การฝึกทักษะการต่อสู้

//ถูกกระชากผม

//หลับ

นี่... พอเถอะ... // มองคิลล์ ถอนหายใจ

เหยื่อของฉัน ฉันฆ่าเอง... // จ้องคิลล์ เสียงเหี้ยม

ไม่ตื่นหรอกครับ คงอีกพักใหญ่เลยล่ะคุณคิล //เดินเซไปมา //กลับขึ้นต้นไม้

ใครก็ได้ทำให้หมอนี่ตื่นที...//มองทุกคน
อีกสักพัก...?//มองไวเปอร์
หมอนี่ได้ตายก่อนตื่นแน่...//พึมพำ
//กดหัวลิเคะลงพื้น

หา! ฆ่าเหรอคะ อย่าฆ่าลิเคียวนะคะ //ลากลิเคียวหนี

พอทีเถอะครับ นี่มันมากเกินไปแล้ว

//ถูกกดลงพื้น

//ถูกลาก

//หลับ

เฮ้อ...//ถอนหายใจ
//เดินไปนั่งข้างๆต้นไม้
//มองเหตุการณ์

นี่มันเกินไปแล้วนะครับทุกคน //ถอดแว่น
ช่วยอย่าทำอะไรลิเคียวมากไปกว่านี้จะได้มั้ยครับ... //จ้อง

ชิ... ไม่ตื่นรึ... // เหลือบมองดาจิ ถอนหายใจ // โอเค ฉันไม่ยุ่งกับหมอนี่ก็ได้ // หน้าตาย
พวกคุณที่เหลือฟังให้ดีนะ ฝากบอกหมอนี่ด้วย"โนดาจิ ดี ลอว์"เป็นผู้หญิงของผม ห้ามให้ไอจิ้งจอกนี่มายุ่งกับดาจิอีกเด็ดขาด!! // เสียงเหี้ยม กอดดาจิแน่น

เฮอะ เราเนี่ยนะ ปกป้องเจ้าเคียว ตลกชะมัด//คิดในใจ มองเคียว

ผมคงยอมให้ฆ่าเขาไม่ได้ครับ

//หลับ

//ในใจเริ่มรู้สึกแปลกๆ

พี่! //มองพี่

//ลากลิเคียวหนีต่อไป

คิล...!!
นายพูดอะไร...?
ไม่มีใครบอกลิเคียวแน่ๆ...
นายเงียบไปเลย...!!//มองคิล
//ทะมึน

........................!!............................... // โดนกอด เหลือกตา หันไปจ้องคิล

พูดบ้าอะไรของนาย!! // แยกเขี้ยวใส่คิล

"เป็นคนของกองสารวัตรตำรวจไม่ควรให้อารมณ์ความรู้สึกมามีผลกับการทำงาน"อืม...จำได้ประมาณนี้แฮะ
หึงเป็นเด็กๆไปได้นะครับ หึๆ //หัวเราะเบาๆ

ไม่มีใครเป็นของใครทั้งนั้นแหละครับคุณคิลล์

งือ...........//คราง

//ถูกลาก

//ขมวดคิ้ว

//พยักหน้าเห็นด้วยกับไวเปอร์และเอส

//หยุดลาก

ลิเคียว พวกเรายืนหยัดเพื่อนายนะ ตื่นซะทีสิ

............... // ถอนหายใจ // ถึงพวกคุณไม่เอาไปพูด วันหลังผมพูดเองอยู่ดี แล้วผมก็ไม่ได้หึง แต่ถ้าหมอนี่เข้าใกล้ดาจิมากกว่านี้ ดาจิสติแตกแน่ // กอดดาจิแน่น // บอกลิเคียว เลิกยุ่งกับดาจิซะ..

