การฝึกทักษะการต่อสู้

เรน่า...
เธอ...
อย่ามีเลยไอ้สัญลักษณ์บ้านั่น...
//มองดาจิ
เป็นห่วงหมอนี่เรอะ...
//มองโคอะล่า
มิบังอาจ...

//สัปหงกในมุมมืด(?)

//ยืนนิ่งๆเหมือนทหารอังกฤษ(?)//สมองไม่ทำงาน

//โดนลูบหัว
เหอๆ ฉันมันไม่มีความแค้นกับนายนี่เบฟ

ไม่ได้ห่วง.. แค่.. รู้สึกผิด.. // เบือนหน้าหนี

...//นั่งเขี่ยหางู

//จับบ่าดาจิ
ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อ อย่าเอามาใส่ใจ

โชคดีจริงๆ

ผมรู้สึกว่าไม่ควรทำให้หมอนี่ได้ความทรงจำกลับมา....

//นั่งกินขนมปัง

ก็ฉันทำหมอนี่ความจำเสื่อม..

คนอื่นด้วย...ไม่ใช่แค่เธอ

หืม? ผมป่วนไม่หมดทุกคนซินะคับ
งั้นผมขอความทรงจำทั้งหมดคืนแล้วกัน//ยิ้มเย็นชา//จูบแก้มMirena

เฮ้ย!! ไอ้โรคจิต!!

=A=//โดนจูบที่แก้ม

เบฟนายทำอะไรน่ะ

//เอามือมากันตัวรุ่นพี่โคอาล่า

เฮ้!!
เรน่าของฉัน...//เอามือปิดปาก
//กระชากเรน่ากลับมา

เขาบอกว่าคนมีสัญลักษณ์จะทำให้เขากลับมาจำได้ใช่มั้ยครับ แล้วที่เราทำไว้กับเขาน่ะมีแต่ร้ายๆทั้งนั้น เกิดเขาอยากล้างแค้นล่ะ ... กว่าจะคว่ำเขาลงได้ 3คนยังลำบากเลยนะครับ

โอ้ยยย มดตรงนี้เต็มเลยครับ//โวยวาย

//พยักหน้าให้เอส
//ลูบแก้ม

//สลบ

//โดนกระชาก
//ค้าง

ถ้าหมอนั่นจะแค้น ก็ให้แค้นฉันซะ... // ลูบหัวเรน่า.. จ้องเอส กำหมัดแน่น

สลบไปแล้ว...//ผิวปาก
//ปล่อยเรน่า

ถึงฉันจะไม่ชอบที่เค้ามายุ่งกับรุ่นพี่โคอาล่าก็จริง...แต่การลืมเรื่องบางอย่าง...มันน่าเจ็บปวดนะคะ...บางทีถ้าเรามองอีกมุมนึง...ทัศนคติอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้...ถึงเค้าจะกลับมาล้างแค้นก็เถอะ...แต่ฉันก็ไม่ยกโทษให้หรอกนะคะ...//กันรุ่นพี่โคอาล่าไว้

ไม่แค่คุณน่ะสิครับ คนอื่นๆด้วย

//โดนลูบหัว
//ค้าง

หืม กันฉันทำไมน่ะ มิยะ//ก้มลงมองมิยะ

ฉันเป็นคนแทงหมอนั่น.. // จ้องเบฟหน้าตาย

//มดไต่
ฟู่...

ทำไมหรอ จะเกิดอะไรขึ้น พอดีเมื่อกี้ฉันหลับใน = =

//หลับ

ไม่ให้คุณเบฟเข้าใกล้รุ่นพี่ด้วยสีหน้าหื่นๆแบบนั้นหรอกนะคะ...//เงยหน้าไปมองรุ่นพี่ก่อนจะกางแขนไว้

เปล่า...//มองเบฟที่สลบ
ฟุ่...

//จับแก้มตัวเอง

ใครก็ได้แทงมันอีกรอบซิ!!!!!!!!!!!

...//แกล้งเขียนหน้ามิกิ


เจ้าไซบีเรียนหน้าขนมันหื่นตรงไหน? ฉันว่าลูน่ายังหน้าหื่นกว่าอีกนะ //ชี้ลูน่า

งืมมม..//จั๊กจี้

//ลืมตา//มองรอบๆ
หืม? นี่มันศูนย์รวมคนเกลียดเบฟนิคับ//ยิ้มมุมปาก
จะฆ่าแกงอะไรผมอีกไหมล่ะคับ?//มองทุกคนหน้านิ่ง

เฮ้ย!??//หลุดมาด
ไม่ใช่นะ!//มองโคอะล่า

ฉันไม่อยากจะฆ่าหมอนั่นอีกแล้ว.. // จ้องเบฟหน้านิ่ง

อ่า...ดาจิ...

//โดนเขียนหน้า

ฮี่ๆ สนุกดีนะ //เขียนต่อ วาดหนวดเป็นกัปตันฮุค(?)

//กระชากคอเสื้อเบฟ 

พูดได้ดีที่สุดแค่นั้นเหรอ รู้มั้ย คุณลอว์เป็นห่วงแกมากแค่ไหน

ไสศรีษะไปซะ.. เบฟ-ดี-โฮล์มส์ // จ้องเบฟ หน้านิ่ง

ไม่ได้เกลียด...แค่ไม่ชอบที่มาทำกับรุ่นพี่ต่างหาก...//พึมพำเบาๆ

//นั่งหน้าแดง
//โกรธ

ไททัน...ยะ..เเย่งขนมปังผม//ละเมอ

เอาล่ะสิ...มีแต่คนรักนายนะ...เบฟ...//กระตุกยิ้ม

ไสหัวไปให้พ้น!! // จ้องเบฟ