ก็แค่...ฝึกแต่งกาพย์ยานี 11 เท่านั้นเองนะคะ...

อยากสลบเหรอครับลิเคียว // เสียงเหี้ยม

เอ้า ก็วิธีอื่นที่นอกจากฆ่าไงครับ

ผมไม่ได้พูดอะไรผิดนะ//ยิ้มเจื่อน

หึ.. ว่าไงล่ะฮันซี่ สนใจมั้ย ข้อเสนอน่ะ // มองฮันซี่

คุณฮันซี่รอจนหลับไปแล้วมั้งครับ ฮ่ะๆ

หึ คำตอบน่ะผมเอาวันหลังก็ได้ ขอตัว // เดินออกไป

..../ยิ้มอยู่ตรงมุมหนึ่งเงียบๆ/ หืม..หมอนี่เองเหรอ น่าสนใจ /เหลือบมองคิลล์ก่อนจะเดินออกไป

//แอบส่องวายเงียบๆ(?)

ไม่จริง... เป็นไปไม่ได้... ความสามารถนั้นมีแค่วูฟล์นี่นา แล้วทำไม...
ยังไงก็ไม่ใช่ ไม่ใช่เด็ดขาด หมอนั่นอาจจะแร่ความสามรถคล้ายกัน
// ผ่านมาเห็นตอนแขนงอก ส่ายหัว สับสน หัวเสียเดินออกไป

แล้วไอรังสีสีม่วงมันอะไรฟระ... // กอดอก เดินออกไป

.........................//ยืนหลบอยู่หลังประตู
มีอะไรกันจริงๆสินะ...?//มองดาจิกับคิล
เรื่องนั้นเดี๋ยวค่อยคิด...ที่สำคัญคือ...พี่ชายที่น่าสงสารถูกผู้ชายด้วยกันจูบล่ะ...อีกอย่างโดนนั่นที่คอด้วย...ต้องขอดูวันหลัง...//ถอนหายใจ
เอาเถอะ...หมอนั่นไม่บอกอะไรคุณฮันซี่ไปก็ดีแล้ว...//พึมพำ
//กลับไปแต่งฟิคต่อเงียบๆ(?)

ผู้ดูแลฮันซี่ : //วิ่งเข้ามาอย่างร่าเริง^^//

นี่..พวกคุณคงไม่ได้ลืมใช่มั๊ยครับ..//หน้าซีด

ว่าที่นี่มีกล้อง..//ซีดกว่าเดิม

ผู้ดูแลฮันซี่ : //หยิบกล้องฮันซี่มา//
//เปิดดู//

สวัสดีค่ะ..//ยิ้มสุภาพ

ไม่ทราบว่าคุณเห็นน้องชายของดิฉัน..โดเรียรึเปล่าคะ?

อ้าวพี่เอเรียครับ?//เดินไปหา

มาทำอะไรน่ะครับ..?//ยิ้ม

พี่ก็มาหาโดเรียไงจ๊ะ//ยิ้มอ่อนๆ

กล้องอะไรเรอะ.. // ชะโงกหน้าดูผู้ดูแลฮันซี่

แล้วไงครับ ก็แค่กล้อง หรือคุณสนใจจะมาเป็นนางเอกหน้ากล้องล่ะครับ // เหลือบมองโดเรีย // ... // เหลือบมองพี่สาวโดเรีย // อย่าลืมข้อตกลงของเราล่ะ โนดาจิ // หันไปมองโนดาจิ

ข้อตกลงบ้าบออะไรฉันไม่สน!! แล้วฉันก็ไม่เชื่อด้วยว่านายคือเพื่อนเก่าฉัน!! // กระชากคอเสื้อคิล จ้องเขม็ง

... // โดนกระชากคอเสื้อ // ว่าแล้วว่านายต้องไม่เชื่อ แค่แหวนยังไม่พอสินะ เลออน... // พึมพำเสียงเบา // ตอนนี้นายอาจจะไม่เชื่อ แต่ซักวันฉันจะทำให้นายเชื่อให้ได้ // เสียงเรียบ หน้านิ่ง ดวงตาว่างเปล่า

ชิ!! โธ่โว้ย!! // เหวี่ยงคิลลงกับพื้น //
ฉันไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น!! หมอนั่นน่ะ ตายไปแล้ว จำใส่กะโหลกหนาๆนั่นไว้ซะ!! // เดินหนี

นี่...
ดาจิ...
ลองเชื่อๆไปก่อนเถอะ...//พึมพำ
ถ้าคิลเป็นเพื่อนเก่าของเธอขึ้นมา...เธอควรจะดีใจนะ...

จะว่าใครก็เพื่อนกันอยู่ดีแหละค่ะ=w=)7//ทำหน้าบุคคลที่เป็นเพื่อนกับทุกสรรพสิ่งบนโลกมนุษย์(?)

