การฝึกทักษะการต่อสู้

//กระซิบเอส
แต่อยากเก็บตัวเองมากเกินไปล่ะ...
คนอื่นเขาเป็นห่วงนาย...แน่นอน...รวมโคอะล่าด้วย...

ฉันว่าดิ้น...//มองโคอะล่า

คิกๆ นั่นสินะ พวกเธอไม่ต้องห่วงฉันกะมิกิแค่สไตล์เดียวกันเฉยๆ

ถ้าไม่ชอบ จะไปก็ได้//ลุกออกไปจากโคอะล่า

อื้ม...//ยิ้มให้โคอะล่า
เอสจะได้ไม่ต้องเศร้า...//หัวเราะเบาๆ

ผมคงชักเลยล่ะมั้งครับ ฮ่าๆๆๆ

//รับของจากลูน่า
ขอบใจนะเอส

//มองมิกิกับโคอาล่า
อย่างกับพวกสามีภรรยาแต่งใหม่ๆ ดูน่าขนลุกชะมัด//พึมพำ

//มองเรน่ารับของไป
สวยดีนะ...

เบื่อ..คู่รักชะมัดเห็นเเล้วอยากอ้วกนะครับ//นั่งหลับพิงผนัง

ส...สวัสดีค่ะรุ่นพี่ทุกคน...//มอง//ว...วันนี้คึกคักกันดีนะคะ...//ยิ้ม

อะไรของนายมิกิ...//มองมิกิ
ฃสวัสดีมิยะ...//โบกมือแล้วยิ้มให้มิยะ

ส...สวัสดีค่ะรุ่นพี่ลูน่า...//โค้ง

สวัสดีครับ คุณ..มิยะ สินะครับ

ไม่มีอะไรซักหน่อย//มอง

เอาคำชมของฉันคืนมาเลย...//พึมพำ

เฮ้ มิยะจังมาแล้ววววววววววววว//ยิ้ม

//หลบรังสีสีชมพู

...//เขวี้ยงเสียม

ส...สวัสดีค่ะรุ่นพี่เอส...ยินดีที่ได้พบอีกครั้งนะคะ..//ยิ้มก่อนจะโค้งเล็กน้อย

ส...สวัสดีค่ะรุ่นพี่โคอาล่า ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นก็ได้ค่ะ..//หัวเหราะเบาๆ

//หลบเสียม
โหดร้าย...//พึมพำ หายใจติดขัด

ไม่คืนให้หรอก เเบร่//เเลบลิ้มใส่ลูน่า

นี่ๆ.........จะเกินไปหน่อยกันรึเปล่า ฉันก็ยืนอยู่นี่นะ จะทำอะไรหวานๆก็ลากข้าห้องไปเลยสิ

มาให้ฉันเตะนายซะดีๆมิกิ...//กระโจนใส่มิกิอย่างดุร้าย(?)

อ๊ะ...//ลุกขึ้น เเล้วดันหัวลูน่าไว้//หมาน้อยน่ารัก ดุจริงๆเลย

//เพิ่งสังเกตุเห็นคุณมิกิ// ส...สวัสดีค่ะคุณมิกิ...//โค้ง

นายว่าใครเป็นหมาน้อยกันห๊ะ...//เห่า(?)

ฮ่าๆ นี่ๆ มิยะ อย่าเพิ่งไปกวนคู่รักหมาน้อยคู่นั้นเลย มาอยู่กะเรน่าดีกว่านะ //ลากมิยะมาหาเรน่า

เกี่ยวอะไรกับฉันอีกล่ะ//ยืนมอง

โคอะล่า...ก็บอกว่าไม่ใช่ไง...//หันควับ

ม....หมาน้อยเหรอคะ...//ทำหน้าสงสัยก่อนจะมองซ้ายมองขวา

//มองดูเงียบๆ//พวกเธอทำอะไรกันอยู่หรอ??

สวัสดี มิยะจัง//ก้มหัวให้เล็กน้อย
คุณนั้นเเละครับ หมาน้อยจัง//หลุดขำ

หืม เกี่ยวสิ เพราะฉันจะชวนเธอกินเค้ก//ยื่นเค้กให้

//มอง

//ยิ้มเล็กน้อยให้คุณมิกิ

ส...สวัสดีค่ะรุ่นพี่ฮันซี่...//โค้ง

//งับแขนมิกิ(??)

เห้ย!!!//มองเเขนที่ถูกงับ//ทำอะไร??

เห็นไหมมิยะ พวกนี้เป็นหมาน้อย//ชี้แล้วตักเค้กเข้าปาก

//ปล่อย
นายว่าฉันเป็นหมา...ฉันก็เป็นแล้วนี่ไง...//ขู่

ผมไม่ใช่หมานะ โคอะล่า//พูดด้วยเสียงที่เบาลง
เฮ้ยยย//ลูบเเขนตัวเอง//เจ็บนะครับ ช้ำเลย!!//ยืนเเขนให้ลูน่าดู

ร...หรือว่า...หมาน้อยที่ว่า..//เว้นเล็กน้อยก่อนจะมองรุ่นพี่ลูน่ากับคุณมิกิ// ร...เหรอคะ...รุ่นพี่โคอาล่า...ว่าแต่คู่นี้น่ารักดีนะคะ...//ยิ้ม

ถือว่าฉันเอาคืนละกันนะ...//ยิ้ม

เอ่อ คุณฮันซี่ครับ นี่ของฝากครับ เครื่องรางแห่งปัญญา ช่วยให้สมองปรอดโปร่ง คิดอะไรได้ง่ายขึ้น //ยื่นให้คุณฮันซี่

อย่าคิดนะ มิยะจัง//รีบห้าม
//ดีดหัวลูน่าไปหนึ่งที เเล้วเดินหนี

//กุมหัว
ชิ...

ใช่ พวกเค้าสองคน เอ่อ สาม ฮ่าๆๆๆ น่าแกล้งที่สุดเลยล่ะ น่ารักเหมือนน้องหมาตัวน้อยๆ//ตักเค้กให้มิยะ

ม...ไม่ทันแล้วล่ะค่ะ...//พึมพำ//ค...คุณต้นหญ้าก็คงคิดเหมือนกันสินะคะ...//พึมพำกับต้นหญ้า

ข...ขอบคุณค่ะรุ่นพี่โคอาล่า...แต่ฉันยังไม่หายปวดแก้มเลยล่ะค่ะ...//ยิ้มแห้งๆ

//ไปนั่งข้างๆโคอะล่า
//หน้าบูด

โธ่เอ้่ย ก็ฉันก็บอกเธอแล้วว่าฉันไม่อยากทำ เธอก็อยากให้ฉันชกเหลือเกิน ดื้อจริงๆนะเรา //เอาน้ำแข็งประคบให้แล้วดึงเเก้มเบาๆ

ฉันไม่รู้ว่ามาที่นี่ทำไม//เดินไป