โธ่...//สติขาด
ไอ้พี่บ้า...ตื่นเดี๋ยวนี้เลย...!!//เตะลิเคะกลิ้ง
//ตบหน้าแรงๆ

อึก!! // สะอึกคำว่า"สติแตกแน่" ค่อยๆหายใจเข้าออกช้าๆ ก้มหน้านิ่ง

ขอโทษ....... // พึมพำ

คุณบอกว่าคุณไม่รู้จักความรัก แต่ไอ้ที่คุณทำอยู่น่ะ คุณรักคุณลอว์นะ รักอย่างขาดสติเสียด้วย

//ได้ยินเสียงซินเบาๆ

//ถูกเตะกลิ้ง

//ถูกตบ

................อือ.................//พยายามฝืนหนังตา

ไม่ตื่นง่ายๆหรอกครับคุณเรเวนฟิลค์ ว่าแต่ผมจะจดไว้นะครับ...แบบนั้นคงดีกว่าสินะครับ //ยิ้ม //จดลงสมุดบันทึก

.............................//ทะมึน
//ยกเท้าขึ้น

//กลิ้งขลุกๆลงเนินไปแล้ว

//เหยียบพื้น
.....................!!

อ้าว ลิเคียว //วิ่งตามไป

พอเถอะ... วันนี้หมอนี่คงไม่ตื่นแล้ว.. // มองเคียวที่กลิ้งไปด้วยสายตาเย็นชา

................................................... // ก้มหน้านิ่ง กัดฟัน ไม่หันไปมองรอบข้าง

//กลิ้งไปเกือบถึงโขดหิน

รับรักผมสักทีสิครับ!!!!//ละเมอตะโกนออกมา

//ชนโขดหิน

แอ๊ก!!

//อ้าปากค้างนิดๆ

พอเถอะ ลิเคียว นายเกือบตายเพราะผู้หญิงคนเดียวนะ //มอง

ช่วยหัวที่แตกของหมอนั่นก่อนดีไหม...?//มองเลือด

...... // หันไปมองเคียว สายตาว่างเปล่า

//เลือดอาบหัว

//ไร้การตอบสนอง

เฮ้อ นายนี่จริงๆเลย //หยิบชุดปฐมพยาบาลออกมาทำแผลให้ลิเคียว

ไม่ความจำเสื่อมนะ...?//เริ่มหวั่น

อย่าใจอ่อนนะเลออน // กอดดาจิแน่น
นายอยากออกนอกกำแพง หมอนี่อยากอยู่ข้างใน
นายใช้ชืวิตเสี่ยงตาย หมอนี่กลับกลัวตาย
เมื่อกี้แค่สู้กันเบาะๆ หมอนี่ยังรับวิธีสู้ของพวกเราไม่ได้เลย... // เสียงเรียบ

คงไม่หรอกค่ะ แผลถลอกที่ข้างหัวน่ะค่ะ//ทำความสะอาดแผล

เธอจะเลือกใคร ก็ให้เป็นสิทธิ์ขาดของเธอสิครับ คุณคิลล์

นายจะเอายังไงกันแน่คิล...?
แน่นะแคลร์...
หมอนั่นดูยังไงก็หัวอ่อน...แถมบอบบางอ่อนแอ...
เลือดอาบขนาดนั้น...อาจจะจำไม่ได้ระยะสั้น...//มอง

...................... // มองคิล ก้มหน้านิ่ง

เคียว........ // หันไปมองเคียว วิ่งเข้าไปหา

เลือกพี่ชาย...//ยิ้มนิดๆ
//ยักไหล่มองคิล

... //สวมแว่น+ที่อุดหู //นั่งอ่านหนังสือเงียบๆบนกิ่งไม้

ฉันไม่รู้ค่ะ คุณลูน่า //ทำแผล

ฉันก็ไม่รู้...
รอดูอีกครั้ง...
เมื่อหมอนั่นฟื้น...

............... // รั้งแขนดาจิไว้
ที่สำคัญ หมอนี่ทำให้นายสติแตก // จับแขนดาจิแน่น
แล้วนายจะมั่นใจได้งว่าหมอนี่จะคุมนายอยู่...