การฝึกทักษะการต่อสู้

พี่!!! พี่เป็นอะไรน่ะ //รีบวิ่งมาช่วยไวเปอร์พยุง

อ่ะ.. เอ่อ.. ฉันช่วย... // ช่วยหิ้วปีกเอส

//ยืนมอง

ลิเคียว อย่ายืนดูเฉยๆสิ มาช่วยกันหน่อย

อ๊ะ อะ ครับๆๆ!//ลุกลี้ลุกลน

//เดินไปดึงเอสขึ้น

เฮ้!! ตาเต่า!! ตื่นได้แล้ว!! // เขย่าเอส

//ไมตื่น ยังนิ่งอยู่

ไปเขาไปที่ห้องก่อนเถอะครับทุกคน ขอล่ะ...

พี่ พี่ต้องไม่เป็นไรนะ //พยุงพี่

ช้ำในเหรอครับ?

ภายนอกมีแผลมั้ยครับ?

อ่า.. เอางั้นก็ไดั พวกนายพาไปห้อง เดี๋ยวฉันเตรียมรักษาเอง // ค้นอุปกรณ์ในกระเป๋า

//มองทุกคน

//เดินไปนอนข้างๆต้นไม้

เตรียมพร้อม... รับมือ.... // ง่ามนิ้วมือสองข้างหนีบเข็มหลายไซส์ มองเอสที่ยังนิ่ง ประมวลผลบนร่างกาย

พอตาเต่าถึงห้อง ฉันจะฝังเข็มหมอนั่นทันที เข้าใจนะ // มองคนอื่น

อะ..อือ //ค่อยๆลืมตาตื่น

ตื่นแล้ว.....//มองคนเพิ่งตื่นอยู่ใกล้ๆต้นไม้

พี่! พี่ตื่นแล้ว!

ทุกคน...//มองรอบๆ

ใครทำอะไรคุณเหรอครับคุณเอส?

จึ้ก!! // แทงเข็มเล่มแรกที่หล่เอส // อ่าว ฟื้นแล้วเหรอ?

เอาไงต่อ...ต้องเช็คร่างกายไหม? //มองดาจิ

อุ๊บ ทำอะไรครับคุณลอว์ //เจ็บแผลโดนเข็ม

//นั่งคิดแผนบางอย่างคนเดียวเงียบๆ

ยังไวเปอร์ ช้ำข้างในใกล้หัวใจต้องฝังเข็มอีก 47จุด // เปิดตำราฝังเข็ม

เกิดอะไรขึ้นเอส...เมื่อกี้นี้สีหน้าไม่ดีเลยนะครับ
ระวังด้วยนะครับคุณดาจิ...ถ้าฝังพลาดนี่อันตรายสาหัสเลยนะครับ //มองดาจิ //แอบเช็ดน้ำตา

พี่ //กุมมือพี่

//น้ำตาคลอ

ฟู่... // สูดหายใจเข้าลึกๆ // ฉึก!! ฉึก!! ฉึก!! ฉึก!! ฉึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ // ฝังเข็มเอสที่เหลืออีก 47 จุดรวดเดียว

อึ้ก...อั้ก...อ้าก..//เจ็บที่โดนแทงด้วยเข็ม

เอ่อ............//ทึ่ง

พี่!!! //กุมมือพี่แน่น

//น้ำตาไหล

... //มองเข็ม //เป็นลม

//หายใจหอบ

มันยังหน่วงๆครับคุณลอว์

ดาจิคะ พี่จะไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ? //น้ำตาไหล

ฟู่... // กลับโหมดปกติ ทรุด ล้มลง หมดแรง // 
อ่า... ตามตำรา ทั้งจุดที่ัฝัง ทั้งความลึก ตรงเป๊ะ คงตองรอซักพัก เหลือเอาข็มออกอีก...

//มองดาจิ

เอะ เอ๊ะ?? คุณดาจิครับ ไหวมั้ยครับ??//วิ่งไปหาทันที

แฮ่ก แฮ่ก อึ้ก!!! มันเจ็บอีกแล้วครับคุณลอว์ //กล้ามเนื้อเกร็งไปทุกส่วนเพราะความเจ็บปวด

อ้ากกก อึ้กก!!!

อ่า... ขอพักแปปนึง เดี๋ยวเอาเข็มออกให้นะ // นั่งพิงเคียว

คุณเอส?!

เอาไงดีล่ะทีนี้//คิดในใจ

อะ คุณดาจิครับ ไหวแน่นะครับ??

พี่!! พี่ ทำใจดีๆไว้นะคะพี่ อดทนไว้พี่เดี๋ยวพี่ก็หาย //เอามือพี่แนบหน้า

อ่า... // พยุงตัวเองขึ้น // ทนหน่อยนะเอส

// เข้าโหมดสมาธิ ดึงเข็มออกจาตัวเอสรวดเดียว // สวบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

เสร็จแลั้ว... // ล้มลงอีกรอบ

อย่าฝืนตัวเองนักสิครับ!!//ตำหนิดาจิ

//รับดาจิไว้

อั้ก แฮ่ก แฮ่ก //หอบ

อ้ากกก มันเป็นอีกแล้ว อ้ากกกก

//มองเอส

แล้วให้ผมทำยังไงล่ะครับ!?

//พยุงดาจิไว้

พี่!! กอดพี่ไว้แน่น ไม่เอานะ อย่าจากหนูไปอีกคนนะพี่ //ปล่อยโฮอย่างไม่ห่วงมาด

ไม่เปนไรแล้วซิน แฮ่ก... ฉันช่วยขั้นตันแล้ว ที่เหลือก็ํพาปหาหมอ แฮ่ก... อาจจะทรมานหน่อย แฮ่ก... // หอบ โดนพยุง

คะ คุณดาจิครับ

หายใจช้าๆนะครับ//ร้อนรน

พี่ เดี๋ยวหนูพาไปหามอนะ ลิเคียว ขอแรงนายหน่อยสิ ช่วยฉันพาพี่ไปหาหมอที

อ๊ะ อ๊ะ

ครับๆ

//ใช้มืออีกข้างพยุงดาจิไปด้วย

//ช่วยซิน

นายไปช่วยเอสเถอะ ฉันไม่เปนไร // บอกปัดเคียว

เหรอครับ

สภาพนี้ถึงคุณจะบอกยังไงผมก็ไม่ปล่อยคุณหรอกครับคุณดาจิ//เปลี่ยนจากพยุงมากอดเอวไว้

ฮะ... เฮ้ย!! ปล่อย... ฉันเกลียดพวกตัวผู้!! // โดนกอดเอว โวยวาย ดิ้นแบบคนหมดแรง