การฝึกทักษะการต่อสู้

ก็แหม... ก็มันบังเอิ๊ญบังเอิญผ่านมา นึกว่าจะมีคนสู้กันที่ไหนได้
ต้มมาม่ากินกันซะงั้น ไอเราก็ขี้เกียจจะร่วมวงด้วย... เนอะ คิล.. // ยิ้มร่า
ยินดีต้อนรับกับนะเอส // กระโดดลงมาจากต้นไม้

มีสองลูก...?
นายกินเข้าไปรึยัง...?//มองเอส

อย่ามาโบ้ยเลออน.. ผมไม่ได้อยากฟัง... // นอนอยู่ใต้ต้นไม้ ใส่เฮดโฟน เปิดเพลงดังๆ

แหมวูฟล์ ใจร้ายอ่ะ ห่วงเอสเหมือนกันก็บอกมาเถอะน่าาา -3- // นั่งข้างๆคิล

//มองสามคน
...............

ไร้สาระ.. คนที่ไม่ห่วงแม้แต่ตัวเองผมจะห่วงทำไม... // พลิกตัว นอนหันหลังให้

เ...ค...ะ...
//สะกดทีละตัวชัดเจน

.... // ปรบมือให้ลูน่ารัวๆ

แหมๆๆๆ ปากแข็งจริงๆนะคุณหมาป่าที่รักกกก ทำให้อ่อนลงดีมั้ยน่าาา // ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ยิ้มเจ้าเล่ห์

นายจะเปลี่ยนฝ่ายรึคิล...?//มอง

//นั่งอ่านเอกสารการฝึก

//มองทุกคน

//หยิบกระดาษโน้ตออกมา

ถึงเอส

ผลของสมุนไพรที่อยู่ในกระถางนี้เป็นสิ่งที่สำคัญมาก 
ตอนนี้นายอาจทุกข์ทรมานกับอาการหัวใจทำงานหนักที่ฉันเป็น 
ฉันตัดสินใจเหลือมันไว้ ให้นายกับซินแคลร์ ความจริงคือ 
ฉันไม่ได้ป่วยเพราะผลร้ายของวิชาเพียงอย่างเดียว
มันมีอาการแแทรกซ้อนจากโรคอย่างอื่นอีก ซึ่งฉันคงไม่รอดแน่ๆแล้ว
ถ้านายได้อ่านโน้ตนี้ ผลของสมุนไพรนี้ ลูกนึงเป็นของนาย
อีกลูกฉันขอให้นายนำมันไปให้ซินแคลร์ น้องสาวที่ฉันแนะนำให้นายรู้จัก
ตอนนี้เธอน่าจะเจอนายแล้ว ขอร้องล่ะเอส 

เพื่อคนที่ฉันรักทั้ง2คน 

ด้วยรักและห่วงใยเป็นอย่างยิ่ง 
แคลริส เรเวนฟิลด์

ปล.วิชาระดับ11 นายไม่จำเป็นต้องเรียนมันหรอก

... // เหลือบมองดาจิ // ทำแบบนั้นเจ้าของผ้าพันคอร้องไห้ไม่รู้นะ // กระตุกยิ้ม

//มองเอส

เพื่อนรัก...?
อืม...

...... // หน้าแดงแปร๊ด // โป๊ก!! // เอาหัวโขกคิลอย่างแรง หงุดหงิด นั่งลงที่เดิม

//แอบยิ้มนิดๆ

//นั่งมองเงียบๆ//

สวัสดีค่ะคุณฮันซี่...

ไงท่านลู..จัง..
//ยิ้มให้ลูน่า//

ท่าน...?//ขมวดคิ้ว

ไม่มีอะไรช่างมันเถอะ
//มองลูน่า//

//มองคุณฮันซี่อย่างสงสัย

Lunazii ท่านลู...
//พูดเสียงเบามากๆ//
//กอดเข่า//

.......................//หรี่ตามองคุณฮันซี่

ฮ่ะๆ ไม่มีอะไรหรอกลูน่า^^
//ยิ้มให้ลูน่า//
คู่ต่อสู้วันนี้ใครน๊า..

