การฝึกทักษะการต่อสู้

//เงยหน้ามองคิล
เรื่อง...ของ...ฉัน...

หึ... // เอนหลังพิงต้นไม้ ไม่สนใจ

นีโม...นีโมอยู่ที่ไหน...#เสียงเริ่มต่ำลง#ลมเริ่มพัดเเรง

//เลิกสนใจคิล
//หันไปมองฟรอน
//ตาเบิกนิดๆ

.....#บรรยากาศรอบๆเริ่มเปลี่ยนไป#ฟ้าเริ่มครึ้มเหมือนมีพายุ

เจ้าเป็ดย่างนั่นหายเหรอ... // มอง

อยู่ในตะกร้าที่ผมให้ไปรึเปล่าครับ..ข้างในมันกว้างกว่าที่เห็นจากข้างนอกนะครับ//ทำหน้าตื่นตกใจ

//ยืนขึ้นมองฟรอน
//เดินเข้าไปหา
ใจเย็นๆ...//จับบ่าฟรอนบีบน้อยๆ

เฮ้อ......

....#เหลือบตาขึ้นมามองลูน่า#แววตาเปลี่ยนไปจนน่ากลัว#ลมแรงขึ้นเรื่อยๆฝนเริ่มตกลงมา

//จ้องตาฟรอน
ฉันบอกให้ใจเย็นๆก่อนไง...//บีบแรงขึ้น
นีโม...ต้องอยู่แถวนี้...ฉันจะช่วยหา...

//นั่งงง

ส..สวัสดีครับทุกคน..เอ๋//มอง

คุณคนนั้นเป็นอะไรไปหรอฮะ...//เดินไปหาคุณเครื่องบินฟิ้วๆ

ถ้ามีอะไรที่ผมช่วยได้ก็ให้ผมช่วยเถอะนะฮะ//ยิ้ม

//จ้องตาฟรอนแบบไม่กะพริบ

...ไม่...นีโม...ไม่อยู่...#ดวงตาเริ่มเปลี่ยนสี#จู่ๆ ฟ้าก็ร้องอย่างแรงลมพัดแรงจนกิ่งต้นไม้บางต้นหัก

ดีโอ!!!//รู้สึกได้ถึงลางบางอย่าง...

มาหาพี่นี่!!!//กดเสียงลงต่ำ

อ..เอ๋..ฮะ//มองพี่ชายงงๆแล้วเดินเข้าไปหา

//มองเหตุการณ์ตรงหน้า

ลูน่า!!

ใครไปทำเรื่องอะไรอีกล่ะ//มองพี่น้อง

//มองท้องฟ้า
//บีบบ่าฟรอนแน่น
...อย่าให้ฉันต้องทำร้ายนาย...
//ไม่ฟังเสียงลิเคียว

หา??? // ตั้งฉากเตรียมหลบ

...#ฝนเริ่มสาดลงมา#เสียงฟ้าร้องดังมากขึ้นเรื่อยๆ#ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดง

//จับฟรอนทุ่มลงกับพื้น
.............................//หน้านิ่งจนน่ากลัว

//นั่งซดมาม่า

...//..จับมือดีโอแน่นแล้วดึงมากอดเอาไว้

เธอน่ะ... มานี่... // รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ดึงโนดาจิไปใกล้ตัว

นี่มันไม่ใช่เวลานะครับคุณเรน่า!!

//วิ่งไปคว้าเรน่ามาอยู่ใกล้ๆ

เดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวสิ ฉันดูแลตัวเองได้!! // โดนดึง

....#หลบการทุ่มของลูน่า#....ผม...บอกคุณแล้วนะ....#พูดกับลูน่าก่อนจะเริ่มแผดเสียงออกมา

วี้ดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! #กรีดร้องเสียงแหลม(เป็นเสียงที่มนุษย์ไม่อาจรับไหวแม้กระทั่งปีศาจ...)

//โดนคว้า

//เอามืออุดหู
ไหนนายบอกจะไม่ทำร้ายเพื่อนไง...//เริ่มหมดความอดทน

//หาอะไรมาอุดหูมิเรน่ากับตัวเอง

//กอดมิเรน่าไว้

//มองเด็กน้อยอย่างเป็นห่วง

ชิ... ไอบ้าเอ๊ย... // กอดโนดาจิแน่น

ฉัน...จะหยุดนายเอง...
ตามที่บอกเอาไว้...//จ้องฟรอนอย่างดุร้าย

//มองเด็กน้อย

อย่านะลูน่า!!

วี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! #กรีดร้องออกมาอย่างขาดสติแม้จะใช้สองมืออุดหูมากแค่ไหนแต่เสียงกรีดร้องก็สามารถเล็ดลอดผ่านไปได้จนคนที่ได้ยินเริ่มเจ็บปวด

เฮ้ย..//เอามืออุดหูให้ดีโอ...

//ถอยเซไปหลายก้าว
//พยายามหาของบางอย่าง
...ฉันไม่ใช้วิธีแบบเอเลนหรอกนะ...//กัดฟัน

..พี่ชายฮะ!//พยายามยื่นมือมาปิดหูพี่ชาย

ว้าย!! // พยายามอุดหู โดนกอด

//ส่ายหน้าอย่างแรง

//กอดมิเรน่าไว้

วี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! #เมื่อกรีดร้องไปสักพักเสียงจะเริ่มก่อตัวเป็นคลื่นเสียงที่มีความคมทำให้สามารถบาดคนที่อยู่ในทิศทางของเสียงแบบไม่ทันตั้งตัว (มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า)

นายทำอะไรเนี่ย//โดนกอด

ป...เป็ด...//สะดุ้ง

รบกวนทุกคนช่วยมองหาเป็ดด้วยครับ!!!//พูดเสียงดังฝ่ากระแสเสียงเครื่องบิน

อึก!!... //กอดโนดาจิแน่น โดนผลกระทบจากคลื่นเสียงเต็มๆ

//เซถอย
//โดนบาด
//เบิกตากว้าง
...ตายล่ะ...//มองเลือด
//มองร่างกายตัวเอง
ไม่นะ...!!

พ..พี่ฮะ?//มองซ้าย-ขวาหาเป็ด

ปิศาจครับ//ตอบเรน่า

//มองเด็กน้อย

!!!!!!!!!!!!!!!!

ว้าย!! คิล!! // มองคิลที่โดนบาด เบิกตากว้าง ตกใจ

ดีโอ..ก้มลงไปนะครับ...ห้ามเงิยหน้าขึ้นมานะ//ลูบหัวดีโอแล้วจับซุกเข้าไปในอ้อมแขน

อึก...//โดนบาดทั่วตัว