การฝึกทักษะการต่อสู้

เฮ้อ //นั่งลงทำแผลให้นาโอกิอย่างเบามือ

ไงครับทุกคน//ยิ้มม

เอ่อ..คุณโคอะล่าครับ..ขอถามเอาไว้เป็นความรู้หน่อยได้มั๊ยครับ?//ทำหน้าสงสัย

คุณทานเกาเหลาเลือดแล้วจะหายหิวมั๊ยครับ?

ถ้าโดนกัดแล้วจะกลายเป็นแวมไพร์ด้วยมั๊ยครับ?

แล้วเลือดมันอร่อยมั๊ยครับ?//ถามรัว

เลไนน์จำได้แล้วๆ

สวัสดีลิเคะ...//มองใบไม้แห้ง

ครับ ขอบคุณมากครับคุณเรน่า /ยิ้มนิดๆ

หวัดดีเคียวจัง //มอง

โฮ่ยถามทีละคำถามได้ไหมเจ้าโดเรีย //ยกมือกุมหัว

จบแล้วสินะคะ?//ค่อยๆโผล่ออกมาจากหลังโดเรีย

เลือดคนมันก็เหมือนๆกันหมดนั่นแหละค่ะ // นั่งนิ่งๆ

ขอคำถามเกาเหลาเลือดก่อนเลยครับ..//ยิ้ม

เกิดอะไรขึ้นเหรอครับเนี่บ??

ใครพูดถึงลาบเลือดครับ? ผมทำให้ได้นะ

เอาล่ะเสร็จแล้ว//ปิดผ้ากอซที่คอนาโอกิแล้วถอยออกมา

ฉันต้องใช้เลือดสดน่ะ แต่บางทีฉันก็ใช้ไวน์ประจำตัวเพื่อดับกระหายนะ//หันไปตอบโดเรีย

สวัสดีครับคุณโคอะล่า คุณนาโอกิ คุณลิเคียว คุณโดเรีย คุณเอเรีย /โบกมือ

หวัดดีค่าา //โบกมือตอบ

//มองแส้ในมือ

ผมคิดว่าวันนี้หมอนั่นคงไม่มา จากการคาดเดาของผม /เกร็งหน้า

งั้นซกเล็กล่ะครับ?//ทำหน้าสงสัย

มันก็ใส่เลือดสดด้วยนะครับ?//ทำหน้างงหนัก

ดีแล้ว...
ฉันจะได้วางใจ...//มองเลไนน์

//นั่งจิบชาเงียบๆ

พูดถึงซกเล็ก... แหม่ พอดีวันนี้เอาข้าวเหนียวมา เรามากินกันเลยเถอะ....

ก็ไม่รู้สินะ ฉันก็ไม่เคยลอง ส่วนใหญ่ถ้าคลั่งก็ต้องกินจากคอสดๆนะ ถึงจะหาย//หน้านิ่ง

อะไรกันครับเนี่ย- -//งง

งั้นหรอครับ..//นั่งคิด

ขอคำตอบของคำถามกัดคนด้วยครับ//มองตาแป๋ว

//เขี่ยดินเล่น

แวมไพร์เหรอครับ??//มองโดเรีย

ครับลิเคียว//ยิ้ม

แวมไพร์*0*

ถ้ามีแวมไพร์หลายคนนี่ คงจะมีคนโลหิตจางตายกันไปข้างนึงละค่ะ // เอามือจับที่คอตัวเองแต่ยังมีเลือดซึมๆออกมานิดนึง

-/นั่งจกซกเล็ก

น่ากลัวจัง

อย่าเข้ามาใกล้นะครับ!!//ถือกระเทียม

คนที่โดนกัดไม่กลายเป็นแวมไพร์หรอก ยกเว้นฉันมีทายาทไว้สืบสกุล//ถอนหายใจ

ส่วนเลือดอร่อยมั้ย มันเป็นบางคน//เหลือบมองเอเรีย

ฉันเป็นคนธรรมดา........มั้ง

คุณโคล่าเป็นแวมไพร์!!!!//ทึ่ง

ใครบอกว่าฉันจะไม่มา /มองคอเลไนน์

//มอง...
ไม่ได้มานานเลย พอดีจำศีลอยู่
//ลูบเเก้มปอยๆ

เป็นลูกครึ่งค่ะ //เถียง

หวัดดีมิกิไม่เจอนานนะ เอ้านี่เค้กช็อคโกแลต//โยนเค้กให้

นั่นไง...//สะบัดแส้
ตาหื่นตัณหากลับ...//มองคิริล
ไม่ได้เจอกันนานนะมิกิ...

รู้ครึ่งอะไรก็เป็นเหมือนกันล่ะครับ!!

//โยนกระเทียมใส่โคล่า

//รับเค้กมา
ขอโทษ..ครับ

เอ่อ..ถ้าจะกัดพี่..กัดผมแทนดีกว่าครับ..//มองโคอะล่าด้วยสายตาไม่วางใจ

ผมกับพี่เป็นพี่น้องแท้ๆกัน..เลือดต้องเหมือนกันอยู่แล้ว//มอง

ฉันไม่กลัวกระเทียมหรอกนะ //หนิบกระเทียมขึ้นมามองนิ่งๆ

//ทะมึน

//นั่งมองไม่รู้เรื่อง
//ตักเค้กเข้าปาก

งั้นนี่เป็นไงครับ!!//โยนลูกประคำใส่โคล่า

//รับรู้ถึงรังสีทะมึน

สวัสดีครับคุณมิกิ /โบกมือ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ

มะ...มองอะไรฟะ!! /ปิดคอ

//นั่งมองไม่รู้เรื่อง
//ตักเค้กเข้าปาก

ลูกประคำ? //รับมาถือ

แล้วทำไมหรอ?//มองอย่างงงๆ

คนที่คู่กับเลไนน์ได้...
มีแต่ฉันคนนี้เท่านั้น...!!//ตะโกนลั่น

เจ้าลูกสาว ใจเย็น //เอาลุกประคำใส่ให้