มีอะไรไม่สบายใจบอกฉันได้นะ...//เอนหลังพิงต้นไม้
อยากรู้เหมือนกันว่าจะมีใครสู้...//หันมองคุณฮันซี่

...
//เงียบไปชั่วขณะ//
ไม่มีอะไร..หรอกท่าน..
//เงียบ//

ท่าน...?
คุณฮันซี่...
คุณเป็นอะไรรึเปล่าคะ...?//เดินเข้าไปใกล้

...เรื่องนั้นฉันลืมไปแล้วไม่มีอะไรหรอกท่าน..
//มองลูน่า//
ไม่มีอะไรหรอกลูน่า^^

ต้องมีอะไรแน่ๆ...//จับบ่าคุณฮันซี่
อย่าพูดอะไรเป็นปริศนาแบบนั้นสิคะ...//เขย่าตัวคุณฮันซี่เบาๆ

//สติหลุด//
ท่าน..ลู...หึหึ
//หัวเราะน่ากลัว//

คุณฮันซี่...?//ขมวดคิ้ว

หึหึหึ..
//แสยะยิ้มนิดๆ//
ท่านลูซิส..

ลูซิส...?//เอียงคอนิดๆ

ไม่มีอะไรหรอกลูน่าอย่าถือสาเรื่องที่ฉันพูดเลย^^
//ยิ้มให้ลูน่า//
//กอดเข่าที่มุมๆหนึ่ง//

ไม่ถือไม่ได้ค่ะ...
คุณฮันซี่คุณดูแปลกไปนะ...//จ้อง

ไม่มีอะไรจริงๆ^^
//ยิ้มให้ลูน่า//
//แสยะยิ้มวูบหนึ่ง//

คุณฮันซี่มีความลับที่บอกไม่ได้สินะคะ...?//ถอยออกมา
เข้าใจแล้วค่ะ...

//วิ่งเล่นกับฝูงหมาแมว

//มองนาโอกิกับฝูงหมาแมว

วี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!(เสียงในสมอง)
//กุมหัวตัวเอง//
ยัยนั่นมาแล้วหรอเนี่ย! 
//วิ่งไปที่พวกมาใหม่รายงานตัว//

เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอคะ?//ขึ้นไปนั่งห้อยหัวลงมาจากบนต้นไม้โดยมีฝูงหมาแมววิ่งเล่นกันอยู่ใต้ต้นไม้

//ดึงฮันซี่ไว้//
...
//มองฮันซี่//
//ปล่อยรังสีมืดมนเบาๆ//

พูดปุ๊ปมาปั๊ปเลยน่ะ ภู
//ปัดมือลู//

...ก็เพื่อนซี้กันนี่^^
//รัดคอฮันซี่//

เหอะ...
//ถูกรัดคอ//

//มองคนอื่นๆ//
ยินดีที่ได้รู้จักน่ะค่ะ ทุกคนฉันชื่อ ลู หรือ ภู จะเรียกแบบไหนก็ได้น่ะค่ะ^^
//ยิ้มหวาน//

นาโอกิ ยูเลนท์ค่ะ ถึงปรกติจะเรียกฉันว่า นาโอ หรือ โอกิ ก็ตามสบายเลยค่ะ //ห้อยหัวลงมาจากบนต้นไม้ส่องหมาแมวที่วิ่งเล่นกันอยู่

ภู ยินดีที่ได้รู้จักนะ

นี่ฮันซี่.. เครียดที่ฉันมาหรอดูค้อมเม้นต์บนๆแล้วเหมือนจะคิดหนักน่ะ^^ ...พี่..สาว...
//พูดคำว่าพี่สาวอย่างชัดเจน//
//ยิ้มหวาน^^//
//มองนาโอกิกับเรน่า//
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่สาวสุดสวยทั้งสอง^^