การฝึกทักษะการต่อสู้

//ซึม

//ลุกขึ้น //ปัดฝุ่นตามตัว

ฉันไปล่ะนะ ไว้เจอกัน

อื้ม...//มองเรน่า

ผมลุกแล้วครับ...//มองเอส

ช่วงนี้ผมว่าผมเครียดเกินไปแล้วจริงๆแฮะ...เฮ่อ...//ถอนหายใจ

ผมไปแล้วนะครับ..ฝันดีครับทุกคน//ยิ้ม

หวัดดีครับทุกคน!~~^^//โบกมือ

บายครับคุณโดเรีย คุณเรน่า

สวัสดีเคียว

ไม่ได้เจอกันนานนะครับคุณเอส

เอ๊ะ หรือผมจำไม่ได้??//เลิกคิ้ว

ฮึ...นานอยู่นะ

นั่นสินะคับ

ว่าแต่ คนอื่นเขาหายไปไหนกันหมด??//มองหา

ก็ ทยอยไปพักผ่อนกันล่ะมั้ง...เซ็งชะมัด พักนี้ไม่ได้สู้กับใครเลย

คุณนี่ชอบสู้จริงนะครับ^^""

ชอบหาเรื่องเจ็บตัวรึไงห๊ะ??//คิดในใจ

พอๆกับนายแหละลิควิด..

สวัสดีลิเคียว...
สวัสดีทากิ...

อ๊ะ ผมเปล่านะคับคุณอามาโนะ

ไงเด็กน้อย^^

อืม..พูดไปนายก็คงไม่เข้าใจน่ะนะ ฉันไม่ได้ชอบการต่อสู้ แต่ฉันชอบชั่วขณะที่กำลังสู้น่ะ ชั่วขณะที่เลือดสูบฉีดอย่างรุนแรงไปทั่วร่าง กับเจตนาที่จะเอาชนะศัตรูที่อยู่ตรงหน้าให้ได้ ชั่วขณะที่เหมือนโลกทั้งใบมีแค่ตัวเรากับคู่ต่อสู้ สำหรับฉันแล้ว มันช่างวิเศษมากเลยล่ะ...

สวัสดีครับคุณทากิ

//ฟังเอสเงียบๆ

ครับ

ผมไม่เข้าใจเลยล่ะครับ โทษที^^""

ก็ฉันไม่ชอบเจ็ยตัวนี่//คิดในใจ

//มองลิเคียว
หึ...

แต่ฉันก็ไม่ชอบเจ็บตัวนะ...ฮิๆ...วิชาที่ฉันใช้เห้นว่าระดับ10น่ะ แม้ดาบเหล็กกล้ายังฟันไม่เข้าเลย //ยิ้ม

สวัสดีน้า~//ยิ้มร่า
เห้ นายน่ะ เจ็บตัวมากๆเดีี๋ี๋ี๋ี๋ี๋ี๋ี๋ี๋ยวก็ชินเองแหละน่า //พูดพลางยิ้มเหี้ยม

วิชาอะไร?

//เริ่มถอยทีละก้าว

ขนาดไม่ชอบเจ็บตัวนะนั่น//พูดเบาๆ

เจ็บจนชิน...?//มองทากิ

ช่วยไม่ได้นี่น้า...ก็ทุกคนเก่งกันจัง ฉันไม่ได้เร็วเหมือนคุณคิลล์ ไม่ได้พกของเยอะเหมือนคุณลอว์นี่นา...

ของแบบนี้ไม่มีทางชินหรอกครับคุณอามาโนะ!!

คนเราก็เก่งกันคนล่ะแบบนี่...//มองเอส

ครับ ผมเลยต้องพยายามในแบบของผมครับคุณลูน่า

ความรู้สึกเจ็บมันมีไว้เตือนว่าเกิดอันตรายต่อร่างกาย ถ้านายมั่นใจว่าจะไม่เกิดอันตราย ความเจ็บก็ไร้ความหมายน่ะนะ

แหม ไม่ต้องห่วงน่าเพราะไม่ลองไงถึงไม่รู้ เดี๋ยวฉันจะเทรนให้นายแบบพิเศษเลยนะ//ยิ้มร่าเริงพลางหักนิ้ว

เข้าใจล่ะ...//มองสองคน

เจ็บยังไงมันก็เจ็บอยู่ดีล่ะครับคุณเอส//มอง

ไม่เอาคร้าบคุณอามาโนะ ผมเกรงใจ~~//ถอยหนี

จะว่าไปฉันก็ถนัดใช้สมองมากกว่านี่น้า~ยิ่งพิษที่สกัดมาจากสมุนไพรแบบพิเศษที่ฉันทำขึ้นมาเอง ยังหาคนทดลองตัวใหม่ไม่ได้เลย~//ยิ้มพลางจับบ่าลิเคียว

อ้อ....ความเจ็บเป็นเครื่องแสดงว่ายังไม่ตายด้วยนะ....นายอยากไม่เจ็บรึเปล่าล่ะ...

//โดนจับบ่า

//เหงื่อแตกพลั่ก

ไม่ครับ...บ...//ขาสั่น


ผมไม่อยากเจ็บครับ แต่ผมก็อยากมีชีวิตอยู่//มองเอส

งั้นฉันว่านายควรฝึกวิชาสายความเร็วนะ //มองเคียว

//มองเหตุการณ์
//แอบย่องกลับที่พักเงียบๆ

สายความเร็วเหรอครับ??

แค่ผมตกใจอะไรก็เปิดแนบแล้วครับ

วิชาอะไรนั่นคงไม่จำเป็น//คิดในใจ

บายครับคุณลูน่า//โบกมือ

น่านะ ไม่ต้องเกรงใจ จะช่วยฝังศพอย่างดีเลยล่ะ //ยิ้มพลางจับบ่าลิเคียวก่อนจะชูเข็มฉีดยา

ราตรีสวัสดิ์คร้าบ~~

เด็กน้อยของผม~~^^//ตะโกนไล่หลัง

ไม่เอา(โว้ย)คร้าบ~!!!//ถอยหนี

ความเร็วแบบไม่ใช่แค่วิ่งหนี ...แต่มีการหลบหลีก และโจมตีศัตรูกลับเมื่อมีโอกาส ยอมรับเถอะ นายหนีศัตรูไม่ได้ตลอดหรอก

ผมเก่งชิ่งคร้าบ!!//ตะโกน

ไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยสินะ //ทะมึน

ฟังสิครับ!!//เหงื่อแตก

แต่ผมไม่คิดว่าจะต้องไปสู้หรือไปมีเรื่องกับใครนี่

นายหนีมันไม่พ้นหรอก เชื่อฉันเถอะ ยิ่งกำแพงชั้นในด้วยแล้ว.....

กำแพงชั้นใน??

บ้านเกิดผมมีอะไรงั้นเหรอครับ??

หน้าที่ดูแลรักษาความสงบเรียบร้อยน่ะ เป็นหน้าที่ของกองสารวัตรทหารนี่....นายจะหนีคนร้ายที่จะฆ่านายเรอะ?

หนีสิ...

ก็มันจะฆ่าผมนี่นา...

แต่ถ้ามันฆ่าคนอื่น ผมไม่หนีหรอกครับ ผมจะจัดการมันเอง//จริงจังมากๆ

ฉันหมายถึงว่า มันฆ่าคนแล้วหนีมาเห็นนาย แล้วจะฆ่านายด้วยน่ะ

หนีสิครับถามได้

ใครจะอยู่ให้มันฆ่าล่ะครับ

ผมไม่ชอบเสี่ยงตายนะ