ก็แค่...ฝึกแต่งกาพย์ยานี 11 เท่านั้นเองนะคะ...

สวัสดีค่าผู้ดูแลของมิยะซังเองนะคะ!//ดันมิยะออกให้ไปอยู่ที่เฟสแทน

พอดีช่วงนี้ชอบเรียนภาษาไทยแล้วอาจารย์ให้ฝึกแต่งกลอนอะไรก็ได้

นึกถึงทุกคนเป็นอันดับแรกเลยแต่งขึ้นมา...(ดีนะไม่โดนออกไปอ่านหน้าห้อง)

อาจจะมีมั่ว ไม่คล้อง หรือแปลกประหลาดไปบ้าง

อย่าถือสาเลยนะคะ!

บทแรกเป็นเรื่องราวส่วนใหญ่ที่เกิดในวันเสาร์ที่แล้ว...เอ่อ อันนี้เสื่อม...

บทที่สองคือความรู้สึกที่ผู้ดูแลมีต่อทุกคนค่ะ! (หลังจากที่แอบมองมานานจนผู้ดูแลเลไนน์เริ่มบ่น)

ตอนแรกกะจะเก็บไว้เฉยๆ...แต่อยากให้ทุกคนอ่านแล้วสนุกบ้าง (หรือเราสนุกอยู่คนเดียว??)

5555555+ ช่างมันเถอะเนอะ //อะไรเนี่ย?

..........................

กาพย์ยานี 11 บทแรก

เรื่องราวในวันเสาร์(เหมือนจะเสื่อม?)

........................

เมื่อเปิดเข้าบอร์ดมา     เจอลูน่าขาประจำ
พอเปิดสักครึ่งวัน          เจอดาจิและลิเคียว
พอเย็นคุณเอสมา         คุณเรน่าก็มาเกี่ยว
ตกดึกก็เริ่มเปลี่ยว        เหลือคนออนไม่กี่คน

คุณคิลล์ก็เริ่มบ่น          เพราะว่าคนไร้สาระ
ทากิก็เริ่มฉะ                ทะเลาะกันเถียงกันไป
เลไนน์ก็เริ่มมา             คุณลูน่าก็เข้าใกล้
นั่งหวานแหววกันไป     ฉีดไบก้อนมดขึ้นจอ

คุณแจนก็ช้ำหนัก         เพราะแอบรักเพราะแอบหลง
สุดท้ายก็ต้องปลง        เพราะคริสต้าไม่เหลียวแล
ฮันซี่ก็เริ่มขำ                เอาไททันยัดปากแจน
มิยะต้องคอยแย้ง        บีบคอแจนอยู่ร่ำไป

โคล่านั้นไม่มา             คุณเบฟหนาก็เริ่มหาย
เห็นบ่นว่าอยากตาย    ไว้อาลัยล่วงหน้าเลย
เด็กใหม่ก็เริ่มมา          แต่คนเก่าไม่มาเบย(?)
ส่วนแจนก็โดนเสย       เพราะว่าหื่นผิดเวลา

คิริลนั้นเกือบตาย        เพราะไปวายกันผิดคน
สุดท้ายเกือบโดนป่น   เจ๊ลูน่าเค้าหึงแรง(?)
เด็กเป็ดนั้นคือใคร?      รู้ไหมว่าเป็ดมันแพง
จะเอามาต้มแกง         เกือบตายหมู่ไม่รู้ตัว…

ไวเปอร์และซินแคลร์   เด็กใหม่แลดูแล้วงง
นั่งส่องทั้งวันคง           ต้องนั่งเงิบเป็นนาที
ทากิวาเนสซ่า(?)          เป็นคนสวยและดูดี
แต่ต้องขอลาที            เพราะเจ๊แกนั้นน่ากลัว

เรน่านั่งจิบชา              สุขอุราดูชิวชิว
เอเลนก็เริ่มหิว             ต้องอบพายมานั่งกิน
สงสารคุณเอสนัก        เจ็บตัวหนักจนเคยชิน
แต่ต้องรู้สึกฟิน            เพราะได้สู้แบบตัวตัว (ปกติเจอแต่อาวุญสินะ…)

ตอนนี้อยากถามว่า      โคอาล่านั้นไปไหน
หรือเป็นเพราะเหตุใด   จึงไม่มาให้พบกัน
ได้กลิ่นดราม่ามา         ทุกคนหนา..ก็เริ่มยัน…
นั่งเฝ้าอยู่ทุกวัน            เป็นโรคจิตชอบถ้ำมอง

สุดท้ายขออภัย            ไว้อาลัยให้คนเขียน
ว่างว่างตอนนั่งเรียน     อาจถูกฆ่าไม่รู้ตัว
อยากกราบขออภัย      เพราะคนแต่งมันดันมั่ว
ขี้ขลาดและขี้กลัว      แต่หาเรื่องตายทุกที.
     
