การฝึกทักษะการต่อสู้

คุณซินครับ!!//ตกใจมาก

//วิ่งไปดูอาการ

ไม่โดนใช่มั้ยครับ?! ไม่โดนนะ!!//สติแตก

เฮ้ย!!! //มอง

แก!!!! //พุ่งเข้าหาเคียวทันที

ไอ้บ้าเอ้ย!!! //ซัดหน้าลิเคียวเต็มกำลัง

สวัสดีจ้าทุกคน//มีใครให้สู้ด้วยรึเปล่า

เห?? ใครยิงปืนนะ // หันไปมองลูวิช

ไอ้พี่บ้า...//นวดขมับ
ดาจิ...มานี่เร็ว...

//รีบกลับมาดูอาการซินแคลร์ทันที

//มอง
ใคร อะไร ยังไง?

//ถูกซัด

//ไม่ตอบโต้

//ช็อคไปแล้ว

ไม่รู้สิ..(ทำแผลดาจิ ทำความสะอาด)

//เขย่าตัวซินแคลร์ 

ตื่นสิซินแคลร์ ตื่นสิ ได้โปรด

มืออะไรเกิดขึ้นค่ะคุณ เอส ใช่ม่ะ

หึ นอนแบบนี้มันสบายไปอีกแบบนี่ // มองตัวเองที่ถูกมัด อ้าปากหาว

//เอามือปิดหน้า

//นอนนิ่งไม่ขยับ

... //นั่งมองทุกคน //ควงมีดควงปืนเล่น

ใครก็ได้ ช่วยซินแคลร์ด้วย ทุกคนครับ ช่วยซินแคลร์ด้วย //อุ้มซินแคลร์วิ่งเข้าไปหาทุกคน

รีบทำแผลเร็ว ปั้มหัวใจด้วย//หยิบกล่องยาออกมา

//ตัวสั่น

ฉัน......ไม่ได้ทำ.........เปล่า............//กรีดร้อง

อึ่ก!! // แสบแผล // ลางสังหรณ์ไม่่ดีเลยแฮะ // พึมพำ

ซินแคลร์ //ปั้มหัวใจ
ลิเคียว ซินแคลร์ยังมีโอกาศรอดนะ

อะไรกันอีกล่ะ // แกะตัวเองออกจากเชือก ลงมานั่งข้างๆไวเปอร์

ไม่รู้!!

อย่ามายุ่งกับผม!!!!//ออกจากห้อง

//วิ่งหนีเข้าป่า

ต้องทำยังไงบ้าง เธอถึงจะรอด บอกผมที

เธอไม่ได้โดนยิงด้วยซ้ำ ลูกกระสุนของไอจิ้งจอกขี้แยนั่นน่ะผมจัดการไปแล้ว //หยิบหัวกระสุนของลิเคียวที่แอบเก็ยไว้มาให้ดู
สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณเรเวนฟิลด์น่ะไม่ใช่อะไรที่ผมรู้จักหรอกนะ //นั่งมองเอส

ต้องเอากระสุนออก ห้ามเลือด ปั้มหัวใจ ทำแผล//มอง

เสียงนั้น!! ลิเคียว!! // ลุกขึ้นไปทั้้งที่ยังทำแผลไม่เสร็จ วิ่งตามเสียง // โทษนะลูวิช!! เดี๋ยวฉันมา!!

แล้วแผลที่สีข้างนี่ล่ะ ไวเปอร์ กระสุนมันทะลุุออกมาแล้ว มันใช่เวลามั้ยไวเปอร์

กลับกัน คนที่มีวิชาอะไรรนั่นเหมือนกันอย่างคุณน่าจะรู้มากกว่าพวกผมอีก...ไม่ใช่เหรอครับ //ขยับแว่น //อ่านหนังสือ

//วิ่งไม่ลืมหูลืมตา

//วิ่งจนเหนื่อย

ที่นี่ก็ พันแผล//เช็ดเหงื่อ

ลิเคียว!!!!! // ตะโกนเรียก วิ่งตาม หอบ

จริงอยู่ ระดับ10น่ะ ตัดขาดจากความเสียหายภายนอกได้สิ้นเชิง แต่ซินแคลร์เพิ่งบรรลุระดับ9เองนะ แล้วเธอก็ไม่ได้เน้นที่ความคงทนเหมือนฉันด้วย ซินแคลร์เน้นความเร็วที่มาจากความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อ ฉะนั้น ระดับ10ก็ใช่ว่าจะรอดนะ

เด็กหูแมวนั่นดูแลคุณเรเวนฟิลด์อยู่ ช่วยทำใจร่มๆเลิกแหกปากโวยวายซักทีเถอะครับ //ขยับแว่น // ยิ้ม
คุณเรเวนฟิลดช์ไม่มาตายเพราะของแค่นี้หรออกน่ะ //อ่านหนังสือต่อ

//ร้องไห้อยู่ที่พื้น

ลิเคียว!!! // วิ่งมาทัน หอบ กระโดดกอดลิเคียว // ไม่เป็นไรนะ... // ลูบหัวลิเคียว

ยังไงฉันก็อดห่วงไม่ได้นี่ //ทรุดลงนั่งที่ม้านั่ง

//ถูกกอด

//ผละออกมา

//จ้องดาจิเขม็ง

//กัดฟัน

//เสร็จแล้วล่ะ
เช็ดเหงื่อ

หนวกหูชะมัด... //เขียนสมุดบันทึก

อึ่ก!! // โดนผลัก ลงไปนอนกอง เจ็บแผล หันไปมองลิเคียว // ไม่เปนไรนะ // ยิ้มอ่อนโยน

ซินแคลร์เป็นยังไงบ้างครับ?

ปลอดภัยแล้วค่ะเอส
พรุ่งนี้น่าจะฟื้น

ขอบคุณมากครับ ผมไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี ขอบคุณจริงๆ

ไม่เป็นไร?

คุณถามผมเหรอว่าไม่เป็นไรน่ะ??

คุณกับคุณคิลล์เป็นอะไรกันกันแน่??

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

ไวเปอร์ รุ่นพี่เค้าเป็นห่วงน้องสาวตัวเองก็ถูกแล้วนี่ (ขมวดคิ้ว)

ไม่เป็นไรนะฮะ...(จับบ่าเอส)

เฮ้อ โล่งอกไปที ไม่เป็นไรแล้วสินะ //นั่งพัก

อืม ขอบใจนะ ลูวิสซ์

วันนี้ฉันมาเล่นบอร์ดแค่วันเดียวยินดีที่ได้เจอทุกคนจะ

หา?? คู่หูกันไง นี่นายเป็นอะไรของนายน่ะ // ขมวดคิ้ว ลุกขึ้น โงนเงน // อึ่ก // แสบแผล

สวัสดีจ๊ะ ฉันแก้มนะ มีปัญหาอะไรกันค่ะ//ห้อยลงมาจากต้นไม้