การฝึกทักษะการต่อสู้

//เอามีดออกมา
เบฟ ฉันขอแทงนายอีกรอบนะ//ค่อยๆเดินไป

//สะดุ้งตื่น ขยี้ตา//เผลอหลับหรอ??

....//เดินไปเขียนหน้าเบฟต่อ

จะเอาไงล่ะนี่ทีนี้ นายไซบีเรียน ฉันเฉยๆมากกว่านะ บางทีฉันเข้าใจว่าเราก็มีบางอย่างทีไม่สามารถอธิบายให้คนอื่นเข้าใจได้ และเราทำได้เพียงยอมรับชะตากรรมนั้นสินะ //ยิ้มบางๆ

//กอดเรน่าไว้
แค่นี้...หมอนี่ก็จะสลายไปแล้ว...//พึุมพำ

หยุด!! ยัยลูกแมว!!

//มองทุกคน

//โดนกระชากคอเสื้อ
อะไรกันคับ? ผมทำอะไรผิดอีกแล้วงั้นหรอ?//เหยียดยิ้ม
จะให้ผมไปจากที่นี่น่ะยาก เอาเป็นว่าจะไม่เจอหน้าดาจิอีกเลยแล้วกันคับ//จ้องดาจิ
เชิญแทงเลยคับเรน่า ผมจะได้ทรมานแบบที่ทุกคนต้องการ

มาช่วยห้ามหน่อยก็ดีนะ...มิกิ...

บางครั้งฉันก็ชื่นชมคุณเบฟนะคะ...//มอง

หนอยยย ...แก.....ไอ้คนไร้สำนึก //กัดฟัน

เบฟนายไปจูบดาจิ จะได้โดนเหมือนๆกันฉันโดนคนเดียวมันไม่คุ้ม

จำได้แล้วเหรอ...//มองเบฟ

//เดินโซเซเข้าไปห้าม

//มองมิกิ
อื้อหือ...//กุมขมับ

ต่อยซินายEstron จะได้หายแค้น//หน้านิ่ง

อย่ามาM...ฉันMได้คนเดียว...//พึมพำ

เฮ้ เจ้าไซบีเรียนน้อย มากินใบยูคากับฉันมามะ เเล้วก็เลิกทำคิ้วขมวดหน้าตายๆสักที ทุกคนด้วยเลิกทำคิ้วขมวดสักทีเถอะค่ะ เอาเป็นว่าให้มันแล้วไปเถอะนะ //ยิ้ม //นั่งกินใบยูคา

ฆ่ากันให้ตายไปเล้ยย//เชียร์

ฉันไม่ได้เครียด...เพราะไม่ใช่ผู้เสียหาย...//ยักไหล่มองโคอะล่า

แก....//กำหมัดแน่นจนมือสั่น.....ง้างแล้ว

ไม่ต้องยุ่งกับหมอนั่น!! // ตะโกน จ้องเบฟ

//จับมือเอส
ควบคุมหน่อย...สติของนาย...

//มองเหตุการณ์หน้านิ่งๆ

อย่ามาสั่ง//เสียงดุใส่ยัยพึมพำ
เอ้า ต่อยซิฆ่าให้ตายเลยก็ได้

หยุดเอส!! พอซักที ยิ่งโมโหก็ยิ่งเข้าทางหมอนั่น

//หลับตา

//ค่อยๆ ปล่อยมือและเอามือลง 

โทษทีครับคุณลูน่าคุณลอว์ ผมใช้อารมณ์มากไปหน่อย

ผมไม่ใช่หมา เเค่ถ้าเป็นไซบีเรียนก็โอเค//เดินเข้าไปกินใบคูยา(?)

เรื่องของฉัน!!//สติหลุด
//มองเบฟ

โอ้มิกิ นายกินได้ด้วยหรอ กินเค้กดีกว่า ฉันมีเค้ก //ยื่นให้มิกิ

หึ! ยังไม่ผ่านๆ
ถ้าตัวนายยังควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วนายจะไปปกป้องใครได้ //จ้อง

ปิ้งป่อง ฉันเห็นด้วยกับเจ้านี่ในข้อนี้นะเอส =w=

//มองเค้ก เเล้วอ้าปากจะให้ป้อน

ถ้านายยังไม่หยุดปากเสีย นายจะปกป้องตัวเอไม่ได้ //มองเบฟ

โฮ่ยๆ...//นวดขมับ

ขี้อ้อนจังเลยนะเจ้านี่ //ป้อนเค้กให้มิกิกลางดงสงครามเย็น(?)

//สะบัดแส้เล่น

//นั่งมอง
//ลืมเรื่องก่อนหน้านี้
//มองศึกระหว่างเบฟและเอส

พอแล้วเอส.. // จ้องเบฟหน้านิ่ง

//กินเค้ก ไม่สนใคร//อร่อยดี...

//ไปนั่งกับโคอะล่าและมิกิ

//นั่งหน้านิ่งๆอยู่ใต้ต้นไม้...

//กวักมือเรียกมิยะ
มานี่สิ...//ยิ้ม

กินเค้กไหม??//ถามเรน่า

ครับ ผมก็ไม่อยากยุ่งกะคนพรรค์นี้มากไปกว่านี้แล้วล่ะครับ

เอ้า มิยะมานั่งกับฉันสิ ไปนั่งทำหน้าน่ากลัวอยู่ทำไม เดี๋ยวฉันไม่รักนะเอ้อ -0-

ผมแค่พูดความจริง ถ้าแค่คุมตัวเองไม่ได้นายก็จะไม่แกร่ง//สอน//ทำหน้าเบื่อโลก

//มองเค้กในมือมิกิกับโคอะล่า
ฟุ่...

...//เอาเค้กยัดปากลูน่า

ชิ.. // นั่งลงจ้องเบฟนิ่ง

//โดนเค้กยัดปาก
//เคี้ยวๆๆ
ดาจิ...อย่าไปเครียดน่า...