.....................

กาพย์ยานี 11 บทที่สอง

แนะนำตัว+ความรู้สึก (พอดีเพื่อนมาเห็นขี้เกียจอธิบายเลยบอกนิสัยทุกคนให้รู้คร่าวๆ)

.......................

เริ่มแรกคุณลูน่า            อยากบอกว่าเธอใจดี
หัวหน้าของเรามี           ความน่ารักอยู่ในตัว
ถัดมาคุณเรน่า               อยากบอกว่าแอบน่ากลัว
แต่ความสามารถตัว     เป็นหัวหน้าได้สบาย
อีกคนคือคุณเอส          ช่างวิเศษในวิชา
อยากบอกถ้าคลั่งมา    ไม่วิ่งหนีได้ตายฟรี
อีกคนโคอาล่า             ความสามารถนั้นมากมี
ต่อสู้ก็ดูดี                      ทั้งแสนดีทั้งสำคัญ
ต่อมาคือดาจิ                ไม่พึ่งวิ ชาอันใด
กระเป๋าคือหัวใจ          มีทั้งกลมีทั้งโกง
สุดหล่อคือโดเรีย         เป็นทั้งพี่ชายคนโต
ครอบครัวคือทั้งโลก   น้องชายหนาแสนห่วงใย
ต่อเลยคือโดเอ             ถึงไม่เท่แต่น่ารัก
ถ้าหากเข้าไปทัก         โดนดาเมจเดี๋ยวจะฟิน
พอต่อเจอคุณคิลล์       พี่แกนิ่งไม่เคยอิน
โดนบ่นจนเคยชิน       แล้วนอนต่อไม่สนใจ (แอบล้อเลียน)
ปวดหัวคือเลไนน์       ลับหลังไปหนีเข้าครัว
อาหารโครตน่ากลัว    แต่ได้ซ่อมแว่นตาฟรี
ฮันซี่รักไททัน             เจอหน้ากันอยากจะหนี
น่ารักและแสนดี         แต่จิตทีหนีไม่ทัน…
ลิเคียวนั้นคือใคร?     อยากจะไฝว้กันสักที
ความเก่งเค้าก็มี          แต่เสียทีหนีอย่างเดียว
เด็กใหม่คือซินแคลร์    เข้ามาทีน่ารักเชียว
ใฝ่รู้และใฝ่เรียน           ปรับตัวดีมีวิชา
เพื่อนกันคือไวเปอร์    ไม่ได้เวอร์แต่เก่งจริง
ภายนอกอาจดูนิ่ง         ฉลาดจริงมีหลักการ
อีกคนคือวาเนส           สงสัยจริงคือชิ้นสาร
เธอสวยทุกตาราง        ทั้งน่ารักและอ่อนโยน
หายเลยคือคุณเบฟ       อยากจะเซฟเอากลับบ้าน(?)
เพราะเห็นหายไปนาน   น่ารำคาญคือวลี
ส่วนแจนเกรียนทั้งปี     นั่งล้อทีพี่แกวีน
คนชอบเค้าก็มี              แต่เสียทีเธอไม่แล
ออริคือมิยะ                  ชอบเฟอะฟะแถมขี้อาย
แต่ตอนนี้กลับกลาย     เป็นรั่วสุดแถมแปลกคน
คิริลเหมือนหุ่นยนต์     พี่แกคงเหมือนเครื่องจักร
แต่ตอนนี้ดันซน        ไปจิ้นวายเกือบซวยไป
ลึกลับคือสวอน   เดี๋ยวก็ออนเดี๋ยวก็หาย
นิสัยดูผ่อนคลาย     ไม่รู้จักขอข้ามไป
เงิบสุดคือเด็กเป็ด     นิสัยนั้นช่างห่างไกล…
ปีศาจก็แล้วไง        เป็นเพื่อนได้ก็แล้วกัน
คุณนิกซ์แสนโลลิ    น่ารักสิ! ให้พูดไง
โมเอะกันเข้าไป      กำเดาไหลอยู่หน้าจอ
สุดท้ายนี้ขอลา    อาจารย์มาอยากจะขอ
อยากบอกให้ช่วยรอ   นั่งแต่งเสร็จเดี๋ยวเรียนเลย.


