การฝึกทักษะการต่อสู้

//ถูกจับทุ่ม

//ลุกขึ้น

กล้า่ดียังไงมาทำร้ายฉัน??!

ออกไปห่างๆเลยนะ//ผลักอีกคนออก

เดินไปใกล้ๆลูน่า

//จับมือณุกไว้
ไว้จะเล่าให้ฟังวันหลัง...//มองเหตุการณ์

............... // ตุบ!! บึก!! ผัวะ!! // เตะตัดลำตัวลิเคียว ต่อยหน้า ชกท้อง ตอกหัวด้วยศอก

คุณดาจิอย่ารุนแรงนักนะครับ ดีไม่ดีเสื่อมสนิท ความทรงจำไม่กลับมาถาวรล่ะก็ผมไม่รู้ดว้ยนะครับ //พูดเสียงดัง
ถ้าจำเป็นต้องใช้ค่อยเรียกผมนะ... //เตรียมปืนยาสลบ

หูตก ด้วยความกลัว

(วางคางลงบนหัวมิยะ ชูผมแกละขึ้น ) ฉันไม่เข้าใจคนที่นี่ ว่าแต่เธอเป็นใคร?

นายนี่ชอบจริงๆเลยะพวกยาสลบเนี่ย...//มองไวเปอร์

ดาจิ..เคียวมาแล้วหรอ..เดี๋ยวฉันฟื้นความทรงจำให้น่ะตามที่บอกน่ะ^^
//เดินไปหาลิเคียว//

//ลงไปนอนหอบกับพื้น

เธอเป็นใคร ทำกับฉันขนาดนี้ไม่ตายดีแน่!!//โวย

//มองลู
.......................
//ลูบผมณุกปลอบ

ฉันไปนะ ไว้เจอกัน

เอ่อ...มิยะค่ะ...ปล่อยผมฉันเถอะนะคะ...(= =);;;//จับผมตัวเองลง เดินถอยห่างไปหาคุณลูน่า

ไม่ต้องมายุ่ง!! ใครเข้ามาฉันฆ่าหมด!! // ตะโกน จ้องลิเคียว // ตุบ!! บึก!! ผัวะ!! // ต่อยหน้าลิเคียวหลายที

ไม่ได้ชอบขนาดนั้นหรอกครับ... ก็แค่ใช้บ่อยจนชินน่ะ //ยิ้ม //กลับขึ้นต้นไม

ฝันดีเรน่า...

นี่..นายทำไมถึงได้มาเป็นกองสารวัตรตำรวจหล่ะ..
//บีบคอเคียว//
//มองด้วยสายตาโหดๆ//

เธอทำร้ายฉันทำไม?!

อย่ามายุ่งกับฉัน!!//โวย

//มองมิยะ
//กอดมิยะไว้
//มองลูวิซ
.............................

ลู!! ออกไป!! บอกแล้วไงว่าอย่ายุ่ง!! // เสียงเหี้ยม

//วิ่งหนีออกมา

อย่ามายุ่งกับฉัน!!

ฉันจะกลับบ้าน!!//ตะโกนลั่น

(คว้าข้อมือคนที่ชื่อ Nodachi) เฮ้ย เธอทำร้ายเพื่อนทำไม?

พูดดีๆ!!!!
//เตะก้านคอเคียว//
บ้านนายถูกไททันทำลายไปแล้วไม่ใช่เหรอไง!!
//พูดด้วยน้ำเสียงออกโหดๆหน่อย//
//จ้องเคียวเขม็ง//
//หยิบมีดจ่อคอเคียว//

...................... // วิ่งตาม กระโดดถีบเคียว กระโดดขึ้นคร่อมเคียว

ตายแน่...
พี่ชาย...//หน้านิ่ง

ข้าก็พูดไปแล้วว่าข้าจะช่วยทำให้เจ้านี่ความทรงจำกลับมา ข้าไม่อยากจะผิดคำพูดหรอกน่ะดาจิ!!
//มองดาจิ//
//หยิบปืนจ่อหัวเคียว//

ไททันอะไร??

