หอ-ห้องพักทหาร

ใครน่ะ...? //โผล่หัวออกมาจากผ้าห่ม
.....ไปซะแล้ว....หืม?//มองประตูห้องที่ปิดสนิท เหลือบขนมที่วางอยู่บนโต๊ะ
...ใครเอามาไว้ล่ะเนี่ย....//ยันตัวขึ้นนั่ง หยิบขนมมา
...//จ้องขนม ถอนหายใจ
....พวกนี้เดินเข้าเดินออกยังกับไม่ใช่ห้องส่วนตัว...//กิน
มีแต่พวกที่น่ารำคาญจริงๆ...//ทั้งๆที่พูดอย่างนั้นแต่ก็กินจนเกลี้ยง ดื่มน้ำตาม
....ที่กินก็เพราะเสียดายหรอกนะ...ใครจะมาอยากให้ช่วยเหลือกัน...//น้ำเสียงสงบนิ่ง หน้าแดงจางๆ
ยังไงก็.....ขอบคุณนะ....//นอนเอาผ้าห่มคลุมหัวอีกรอบ

มีคนเข้าหอมาใหม่หรอ/เดินหัวฟูออกจากห้อง
/ตาคล้ำ
/อดข้าวหลายวัน

เรน่า ? //สะพรึงกับสภาพของเรน่า
กินอะไรก่อนไหมคะ? //มองอีกฝ่าย

อ่า..า ไม่ได้กลับมานาน หอจะเป็นไงนะ.. มีคนเข้ามาอยู่ใหม่บ้างมั้ยนะ.. // เดินเอามือไพล่หลังเข้าหอ

โอ๊ะ ขอโทษ สวัส... // ชนเรน่า // ............... // แย้กกกกกกกกก ซอมเบ้!!!!!!!!!!!!! // โวยวายลั่น

ดาจิไม่ได้เจอกันนาน //กระโดดกอดดาจิ

นาโอกี่จางงงงงงงงงงง ซอมบี้อ่ะซอมเบ้!! // โดดกอดโอกิจัง ชี้ไปทางเรน่า

เสียงดังอะไรกัน...//นั่งอ่านหนังสืออยู่ห้องโถง เงยหน้าจากหนังสืออย่างเสียไม่ได้
หืม...นั่นมันนาโอกิ...กับ...โนดาจิ...?//จ้องคนโวยวายที่กอดนาโอกิอยู่
และ....ซอมบี้...? //มองตัวการทำเสียงดัง
หายากนะเนี่ย...//พูดหน้าตาย

ชาร์ล็อต นอนหลับสบายดีมั้ย? //เข้าไปกอดชาร์ล็อตแทน

อา....ดีขึ้นมากเลยล่ะ...ขอบใจเรื่องขนมด้วยนะ...อร่อยดี...//โดนกอด

นาโอกิจ๊างงงงงงงง อย่าพึ่งทิ้งเค้าปายยยยยยย // โวยวาย

หา? หวัดดี ฉันดา... รู้จักด้วย? ดีจังจะได้ไม่ต้องแนะนำตัว... // ขมวดคิ้ว

เอ๊ะ? แต่ประเด็นคือมีซอมบี้ล่ะเฮ้ย!!!! // วิ่งขึ้นห้อง

อ๊ะ จริงเหรอ ถ้าชอบจะทำให้อีกนะ เยอะๆเลย //ยิ้มให้ชาร์ล็อต
//หันไปมองดาจิ
นั่นมันเรน่าต่างหากค่าาา ! //ตะโกนไล่หลังไป

ฮะ? เรน่า? // หันไปมองอีกรอบ

เรน่าเป็นซอมบี้!! // โวยวาย

เดี๋ยววางยาสลบซะหรอกค่ะ ! //มองดาจิที่กำลังโวยวาย

อ่า ใช่ๆ ยาสลบๆ วางยาเจ้าซอมบี้นั่นซร้าาาาาา // ชี้เรน่า

ง่วง..-/ปรือตา
-/ล้มตัวลงนอนที่ห้องนั่งเล่น
ไม่ควรกลับมาเลยให้ตายเถอะ-/หลับสนิท

ไม่ใช่โว้ยยยยย/เสยดาจิ
/ขยี้ตา2-3ที
/จัดผมใหม่
/รวบผม
หิวข้าว...........