จบ.

ขอบคุณที่รับชมค่ะ!

(กระทู้ต่อไป งานศพผู้ดูแลของมิยะ...//ผิด)

ปล. ลายเซ็นต์แต่งให้แอดมิน(โฆษณาเพื่อนในกลุ่ม)

ผู้ดูแล :: ทำไมที่เว้นวรรคมันหายล่ะคะ!!

//มองผู้ดูแลที่ขำเป็นบ้าเป็นหลัง

ผู้ดูแลลูว์: เค้าชอบ~~เค้าฮาไม่ไหวแล้วผู้ดูแลมิยะจัง~~55555555555555555
แต่งอีกดีนะ//น้ำตาเล็ด

ผมเองก็ชอบครับ5555

คุณมิยะไม่มาตอนผมสู้กับสวอนสินะครับ?555

แต่งขนาดนี้ไปไฝว้กับสุนทรภู่เลยเถอะครับ!!

ผู้ดูแล:: ขอบคุณนะคะ!!! //น้ำตาจิไหลก่อนจะกลิ้งไปกอดผู้ดูแลลูน่า

อ๋อตอนนั้นฉันแอบมองอยู่ตลอดนะคะ แต่ว่าลืมเขียนลงไปน่ะค่ะ ที่จริงฉันก็แอบดูอยู่ตลอดนะคะ แค่ไม่โพส //ยิ้มแป้น

ถ้าฉันได้สักครึ่งของสุนทรภู่ก็ดีนะคะ! //ตาเป็นประกาย

สถานะปัจจุบัน:: เริ่มสืบข้อมูลของคุณเกลซี ปิดแฟ้มรุ่นพี่ลูน่า กำลังดำเนินการปัจจุบัน...คุณโนดาจิ

เริ่มสงสัย:: คุณวาเนสซ่า คุณคิลล์และคุณลิเคียว

//นั่งขำ
ตรงทำแว่นตาฟรี

โอ้... เจ๋งสุดๆ ฉันขอแคปเก็บไว้นะ.. // ตาเป็นประกาย

ไอทั้งกลทั้งโกงนี่มันยังไงฟระ... เห็็นฉันเป็นคนแบบไหนน่ะ = =

ของดาจิ โกงนี่ตรงสุดแล้ว.......

ผู้ดูแล:: เห็นคุณดาจิเป็นคนฉลาดค่ะ! กลคือของในกระเป๋าค่ะ! //ชี้ไปที่กระเป๋าก่อนจะชี้ไปที่กับดักอุปกรณ์ของรุ่นพี่// ส่วนโกงเนี่ย...//มองหน้าคุณโนดาจิ// อืม อธิบายไม่ถูกค่ะ! //ยิ้ม

ผู้ดูแล:: //ชูนิ้วโป้งให้คุณเรน่าเงียบๆ

ปิดแฟ้มฉันเร็วไปนะ...//พึมพำ

เฮ้!! ฉันโกงตรงไหน!! 
ฝึกหัดสมรรถภาพร่างกายฉันก็ได้บ๊วย!! สู้ก็ไม่เก่ง!! วิชาบ้าบออะไรก็ไม่มี!! 
ขอแค่ไอเท็มเสริมนิดหน่อยจะเป็นไรไป!! มนุษย์ปกติเขาก็ใช้นะเออ!! 
// โวยวาย

ทิ่คิดว่าฉันน่ารักเนี่ย...รู้สึกดีนะ...

ผมหล่อสินะครับ//ยิ้มหวาน

ฉันมีวิชาซะที่ไหนล่ะ!!!//ตะโกนไปหาดาจิ

ผู้ดูแล:: ปิดได้และเปิดใหม่ได้เสมอค่ะ //ยิ้มหวาน// ฉันเปิดแฟ้มรุ่นพี่ลูน่าคนแรก ตั้งแต่สมัยที่คุณคิลล์ คุณฟรอน คุณวาเนสซ่า คุณลิเคียวเอย ไวเปอร์เอย สวอนเอย ยังไม่มาเลยนะคะ นานมาก...//กระซิบผู้ดูแลคุณลูน่า

ก็จริงนะคะ...แต่เทคนิคของรุ่นพี่โดดเด่นมากเลยนะคะ!

แต่เธอบูีเก่งกว่าฉันเยอะ!! // โวยวายเรน่า..