พวกตัวประหลาดพวกนั้นไม่มีทางเข้ามาที่เมืองชั้นในได้หรอก!!

//ถูกคร่อม

//ผลักออก

อย่ามายุ่งกับฉัน!! ไม่รู้เรื่องรึไงห๊ะยัยทอม!!

บอกว่าอย่ายุ่ง!! ฉันมีเรื่องต้องสะสางกับหมอนี่!! // จ้องลูเขม็ง

เฮ้ยๆๆๆๆๆ (เอาตัวขวางเคียว) มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันสิ (ดันสองคนออก)

เจ้าบอกมาไม่ได้งั้นก็ลองออกไปดูเองไหมหล่ะ!!!
//ตะวาดใส่เคียว//
ปัง!!!
//เผลอยิงปืนใส่หัวเคียว//

...
//จุดธูปให้เคียว//

นายออกมาก่อน...!!//วิ่งไปคว้าตัวลูวิซมา

บอกว่าอย่า!!!!!!!!! // เอาตัวบังเคียว

(ดึงเคียวหลบ) ที่นี่มันอะไรโว้ยย!?!

//หลบปืน

ฉันอยากอยู่คนเดียว!!

ไม่ต้องมายุ่งทั้งหมอนั่นแหละ!!//วิ่งหาย

เธอจะทำอะไร...?//มองลู
//ทะมึน

.................... // กระโดดคว้าตัวเคียว

บอกว่ามีเรื่องต้องสะสางไงเล่า เจ้าจิ้งจอก!!

วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
//ส่งเสียงโดยใช้พลังจิตใส่เคียว ลูวิซ และ ดาจิ//
แค่ปวดหัวหน่อยน่ะ..^^

...................................
จิ้งจอกหนีไปแล้ว...//พึมพำ

เสียงอะไร??!!

อ้า!!//เอามือทึ้งผม

//ทำหน้าคนเคยโดนมาแล้ว
..............................

.......................... // กอดเคียวไว้แน่น

ลู!! บอกให้หยุด!!!!!! // เสียงของลูไม่มีผลต่อคนประสาทตายด้านอย่างดาจิ(?)

พวกคุณนี่มันเหลือเกินจริงๆ...อยู่กันที่นี่ทำตัวดีๆล่ะครับ ขอร้องล่ะ //ถอนหายใจ
ถ้าไม่เตลิดไปไกลก็คงดีล่ะนะ //เตรียมปืนยาสลบ //กระสุนตาข่าย //วิ่งตามลิเคียวออกไป

(พุ่งเข้าไปเอารองเท้ายัดปาก Lu ) อะไรของเธอ หงุดหงิดเฟ้ย

//ลากเคียวมากลางวงสนทนา//
พวกเราอยากคุยด้วยหน่อยน่ะ
//ทะมึน//

//มองไวเปอร์
//มองลูวิซลู
//มองดาจิเคียว
...............................

//ถูกลาก

ไม่ต้องมาคุยกับฉัน

หลีกไปซะยัยแว่น

ก็บอกว่า "หมอนี่มันเหยื่อของฉัน!! อย่ามายุ่ง!!" // กอดเคียว ตวาดใส่คนอื่นลั่น

ใช้ไม้อ่อนดีกว่าไม้แข็งน่าทุกคน...//พูดลอยๆ

ชิ..เกลียดพวกมนุษย์จริงๆเลยแหะ.. = =
//มองตัวเอง//
ฉันก็เกลียดตัวเอง..
ฉันไม่ได้เกลียด..
ฉันเกลียด..
ฉันไม่รู้..
บ้าเอ้ย!!!!
//เปลี่ยนตาสีส้มเป็นสีแดงแล้วมองตาเคียว//