การฝึกทักษะการต่อสู้

ฮึ...งั้นนายก็ต้องขึ้นศาลทหาร โทษฐานปฎิบัติหน้าที่โดยไม่ชอบนะ

ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่

ก็แค่หนี

แล้วหาทางจัดการก็แค่นั้น

อาจจะไปหาเพื่อนมาช่วยรับหน้าไปก่อนล่ะนะ//ยักไหล่

นายหนีไม่ได้ตลอดหรอกนะ.........สักวันนายต้องเผชิญหน้ากับมัน  ฉันก็เคยหนี แต่ฉันหนีมามากพอแล้ว

หนีเหรอ??

ผมมีทักษะมากกว่าคุณนะครับ

แล้วคุณหนีอะไรมาล่ะ??

โดนคนไล่ฆ่า เจ้าหนี้โหดมาพร้อมลูกน้องอ้วน ล่ำ ดำ ถึก

อะไรประมาณนี้?

นายแน่ใจ?.......

ฉันหนี....ไม่บอกละกัน....

แน่ใจครับ

ผมวิ่งชนะม้านะครับ//จริงจัง

ครับ ถ้าไม่บอกผมก็ไม่คาดคั้นครับ^^//กอดอกพิงต้นไม้

นายรู้จักเสือชีต้ามั้ย?

รู้จักครับ

ที่ว่าวิ่งเร็วที่สุดน่ะเหรอครับ?

//หยิบแผ่นหนังสีเหลืองทอง มีลายสีดำเป็นจุดๆออกมา

นี่....ฉันถลกมันมาเองเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน

//มอง

เดี๋ยวนะ

คุณไปซุ่มตอนมันหลับใช่มั้ยครับ??

แหม่ ทักษะการซุ่มของคุณนี่ ผมขอคารวะเลย//เหงื่อเริ่มตก

ใช่ฉันไม่ได้เร็วไปวิ่งไล่จับมัน แต่ฉันอยากแสดงให้นายเห็นว่า ลำพังแค่หนีเร็วมันช่วยนายไม่ได้ทุกครั้งหรอก เหมือนเจ้าเสือนี่ มันวิ่งหนีฉันจนตัวมันเองวิ่งไม่ไหว...

ไอ้เจ้าชีโต้สนี่วิ่งหนีคุณ??

//อึ้ง

ไม่ใช่มั้งงง//คิดในใจ

มันวิ่งเร็ว แต่ฉันวิ่งอึด...ชัดนะ

ไม่ชัดผมก็บื้อแล้วล่ะครับ//คิดในใจ

แล้วคุณจะไปแล่หนังมันมาทำไม~

สงสารมันเถอะครับ//มองแผ่นหนังแล้วขนลุก

ป่าเถื่อน//คิดในใจ

ฮะๆๆๆ..ฮ่า บางทีนายก็ซื่่อจนน่ารักนะ ฮะๆๆ //ลูบหัวเคียว

ฉันไปซื้อมันมาจากตลาดน่ะ ถามว่าเขาล่ามายังไงก็ไม่บอก 

แต่เรื่องที่ฉันวิ่งอึดกว่ามันน่ะ เรื่องจริงนะ//กระซิบ

//สะดุ้งโหยง

คร้าบๆ เข้าใจแล้วครับ คุณพี่อึด

//มอง

ฉันจะไม่ไปกวนนายอีกถ้าไม่จำเป็น!//คิดในใจ

ฉันพูดทั้งหมดนี่ เพราะหวังดีกับนายนะ

หวังดี?

คุณมาหวังดีอะไรกับคนอย่างผมครับ

ฉันหวังดีกับทุกคนนั่นแหละ...ทุกคนที่ฉันรู้จัก

..... // มองทั้งสองคนคุยกันจากที่ไกลๆ // บางทีคนที่หนีมากที่สุดอาจจะเป็นฉันก็ได้... // พึมพำ

...//สัมผัสได้ถึงออร่าสีม่วง..// โฮ่ย ขนลุก

อ้าว คุณทากิ ...ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับ? //มอง

ทุกคนงั้นเหรอ??