ไม่ใช่แค่หล่อธรรมดา หล่อหน้าหวาน... // มองโดเรียกระตุกยิ้ม

จะ...จริงเหรอเนี่ย...?//อึ้ง
//กอดมิยะแรงๆ

ฉันเนี่ยนะ//มองดาจิ

ชมผมสินะครับคุณดาจิ..//ยิ้มเหี้ยม

เคะในนี้มีเยอะแล้วนะดาจิ...หาเมะมาเพิ่มบ้าง...

ก็แหงสิ!! ฉันเคยสู้เธอชนะเหรอยัยลูกแมว... // มองเรน่า

ฉันว่าฉันเห็นเมะเมื่อคืนล่ะ... // มองลูน่า ยิ้มเจื่อน

ไม่ใช่เฟ้ย!! ฉันไม่สนใจพวกตัวผู้ โดยเฉพาะตัวผู้ที่เป็นเคะ!! // มองโดเรีย แยกเขี้ยว

หึ...//หัวเราะเป็นปริศนา

ผมคงไม่กลับไปคลั่งแล้วล่ะครับ แต่แหม อยากลองวิชาระดับ10จัง //ทำหน้าโรคจิต

นั่นล่ะ...//มองหน้าเอส

แต่งได้ดี... แต่ถ้ามีเวลามากพอจะมานั่งส่องชาวบ้าน เอาเวลาไปฝึกสู้กับไททันจะดีกว่ามั้ย... // เสียงเรียบ

ปากเหรอนั่น//คิดในใจ

พูดแบบนั้นคุณมิยะเสียใจแย่เลยนะครับ

เขาไม่ลืมคุณก็บุญแล้วนะครับ^^

น้ำหน้าอย่างคุณมีหน้ามาว่าคนอื่นด้วยรึไง... // หน้าตาย

แต่งเก่งดีน่ะ^^
ขำตัวเองตรงท่อนนี้ ฮันซี่ก็เริ่มขำ เอาไททันยัดปากแจน
//ปรบมือให้มิยะ//

คุณคิลล์ครับ คราวนี้ผมเห็นด้วยกับเคียวนะครับ คุณไม่ควรพูดอย่างนั้นนะครับ

//หันไปส่งสายตาสำนึกบุญคุณให้เอส

ฮิ//แอบยิ้มสะใจ

ผมไม่ได้พูดถึงเรื่องกลอน.. ผมพูดถึงเรื่องยัยผู้ดูแลแอบจิตนั่นส่องชาวบ้าน... // กอดอก

ฉันน่่ากลัวเหรอ/ยิ้มแหย/ เฮ้คิลล์มิยะอาจจะมองอยู่ก็ได้ ขอโทษสาวน้อยซะ

เฮ้อ... โอเคๆ ผมผิด ผมขอโทษ... // มองหน้ายัยผู้ดูแลคิโตมิยะ

แต่ที่นายชมมิยะ เธอน่าจะดีใจนะ /มองคิลล์

ว่าแต่..ฉันน่ากลัวสินะ/พึมพำเบาๆ

ไม่น่ากลัวหรอก... น่ารักด้วยซ้ำ // กระซิบข้างหูอามาโนะ

ดีแล้วครับ^^

เฮือก!/สะดุ้งอย่างแรง/ ก็บอกแล้วไง!! ว่าอย่ากระซิบน่ะ!!/ศอกใส่คิลล์

ดูคุณคิลล์ชอบแกล้งคุณทากิจังนะครับ //มอง

หึ... ไอแบบนี้แหละที่น่ารัก... // กระตุกยิ้ม หันหน้าหนี

เพราะรักถึงแกล้งไงครับ^^//ยิ้มกวน

ผมแกล้งยัยนั่นเพราะสนุกดี... พูดแบบนั้้นผู้หญิงเขาเสียหายนะครับ ที่รัก... // กระซิบข้างหูลิเคียว กระตุกยิ้ม

/หน้าแดงแปร๊ด/ โฮ่ย! ไม่ดีใจหรอกนะยะ! ตาลูกแมว/เตะขาคิลล์

เสียหายอีกแล้ว

ที่คุณทำแบบนี้เนี่ยแหละเสียหาย//บ่นอุบ

.... // ถูกเตะขา ยืนมองนิ่ง // แรงมีแค่นี้รึไง... // มองอามาโนะ

//มองคู่ คิลล์xเคียว 

//อึ้ง

ฮึ่ย!/ถีบท้องคิลล์อย่างแรง/ อ่อนได้ก็หนักได้ยะ! /บีบมือคิลล์จนดังกร๊อบ

คิดอะไรอยู่ครับ//จ้องเอส

...... // เซถอยหลัง // ลูกหมีหัดจับกบรึไง แรงนี่น่ะ