การฝึกทักษะการต่อสู้

ระเบิด...รุ่นเก่าชะมัด...ทุกอันเลย... //จ้องดาจิ //กอดลิเคียวแน่น
เหมือนของที่ไอเวรนั่นออกแบบชะมัด... //บ่น

ฮี่ๆๆๆ เหล้าสมุนไรนะจ๊ะที่รักกกกกกก // ยิ้มหวาน เหลือบมองพวกลิเคียว

ชิ!! // หยิบประทัดออกมา จุดไฟ ปาไปทางพวกที่นั่งกอดกันอยู่ // ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

//ไม่ได้ยิน

//สภาพใกล้หมดสติ

//มืออีกข้างกอดไวเปอร์ไว้

ทำอะไรของเธอดาจิ...!?//กระโดดหลบ

//รับประทัด

//กำประทัดไว้ในมือ 

//โยนไปทางอื่น

ไม่ตลกนะครับคุณลอว์

รุ่นใหม่ใสกิ๊กฉันก็มี แต่ไม่เอาออกมาโชว์หรอกนะ มันเปลือง จะเก็บไว้ทำอย่างอื่น... // เหลือบมองไวเปอร์ กระตุกยิ้ม

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!!

เสียงอะไรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ//โวยลั่น

ทำอย่างอื่น...?//มองดาจิ
//หยุดกระโดด

ลิเคียว! ใจเย็นๆ ไม่มีอะไรแล้ว //กระซิบข้างหูลิเคียว

มันอันตรายนะครับ... ถึงจะเป็นของง่ายๆแบบนี้ก็เถอะ //ถอดชนวนประทัดทั้งหมดด้วยมือเดียว

แน่นะครับ??

//ถูกปิดตาอยู่

//ไม่เห็น ไม่แน่ใจ

เชื่อฉันสิ //กุมมือลิเคียว

ฉันโยนทิ้งไปแล้ว เก็บมาทำไม ไวเปอร์?

ใจเย็นน่าเลออน ฉันรู้ว่านายหงุดหงิด // โผล่ข้างหลังดาจิ กอดคอ แผลที่ท้องสมานตัว หายสนิท

โฮ่ย...
ยิ่งทำแบบนั้นจะยิ่ง...//พึมพำ

//ถูกกุมมือ

//ตัวสั่น

ของแบบนี้ทำให้มันใช้งานไม่ได้ไปเลยปลอดภัยกว่าไงครับ //ปล่อยลิเคียว //พยายามลุกขึ้น

ปล่อยหมอนั่นแล้วเรอะ...?
เดี๋ยวหมอนั่นก็วิ่งแจ้นไปหรอก...

วูฟล์... ฉันอยากฆ่าคน... เดี๋ยวนี้เลย... // เหลือบมองคิล เสียงเรียบ หน้าตาย

//ถูกไวเปอร์ปล่อย

//เอามือข้างที่ว่างถอดผ้าปิดตากับที่อุดหูออก

ว๊ากกกกกกกกกก!!!!//สติหลุดเป็นที่เรียบร้อย- -

เอาแล้วไง...
จิ้งจอกโง่เอ๊ย...//ส่ายหัว

................. // ถอนหายใจ // รู้แล้วนน่า ฉันถึงได้ดึงกระเป๋านายออกมาไง // ชูกระเป๋าดาจิที่แอบฉกมา แผลที่ท้องหายสนิท เหลือแต่รอยเลือด

//รั้งตัวลิเคียวจากด้านหลัง

อย่าไปไหนนะ มันยังอันตรายเกินไป

//ถูกรั้ง

อันตราย?! ผมถึงหาทางหนีไงครับ!!

ใครเล่นระเบิดเล่นปืนอีกผมได้สติหลุดจริงๆแน่

หัวนายได้หลุดก่อน...//พึมพำ

นายไม่เชื่อใจพวกเราเหรอ?

อยากฆ่า อยากฆ่า อยากฆ่า อยากฆ่า อยากฆ่า // พึมพำเสียงเบา

จริงๆเลย...เดี๋ยวเสร็จเรื่องแล้วผมจะปลุกนะครับ //ยิงปืนยาสลบใส่ลิเคียว
ไม่คิดว่าจะต้องใช้กับคนแท้ๆเลยแฮะ //บ่น //ขยับแว่น

เชื่อ.......ใจ.........เหรอครับ??//หยุดดิ้น

ที่นี่มันอันตราย งั้นคุณซินก็หนีไปกับผมแล้วกัน!!//ตั้งท่าอุ้มซิน

ไอ้พี่โง่....!!//มองลิเคะ
//มองดาจิ

อุ๊ย!! วางฉันลงเถอะลิเคียว ถ้าพี่กับไวเปอร์ไม่ไป ฉันก็ไม่ไป

......................... // ถอนหายใจ มองลิเคียว // เจ้าจิ้งจอกโง่!! ถ้านายได้ยินก็หันมาทางนี้!! // ตะโกน กอดคอดาจิอยู่

อา ครับๆ//วางลง

//โดนยิง

เอ๊ะ??

วางลง...//พูดเสียงเรียบๆแต่แฝงด้วยรังสีอำมหิต

ช้าไปก้าวคิล...
หมอนั่นสลบแน่ๆ...

ครับ????//หันไปตามเสียงคิลล์

//ตาปิด

จบกัน...//เหลือกตาขึ้น

คุณคิลล์คิดจะทำอะไรน่ะ?

มี.......อะไรก็รีบๆ............พูดมาสิครับ.................หาววววววววววววว~~

//ลงไปนั่งพับเพียบเตรียมหลับที่พื้น

แย่แฮะ ไม่คิดจะหยิบของพวกนี้ออกมาใช้กับมนุษย์ด้วยกันอีกแล้วแท้ๆเชียว... //บ่น //ขยับแว่น
นอนไปซักพักนะครับ //ยิ้ม //ดึงลูกดอกยาสลบออกจากตัวเคียว

.................. // เดินไปลากดาจิไปด้วย // บึก!! บึก!! บึก!! // เตะเคียวซ้ำๆให้ตื่น

อ๊ะ................//สลบกับพื้น

//ชูนิ้วโป้งให้ไวเปอร์

จบกัน...
จบจริงๆล่ะ...//มองคิลเตะเคียว

พอเถอะค่ะคิลล์

//ถูกเตะ

//นิ่ง

หา? ทำอะไรของนาย? // โดนลาก มองเคียวที่โดนเตะ

ไม่... จนกว่าหมอนี่จะตื่น เรื่องสำคัญมาก... // บึก!! บึก!! // เตะเคียวซ้ำๆให้ตื่น

//กระชากผมลิเคะ
.........................

พอเถอะค่ะ ขอร้องล่ะ //ลากลิเคียวออกจากคิลล์