คุณต้องรู็จักหาคนสำคัญที่สุดของคุณนะ

ถ้ามีวันที่คุณเลือกที่จะช่วยใครแค่คนเดียวล่ะก็

วันนั้นคุณเองนั่นล่ะที่จะลำบาก

เอสน่ะโจมตีภายนอกไม่ค่อยได้ผลหรอก ยิ่งไม่ใช้อาวุญแล้วด้วย~ เลยต้องโจมตีภายใน...เนอะเอส~♡ //ยิ้มก่อนจะแยกตัวยาที่เพิ่งทดลองเสร็จอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

//เดินเข้ามาแบบเงียบๆ

//เดินเข้ามา
//มองคนคุยกัน
............................?
สรุปเมื่อคืนมีอะไรเกิดขึ้นมัยเนี่ย...?

สวัสดีครับทุกคน...//ยิ้ม

//มองพี่โดเรีย //เดินไปจับชายเสื้อ
//กะพริบตาปริบๆ
...พี่โดเรีย...

..//ไม่มอง

//หลบอยู่หลังต้นไม้

พี่โดเรีย...
ง้อนะคะ...//หน้านิ่ง

//หันไปมองที่ต้นไม้
ใครน่ะ...?

ผมสวอนครับ//เดินมาหา

เฮ้ โดเรีย~ลูน่าจังและ...สวอนเลค...?? สวัสดีๆ //โบกมือทักทาย

สวัสดีทากิ...//ยิ้มนิดๆ

สวัสดีน้า~ทำอะไรอยู่เหรอ~?//เนียนเข้าไปกอดลูน่า

//โดนกอด
ไม่ได้ทำอะไรหรอกค่ะ...จะว่าไม่มีอะไรทำก็ได้...

งั้นเหรอๆ~//พยักหน้ายิ้มอย่างฟินๆพลางเอาคางวางลงบนหัวลูน่า//งั้น~คืนนี้ไปเล่นที่ห้องฉันไหม? //ยิ้มร่าแบบไม่คิดอะไร

จะดีเหรอคะ...?//มองทากิด้วยตาเป็นประกายหน่อยๆ

....... // เดินเข้ามา ไปที่ต้นไม้ เอนหลัง

ไงครับทุกคน

ดูคึกครื้นกันดีนะคับ^^//แอบยิ้มเจ้าเล่ห์

เห๊?? คุณอามาโนะจะเอาเด็กน้อยไปไหนครับ//ไม่ไว้ใจ

อื้มๆ ดีสิๆ~~//ยิ้มพลางกอดแน่น//รู้สึกเหมือนพวกโรคจิต

ไงแอลจังหวัดดี //มอง// หา?? นายว่าอะไรนะลิควิดได้ยินไม่ชัดเลย??//ยิ้มเหี้ยมพลางมองคนที่มาขัดจังหวะ

ไงครับคุณเคียว//หน้ากวนตริน

//นั่งนิ่ง........

..... // มองทากิ // หน้าที่เธอ เย็บซะ // โยนตุ๊กตาที่ขาดไปให้

โอ้ ดูเหมือนจะมีแฝดลิควิดเพิ่มนะ~~//เหลือบมองสวอน

...//มองลูน่าแวบนึงแล้วเลื่อนสายตาออกไป

คุณจะทำอะไรเด็กน้อยน่ะครับ??//ยิ้มกวนใส่ทากิ

อ้าว ไงนายเหยี่ยว//มองสเวน

//รับตุ๊กตาที่แอลโยนมาอย่างแม่น// โฮ่ย ส่งมาดีๆก็ได้น่า (- -) //ส่งสายตาจิก// นายแอบเอาไปเคี้ยวเล่นมาสินะ...โอเค เดี๋ยวซ่อมให้เดี๋ยวนี้ล่ะ//หัวเหราะเล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจ

หา? อะไรนะ? ทำอะไรงั้นเรอะ? นายคิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะ??//จับบ่าลิเคียวพลางยิ้มเย็นๆ

แมวเล่นต่างหาก.. // เสียงเรียบ