เหวอออออออ // หลบกำปั้นเรน่าแบบฉิวเฉียด

ก็ใครจะไปรู้ฟระ!! เล่นเยินออกมาขนาดนั้น!! // โวยดังลั่น

ช้าวเหรอ? อ่า... ได้เนื้อย่างมาจากคาเฟ่สนใจมะ?

/มองดาจิ
ไม่ได้ใส่อะไรแปลกๆสินะ/เดินไปเปิดตู้เย็น
/หยิบน้ำ

ไม่มีอะไรแปลกๆหรอกน่า ถ้าจะแปลกก็คงแปลกตรงที่ว่ามันเป็นเนื้อหมานั่นแหละ // หาวหน้าตาย

ขอปฏิเสธ/เอาวัตถุดิบออกมาจากตู้เย้น
/พับแขนเสื้อ
จะทำอะไรกินดีน้า

ว้าาา เสียดายแฮะ งั้นไอเจ้านี่ให้ใครดี // ลูบคางใช้ความคิด

รู้จักสิ.... เธอมาทักตอนที่ฉันอยู่ลานแนะนำตัว.... จำไม่ได้หรือไง...? //มองดาจิ

อือ...ขอบใจนะนาโอกิ...//อ่านหนังสือต่อ

เด็กใหม่??? เธอชื่อ...?/มอง
/ไฟลุก
เอ๊ะ......

ชาร์ล็อตต์ ลูซิเฟเน่...สวัสดี...เธอคงเป็นมิเรน่าสินะ...ยินดีที่ได้พบ...//เหลือบมิเรน่า
เป็นอะไรน่ะ...? //มองไฟที่ลุก

หืม? งั้นเหรอ? // ยืนนึก เห็นประกายสว่างวาบ

ไฟ? ............. เฮ้ย!! ยัยลูกแมวออกมา!! // คว้าเรน่าไว้ เอาน้ำสาด

... -หันหลังไปหยดน้ำตาเทียม

ผ...ผมซาบซึ้งใจเหลือเกินครับ มีคนมาเต็มไปหมดเลยล่ะครับ -ซับน้ำตา(เทียม)

ยินดีที่ได้รู้จัก /หอบ เกือบแล้วสิ

ออสการ์เลยล่ะคุณหมอ....//มองคนซาบซึ้ง
วันนี้คนเยอะชะมัด.....//ถอนหายใจ

เอาล่ะ ฉันจะทำอีกรอบ /ลุกขึ้นทำอาหารต่อ

ก่อนจะซาบซึ้งก็มาฃ่วยกันก่อนสิ(ว้อย)หมอ!! // แยกเขี้ยวใส่กาเบรียล

ให้ตายเถอะ เละจนได้ // มองครัวที่เปียกน้ำพร้อมรอยไหม้ กุมขมับ

ไม่ต้องเฟ้ย!!!! ฉันทำให้!!! // ล็อกคอเรน่า

สวัสดีครับทุกคน... //เดินยิ้มๆเข้ามาในห้องโถง

วุ่นวายดีนะครับ...//มองเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา หัวเราะเบาๆ

อ้ะ...หวัดดีครับคุณเอมเบอร์ ไม่ได้เจอกันตั้ง.....อ่า หลับซะแล้ว.....//มองคนหลับในห้องนั่งเล่น