ถ้าให้ผมเป็นพระเอกผมอาจจะยอมนะครับ?//ยิ้ม

เฮ้ยๆๆๆ ขอร้องล่ะ พวกนายอย่าทำให้กระทู้ดีๆต้องเสื่อมเพราะเรื่อง... จะได้มั้ย // กุมขมับ

อะไรกันครับ...ผมก็แค่ล้อเล่น//ถอนหายใจ

แล้วก็..คุณคิลล์เลียนเขาเริ่มก่อนนะครับ..//ขมวดคิ้ว

ล้อเล่นจริงอ่ะ... ยังไงก็ไม่น่าไว้ใจ.. // ถอยหลังห่างโดเรียสิบเมตร

ล้อเล่นแบบจริงจังไงครับ//ยิ้ม

ถึงจะแกล้งใครก็ต้องจริงจังเอาไว้ก่อนนะครับดาจิ//ยิ้มหวาน

แกล้งคนทั้งๆที่จริงจัง........

มันเจ็บนะเฟ้ยยย//คิดในใจ

//มีปม

... // เหลือบมองเคียว นึกถึงวิดีโอฮันซี่ เหงื่อตก // ขอตัวแปปนะ.. // วิ่งหากระโถน

ผมไม่ได้หมายถึงหมอนั่นนนนนนนนนน!!!!//ตะโกนดักไว้ก่อน

อดีตครับอดีต- -

โฮกกกกกกก // อ้วกใส่กระโถน เอาน้ำล้างปาก

พวกนายนี่มัน... อี๋!! // เอามือลูบแขนสองข้าง

ชายแท้ครับปัดโธ่- -

ฉัน-ไม่-เชื่อ!! // ส่ายหน้ารัวๆ
ก็ในวิดีโอฮันซี่ แถมยังเมื่อวาน... นายกะคิล... อี๋!! // ขนตั้งชันทั้งตัว ถอยหลังกรูด

หมอนั่นขืนใจผม!!//สะดุ้งโหยง

เอ่อ ผมหมายความว่า เราเล่นๆกันน่ะครับแหม่ อย่าคิดอะไรมากเลยเนาะ^^;;

นั่นไง!! ชัดเจนมาก!! หมอนั่นขืนใจนาย!! แสดงว่านายได้เสียกันแล้ว!! // ชี้หน้าเคียว อ้าปากพะงาบ สมองเตลิดไปไกล(มาก)แล้ว

แค่จูบครับไม่ใช่ได้เสียกัน!!

ผมบริสุทธิ์อยู่คร้าบบบบบบบบบ~~!!

พิสูจน์มั้ยล่ะ- -+

อ่าฮะ... // พยักหน้า

ถอดกางเกงดิ.. จะรอดู... // ตั้งกล้อง นั่งจ้อง ตั้งใจดูมาก(ฮะ?)

ห๊าาาาาา!!

คุณเป็นผู้หญิงนะครับ! คุณจะดูได้ยังไงง??!

//หน้าแดงฉ่า

ก็นายจะให็ฉันพิสูจน์... ถอดกางเกงสิ... แค่ดูของนายก็รู้แล้ว // ตั้งกล้อง รอดูอย่างตั้งใจ(?) ทำหน้าไม่รู้เรื่อง

อยากดูของผมขนาดนั้นเลยเหรอครับ?//เอามือปิดหน้าราวสาวน้อย?

//ค่อยๆถอดกางเกง??

... // พึ่งนึกออกว่าตัวเองเป็นผู้หญิง

ไม่ต้องโว้ย เชื่อแล้ว!! // ปากล้องใส่หัวลิเคียว

//ถูกปากล้องใส่

//มึนสักพัก

ถึงยังไงก็ให้ดูแค่กางเกงลิงครับ!!//ลูบหัวตัวเอง

........... // เดินหนี กุมขมับ

ไอเจ้าบ้า ไอหมาโง่ ซื่อบื้อ สมองกลวง... // พึมพำ หน้าแดง

เห๊

แล้วคุณจะหน้าแดงทำไมล่ะครับ?!//ตะโกน

แก... ถอดกางเกงอยู่... ไอหมาโง่!! // ตะโกน โวย หน้าแดงกว่าเดิม

อะหา??

//งง

//ก้มดูเบื้องล่าง

เหวออออออออ!!!!

//รีบใส่กางเกงเป็นพัลวัน

คุณควรดีใจนะครับที่เห็นกางเกงลิงผม//หัวเราะ

มันไม่ใช่แค่กางเกงลิงแล้ว!! เจ้าหมาอนาจาร!! // ยังคงหันหลังอยู่ หน้าแดง ร้อนผ่าว

ผมยังไม่ได้ถอดหมดเลยนะคุณดาจิ!

//ใส่กางเกงเสร็จ

หันมาได้แล้วค้าบบบ

งือ...อ... // ค่อยๆหันช้าๆ หน้ายังแดงอยู่

ฟู่... คราวหน้าไม่ต้องถอดจริงนะยะ!! // แยกเขี้ยวใส่เคียว

ผมแค่ถอดกางเกงแต่ไม่ได้ถอดกางเกงลิงนะ!!

ผมไม่ให้ใครเห็นของสงอนสุดแสนภาคภูมิใจของผมหรอก//ยิ้มม