การฝึกทักษะการต่อสู้

ก็แค่จับพวกคุณแยกกัน... //กระโดดไปอีกฟาก //ใช้ตเชือดมัดคิลเลี่ยนไว้บนต้นไม้แบบเดียวกัน

เดินไปมา

ไม่ต้องมายุ่งกับผม.............//หลับตา

................... // โดนมัด สลบเพราะฤทธิ์ยา นอนไม่รู้เรื่อง

(ผมสลบนานเพราะยาสลบของคุณที่ดาจิจิ๊กมานั่นแหละไวเเปอร์)

//นั่งนิ่งๆ

ได้!!! //หันหลังกลับอย่างไม่ไยดี

//น้ำตาไหล

//ร้องไห้เงียบๆ

//หยุดดิ้น

มอง

เจ็บ............ แสบ............... // หายใจแผ่ว แสบแผลที่โดนเชือมัด

ยุ่งยากจริง... //กระตุกเชือกปล่อยลิเคียว
มึนๆหน่อยแต่คุณฟุชส์ที่นอนหลับเป็นตาย ดูไม่ใช่คุณฟุชส์ขี้บ่นอย่างที่ผมคุ้นจริงๆด้วยแฮะ //ฉีดยากระตุ้นให้คิลเลี่ยน

นั่งนิ่งๆ

//ถูกปล่อย

ไม่เชื่อใจใครตั้งแต่แรกก็ดี..........

ทำไมถึงไม่ฟังตัวเองตั้งแต่แรก.............//นอนลงกับพื้น

เดินไปมา

ข..ขอโทษนะฮะรุ่นพี่...(เบิกตาเล็กน้อย)

ช่างมันเถอะ //ยังมองฟ้าอยุ่

แสบ......................... // นอนแสบแผลที่ถูกมัด เริ่มขยับไปมา

ฉันจะเชื่อใจคนที่ไม่เชื่อใจฉันได้ยังไงกัน ให้ตายสิ //พูดคนเดียว

ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน.............//พูดซ้ำไปซ้ำมา

อึก!! // ถูกฉีดยา ค่อยๆตื่นขึ้นมา

... //ปลดเชือกดาจิ //ปีนขึ้นต้นที่ผูกคิลเลี่ยนไว้ //นั่งมองลิเคียว

เกลียดที่สุด..............

//เดินกลับที่พัก

//เอาปืนที่เอสเคยแนะนำมายิงเล่น

เกลียดครับ...................

เหวอออออออออออออ // ตุบ!! // อั่ก!! // เจ้าบ้าเอ๊ยยยยย เจ็บแผลก็เจ็บ ปล่อยกันดีๆหน่อยสิโว้ยยยย // นอนจุกใต้ตุ้นไม้

//เดินเข้ามาหาลิเคียว

ถ้าอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ถามทุกคน หรือถามดาจิเอาเองละกัน

//เดินออกไป

//เอามือวางบนหน้าผาก

ว่าจะไม่แล้วเชียว พับผ่าสิ

ใครเล่นบ้าอะไรเนี่ย... // ตื่น มองตัวเองที่โดนมัด

โนดาจิ! ไม่เป็นไรนะ! เฮ้! (เข้าไปช้อนตัวอุ้มให้มานอนดีๆ)

มองทุกๆคน
เดินไปนั่งในห้อง

//มองซิน

//ลั่นไกปืน

!!!!??//ได้สติ

คิดซะว่าเป็นค่าเช่าของที่คุณแอบยืมผมไปโดยที่ไม่ได้บอกแล้วกันนะครับ //มองดาจิ
ช่วยคืนมาทั้งหมดด้วยนะครั //ยิ้ม //ขยับแว่น

มอง

ความเร็วกระสุนต่ำชะมัด... //ดีดลูกเหล็กใส่กระสุนจนกระเด็นหายไป

อ่า... ขอบใจ... อึ่ก!! // ถูกอุ้ม เจ็บแผล

เบิกจ่ายที่หัวหน้าลูน่า // มองไวเปอร์ เบ้ปาก ขัดใจ

เสียงปืน??

//ตกใจ

//อกสั่นขวัญแขวน

แค่ปืน //มอง
เจอมาเยอะ

รักษาดาจิเบื้องต้น) ไวเปอร์ไม่ใช่เวลานะ

ที่ฉันตลอด...//ได้ยินทั้งหมด

//มอง
ถึงฉัน จะตายไป แต่ก็ไม่มีใครนึกหรอก

ประเด็นคือผมอยากได้ของผมคืนมากกว่าครับ //ยิ้ม //ขยับแว่น

อ่า... ขอบใจนะ... // มองลูวิชที่ทำแผลให้

เมื่อกี้ ได้ยินเสียงปืนกันมั้ย... // เสียงเรียบ

//ทิ้งปืน

ไม่เหนได้ยินเลย เสียงปืนอะไรเหรอครับ //แอบเก็บลูกเหล็กกับหัวกระสุนของลิเคียว

เสียงปืน? //หันมองหาต้นเสียง

ลิเคียวยิงหน่ะ//มองเอส

//หันตามที่ณุกบอก

ให้ตายสิ..จะช้ำไหมเนี่ย (จับแขนโนดาจิเบาๆ) ขอโทษนะ ที่ไม่ได้ช่วยแต่แรก.

นั่งพิงต้นไม้

ผมไม่ได้ยิงคุณซินนะ.............

ไม่โดน.........ไม่โดน................//ทรุด

เคียว แกยิงอะไรของแกน่ะ ถ้าโดนคนจะเป็นยังไง?//ตวาดแหว

//ล้ม

มองลิเคียว
//ไม่เป็นไรหรอก แต่ทีหลังอย่าทำอีกล่ะ

คิดจะอยู่แบบนั้นทั้งวันเหรอครับ...อย่างคุณน่ะเอาตัวเองออกมาจากเชือกที่มัดไว้ลวกๆแบบนั้นได้สบายอยู่แล้วนี่นา
//ปีนขึ้นต้นไม้ที่แขวนคิลเลี่ยนไว้ //มองคิล