.....อย่าทำให้ไฟลามมาถึงหนังสือพวกนี้เชียว...//ก้มหน้าอ่านต่อ

... -ซับน้ำตาต่อแล้วค่อยไปเช็ดน้ำในครัว

ฟรีซ!! นายช่วยทำกับข้าวทีนะ!! // ล็อคเรน่าไว้

รู้แล้วน่า!! ช่วยกันด้วยสิ!! // หันไปทางล็อตเต้ ขัดครัว

ฉันจะทำเอง/ดิ้น
ทำไมล่ะ ฉันจะไม่ทำไหม้แล้ว

เอ๋...? อ่า...ครับๆ......//เดินไปทำอาหารที่เรน่าทำค้างไว้

ส่วนผสมนี่มันอะไรกันครับ....//ซีด เคลียร์ส่วนผสมใหม่หมด

ล็อตเต้.....? //ขมวดคิ้วนิดๆ
ชาร์ล็อตต์ต่างหากล่ะ...//ปิดหนังสือ ถอนหายใจ เดินไปช่วย
......ทำยังไงน่ะ...? //มองอุปกรณ์ทำความสะอาด

แค่ไฟเอง ทำอะไรชั้นไม่ได้หรอกน่า!!!!!!!!!!!!/ดิ้นหลุด
แค่จะทำเสต็กเอง/หนิบกระทะ

ช่วยนึกภาพคนที่ยืนทำอาหารอย่างสบายใจเฉิบทั้งๆที่ไฟคลอกตัวอยู่ด้วยเถอะครับ....อย่างน้อยๆก็เห็นแก่จิตใจคนมองบ้าง.......//ถอนหายใจมองรุ่นพี่

อีกอย่างถ้าไฟลามก็แย่สิครับ.....เดี๋ยวผมทำให้ดีกว่าน่า....//ยึดกระทะ

เอ๋ ไม่น้า ขอชั้นทำเถอะ จะไม่ให้เจ้านั่นโผล่มาแน่นอน/ทำตาเป็นประกาย

ไม่ต้องเลยเฟ้ย!! // ตะครุบเรน่า หากุญแจมือล็อคไว้กับตัวเอง

เห็นนี่มั๊ย? เอาไอนี่ราดน้ำยาขยี้รอยไหม้แบบนี้ // สอนล็อตเต้

แค่ไฟเอง จะกินเสต็ก/ดึดกุญแจมือขาดอย่างง่ายดาย

เจ้านั่น...??  //เค้นสมองนึก

.........!!  ค....คุณคนนั้น...!!  //ตาเบิกโพลง  เหงื่อตก

ผ....ผมไม่ปล่อยให้คุณทำอาหารเด็ดขาดครับ....!! //จับตัวเรน่าไว้  ส่งให้ดาจิ

เอาล่ะ...จะกินเสต็กใช่ไหมครับ.....//พับแขนเสื้อ ลงมือทำเสต็กอย่างว่อง

เอ๋ นายเป็นอะไรไป เคยเจอแล้วเรอะ!!!!!!!!!=[]=

อา.....อย่างนี้นี่เอง...เข้าใจล่ะ...//หยิบไม้ขัดพื้นราดน้ำยา

.......ต้องใช้แรงเอาเรื่องเลยนะเนี่ย....//ขัดพื้นอย่างทุลักทุเล

'เจ้านั่น' ที่พูดถึงน่ะ...ใครกัน...? //มองฟรีซที่ทำท่าลนลาน

ฟุ่......//เริ่มหอบ

บุคคลที่ติดรายชื่ออันดับต้นๆเรื่องการก่อปัญหาเลยนะครับ....! คุณคนนั้นน่ะ...! //เหงื่อตก

เคยเจอสิครับ...คุณดาจิก็เคยเจอ.......//ทำเสต็กต่อ

เจ้านั่นก่อปัญหาไว้หรอเนี่ย!!!!!!!!โธ่............/กุมขมับ

หา? เฮ้ย... อย่าบอกนะว่าหอบ? โอเคคับเจ๊!! ไม่ต้องแล้ว ฉันทำเอง!! // ห้ามชาล็อตเต้

.......... // ดึงเรน่าไว้ // โฮ่ย ยัยลูกแมว จะอยู่นิ่งๆหรือกินน้ำตา? // จับเรน่าอัดติดกำแพง เอามือยันไม่ให้หนี

/มุดออก
ขอกินสเต็กเถอะ/ถือน้ำมัน

จะกินไรก็เรื่องของเธอ แต่ให้ฟรีซทำ โอเค้~ // ล็อกเรน่า ยิ้มเหี้ยม