ก็แค่...ฝึกแต่งกาพย์ยานี 11 เท่านั้นเองนะคะ...

เด็กน้อยไม่คิดถึงผมเหรอ...........//สลด

ผมน้อยใจนะ!

............. // เมินลูน่า ไม่สนใจ

คนอย่างนายมีคนคิดถึงสิแปลก... // พูดเบาๆ

มีอยู่แล้วครับ

//เชิดหน้า

โฮ่... น่าสงสารคนที่คิดถึงนายชะมัด // ส่ายหัว เหยียดยิ้ม กอดอก

สงสารหรืออิจฉา?

โอ้ลืมไปคุณไม่สนอะไรอยู่แล้วนี่เนาะ

อิจฉาคุณ? ผมโดนไททันกินยังรู้สึกดีกว่า.. // เหยียดยิ้ม กอดอก

งั้นออกไปตอนนี้เลยครับ- -

ผมเต็มใจสนับสนุน^^

เผอิญไม่มีเหตุผลต้องทำแบบนั้น... // เสียงเรียบ น่าตาย

งั้นผมเตะคุณไปตอนนี้เลยก็ได้นะ!//จริงจัง

คุณจะไปกับผมมั้ยล่ะ... // กอดอก หน้านิ่ง

ไม่ไปครับ

ขอบใจที่ชวน

//เตรียมเตะ

ถ้าผมตาย... ระวังยัยนั่นเสียใจนะ... // มองขาเคียว กระตุกยิ้ม

ฮึ่ย

//เตะคิลล์ยันพนัง

ถือว่าเห็นแก่คุณดาจิ........

....... // หลบ จับเคียวทุ่ม

//ถูกทุ่ม

ว๊าก!!

ทำไรของคุณเนี่ย??//เอามือกุมหัว

//บิดๆๆ

คุณหาเรื่องก่อนนะ.. // หน้าตาย เสียงเรียบ กอดอก

ก็ช่วงนี้มันไม่มีอะไรทำนี่ครับ

อยากหาเรื่องคนกวนประสาทแถวนี้บ้าง//พูดเบาๆ

//ลุกขึ้นนั่ง

ไร้สาระ... เอาเวลากวนผมไปฝึกดีกว่ามั้ง... // พึมพำ ส่ายหัว

แล้วใครบอกผมกวนคุณ?//เงยหน้ามอง- -

ฝึก?

ทำไมผมต้องฝึก?

เดิมทีผมก้ไม่ได้มาเพื่อฝึกอยู่แล้ว

ถ้าไททันบุกเข้ามา แล้วคุณปกป้องยัยนั่นไม่ได้ ผมจะฆ่าคุณ... // เสียงเหี้ยม

เฮ้อ

คุณดาจิอยู่หน่วยสำรวจ

ถ้าไททันบุก สารวัตรทหารอย่างผมคงถูกเรียกเข้าเมืองชั้นใน คุณก็รู้ไม่ใช่รึไง?

เรื่องนั้นผมรู้ ผมเองก็ด้วยแหละ แต่ผมไม่คิดจะเข้าไปอยู่ในหัวเมืองเฉยๆหรอกนะ // หน้านิ่ง เสียงเย็น

ก็พวกชนชั้นสูงมันสั่งอะไรมาก็ต้องทำตามนี่ครับ ทำไงได้//ถอนหายใจเนือย

คิดรึว่าผมจะทำตามทุกอย่างน่ะ // กระตุกยิ้ม // ผมมาที่นี่เพื่อสนับสนุนเลออน ไม่ได้มาเพื่อเป็นสุนัขรับใช้เจ้าพวกแมลงสาบนั่น... // เสียงเหี้ยม

เลออน??

เฮ้อ...... // ถอนหายใจ // ยัยโนดาจิน่ะ.. // กอดอกนิ่ง

อ้อ ครับๆ

//พยักหน้าหงึก

แล้วคุณก็คือวูล์ฟ?

หืม... นายรู้...? // กระตุกหางคิ้ว หันไปมองเคียว

คุณดาจิเคยละเมอน่ะครับ

แล้วก็อะไรเอลลี่ๆสักอย่าง........//ขมวดคิ้ว

//พยายามนึก

....... // ถอนหายใจ // เอลลี่ ดี เบิร์กแมน ชื่อจริงๆของยัยนั่น ก่อนที่เราจะเจอกัน... // เสียงเรียบ

แล้วทำไมต้องใช้ชื่อปลอมมานี่ด้วยล่ะครับ??

แล้วคุณ............

ไม่ใช่ชื่อจริงสินะครับ?//มองคิลล์

เรื่องมันยาว... ขี้เกียจอธิบาย... // เสียงเรียบ

อ๊ะครับ

ผมเองก็ไม่รู้จะรู้ไปทำไม........//พูดเบาๆ

ประวัติคนรักควรจะรู้ไว้นะ... แต่ไปถามยัยนั่นเอง ขี้เกียจเล่า... // เสียงเรียบ

คุณดาจิยังไม่ยอมรับผมเลยครับ//สลด

ไร้น้ำยา... // ส่ายหัว ระอา

แหม่ เรื่องแบบนี้มันต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปปะครับ- -

แล้วไอที่...ซับน้ำตาเขานี่นายค่อยเป็นค่อยไปมากสินะ.. // ทำหน้าระอา

ค่อยสุดๆแล้วครับ!!

ไม่ใช่จูบเลยแบบคุณ!

คิดว่าผมจูบคุณเพราะพิศวาสรึไง // เหลือบมอง

ไม่เคยคิดครับ- -

พวกนาย... กิ๊กกันอยู่จริงๆสินะ... // เข้ามาได้ยินแค่ประโยคจูบ หน้าซีด เหงื่อแตกพลั่ก

//เดินไปลากดาจิออกมา
//แก้ตัวแทนชุดใหญ่(?)

.......... // ช็อคค้างกับบทสนทนาดด้านบน

อย่างน้อยก่อนหน้านั่น...
ก็พูดถึงเธอ...

หน้าไหนฟระ?? // เข้ามาไม่ทันตอนพูดถึงตัวเอง

คนรัก...
ที่คิลพูดถึง...

คะ... คะ... เคียว... สินะ... คนรักคิล.. ไม่นึกว่าวูฟล์จะรสนิยมแบบนี้.. // พึมพำ

เธอต่างหาก...!!//กุมขมับ
จะไปกันรอดมั้ยคู่นี้...
ซื่อจนบื้อทั้งคู่...//พึมพำ

เห?? นี่ฉันกลายเป็นมือที่สามงั้นเหรอ นี่ฉันทำให้รักของสองคนนั้นแตกแยกงั้นเหรอ?? O_o