การฝึกทักษะการต่อสู้

//สะดุ้ง
เธอทำอะไรน่ะ...?!

...//ดูดเลือดเงียบๆ

แย่ล่ะ...//พึมพำ
//ปล่อยวาง
ฮู่ว์...เธอเป็นแวมไพร์สินะ...?//หลับตา

ก็แค่ลูกครึ่งเท่านั้น//เช็ดปาก

ฉันขาดเลือดมานาน ก็เลยเพลียสักหน่อย แต่ได้เลือดแค่นี้ก็ดีแล้ว//ลุกขึ้นยืน

อื้อ...อย่างน้อยฉันก็ช่วยเธอได้...
แต่ถ้าจะกัดกันล่ะก็...ดูเวลาหน่อยนะ...เดี๋ยวจะตายเอา...//พึมพำ

ฉันไม่ต้องการเยอะนักหรอก ที่จริงฉันแอบเก็บเลือดจากเวลาพวกเธอสู้กันนั่นแหละ//ยิ้ม

แต่ช่วงนี้ไม่เห็นจะสู้กันเลย ก็เลยไม่มีเลือดให้เก็บน่ะ//อมยิ้ม

อย่างนี้เอง...
ก็คงต้องลุ้นเอาในแต่ละวันล่ะนะ...
บางทีไม่มีคนสู้กัน...แต่อาจมีคนกวนประสาทกันจนถึงขั้นลงไม้ลงมือก็ได้...

ก็ไม่ได้ถี่หรอก สองอาทิตย์ครั้งก็อยู่ได้ ปกติฉันได้เลือดเอสประจำเลย ฮ่าๆ//หัวเราะ

หมอนั่นสู้ทีไรเป็นต้องแพ้หรือไม่ก็เสมอ...
แต่พออยู่กับลิเคียวทีไร...หมอนั่นก็ข่มเหงทุกทีสิหน่า...

คุณลูน่าพูดเหมือนเอสเป้นพวกเก็บกดเลยนะครับ //ขยับแว่น

สวัสดีเจ้ากระต่าย//ยืนพิงต้นไม้ฟังเพลง

ไม่ได้หมายความว่างั้นเสียหน่อย...
ก็มีซะแต่ลิเคะใช่มั้ยล่ะที่สู้กับใครแล้วก็แพ้...ยกเว้นตอนสู้กับสวอนล่ะนะ...

//นั่งเงียบ

โฮ่ย เบื่อ!!!!!!! //แยกเขี้ยว ตาแดงเรืองแสง

ใจเย็นหน่าทุกคน...
สดใสกันหน่อย...//แผ่รังสีทะมึนออกมาโดยไม่รู้ตัว

....//กางกรงเล็บ ตวัดต้นไม้โค่น

//มองโคอะล่า
//นั่งมองใบไม้แห้ง
ใครสักคนช่วยมาทำให้บรรยากาศเหงาๆนี้หายไปเสียที...//พึมพำ

ฮึ่ย! เบฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ!!!!!!!!!!!!!!!!!//กรีดร้อง ตาแดงลุกวาวมากขึ้น เขี้ยวยาวออกมาพ้นปาก

แมววววววว // อุ้มแมววิ่งออกมา(เพื่อช่วยให้บรรยากาศสดใส?)

เบฟ...?
แม่คิดถึงหมอนั่นเหรอ...?//เงยหน้ามอง
//มองน้องแมว(??)

ฮึ่ม//คลั่ง

โฮกกกกกกก//แยกเขี้ยวกระโจนใส่นาโอกิ

พอเอ...พอตัวโวยวายไม่อยู่ก็น่าเบื่อไปเลยนะครับ //ยิ้ม

เหวออ ! // โดนกระโจนใส่ล้มลงกับพื้นเลยปล่อยแมว

หืม...?//มองไวเปอร์
หึ...งั้นเหรอ...

โฮกกก//จับนาโอกิกดลงกับพื้น แยกเขี้ยวใส่

หวาาาาา ! // ตกใจแล้วดิ้น

หวาาาาา า..//หลับตาปี๋

ถ้าจะเล่นหนังสดกันขนาดหนี้เชิญที่ห้องเถอะคร๊าบบบบบบ บ//ปิดตาหันหลังไม่มอง

ฟุดฟิดๆ //ดมคอนาโอกิ

อะอา...เลือด //พูดด้วยเสียงแหบพร่า

พี่โดเรีย...
ไม่ใช่แล้วค่ะ...//ส่ายหน้าเอือม

ว๊าย..//เดินเข้ามาแล้วตกใจ

เกิดอะไรขึ้นกันคะเนี่ย??//มองรอบๆงงๆ

คุณโคอะล่าหิวหรอครับ?//มอง

หิวเลือดสินะครับ?//มองอีก

สนใจเกาเหลาเลือดมั๊ยครับ?//ชูถุงใส่เกาเหลาขึ้นมา

ถ้าจะมานั่งเล่นกันล่ะก็ ฉันจะโดนฆ่าทิ้งแล้วค่ะ มาช่วยกันก่อนสิค้าาาา ! // ดิ้นๆๆ

ฉัน .. จ..จะพ.พยายาม ไม่ทำให้เจ็บ นะ..//ยิ้มอย่างอ่อนโยนบางๆก่อนจะกัดคอนาโอกิและดูดเลือด

โคอะล่าครับผมมีเกาเหลาเลือดนะ//ตะโกนอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ

มีข้าวสวยด้วยนะครับ//ตะโกนต่อไป

จะทานไหมครับ//ตะโกนต่อ

ว๊าย..//เอามือปิดตา

เลือดล่ะค่ะ..เลือดล่ะค่ะ..//วิ่งไปหลบหลังโดเรีย

โฮ่...?//มองสองคน
ของฉันนี่ดูเล็กน้อยไปเลยแฮะ...//มองนิ้วตัวเอง

อะ อืม ซู้ด//ดูดเลือดนาโอกิต่อไป ไม่สนใจ

ว้า..สงสัยเกาเหลาเลือดจะไม่ได้ผล...//มองถุงเกาเหลาเลือด

อ้าว..พี่ครับ?//มองพี่สาว

ว๊ากกก! // ดิ้นๆๆๆๆๆๆเพราะเจ็บ (โลหิตจาง?)

สีสันยามค่ำคืน...//มองใบไม้แห้งต่อ

//นั่งมอง

ฮะ ฮ้าา//เงยหน้าออกจากคอนาโอกิ

ขะ ขอโทษ เธอเจ็บสินะ//ลูบใบหน้านาโอกิเบาๆ

เห้อ//เช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตรงมุมปากและทำแผลให้นาโอกิ

//วิ่งหนี

สวัสดีครับทุกคน /โบกมือ

สวัสดีเลไนน์...//เตรียมแส้ขึ้นมาทันที

//หลบหลังลูน่า

สวัสดี..........เล อะไรนะ!!!

เฮ้ ยังทำแผลไม่เสร็จเลยยัยตัวยุ่ง//เดินไปหานาโอกิ

เอออะะะ หวังว่าวันนี้ไอ้บ้านั่นจะไม่มา /ระแวง

เลไนน์ครับ! ลืมผมอีกแล้วเหรอคุณเรน่าา!!

//มองนาโอกิ
ไม่ต้องกลัวแล้วล่ะ...//ลูบผมนาโอกิเบาๆ