โบสถ์ของลัทธิบูชากำแพง

....................... // ยืนมองอยู่ห่างๆ ใบหน้าเรียบเฉย

เจ้าสุนัขเฝ้าประตูหัวเมืองวอลล์ซิน่านั่นน่ะ... 
ถ้าว่างพอมายืนมองชาวบ้านล่ะก็ เอาเวลาไปตรวจบ้านเมืองดีกว่ามั้ง...
// ถอนหายใจ ไม่หันไปมองคนข้างหลัง

หึ... ก็ทำไงได้ล่ะ ก็ที่นี่อันตรายที่สุดแล้วนี่ // เสียงเรียบ // คิดจะทำอะไรอีกล่ะ "เลออน" อืม... หรือจะเรียก "เด็กปีศาจจากศูนย์วิจัยนอกรีต" ดีล่ะ // เหยียดยิ้ม // ผมรู้นะ ว่าคดีบุกรุกโบสถ์ ระเบิดโบสถ์ แล้วก็คดีทำร้ายคนของลัทธิเป็นฝีมือของคุณน่ะ // กระตุกยิ้ม เสียงเรียบ

อึก... // ดวงตาเบิกโพลง ชักมีดคู่ออกมา พุ่งเข้าไป 
ถีบคิลล้มลง เล่มนึงเสียบท้องคิล อีกเล่มจ่อที่คอติล
// นาย... นาย... นายเป็นใครกันแน่!! // ตะโกนลั่น

... // ล้มลง เอามือรับมือโนดาจิที่กำมีดที่จะแทงท้อง มืออีกข้างปัดใบมีดอีกเล่มออก ดึงแขนโนดาจิ เหวี่ยงลงกับพื้น ขึ้นคร่อมโนดาจิทันที // ถ้าไม่อยากเข้าคุกก็อย่าขัดขืนจะดีกว่า คุณน่ะสู้ผมไม่ไดัหรอก

อึก!! // โดนจับ 
หึ!! คิดว่าฉันจะยอมโดนจับง่ายรึไง... 
บอกไว้ก่อน บนหลังคานี่จุดต่างๆมีระเบิดอยู่ ถ้าฉันหลุดดึงสลักทุกอย่างจบ
ทีนี้นายก็ตอบคำถามฉันได้แล้ว นายเป็นใคร!! มาจากไหน!! // ตะโกน

ยังมีหน้ามาต่อรองอีกนะ เรื่องระเบิดน่ะ ผมกู้หมดแล้ว ผมจะตอบคำถามคุณก็ต่อเมื่อ คุณรับขอเสนอของผม... // ถอนหายใจ // แผนการณ์ของคุณครั้งนี้ผมขอร่วมด้วย เสร็จงานแล้วาผมออกไปนอกกำแพงกับคุณซะ... // เสียงเรียบ สีหน้าจริงจัง

วันนี้ เดินเตะหมา ด่าคนแก่ แกล้งเด็กมาครับ//สารภาพบาป

อึก!! // ดวงตาเบิกกว้าง นอนคิด กระตุกยิ้ม // 
เสียใจด้วย แต่ฉันขอปฏิเสธ.... เรื่องแผนการณ์มันเรื่องฉัน!! 
แล้วนอกกำแพงนั่น ฉันจะไม่พาใครไปทั้งนั้้น!!
นายไปเดี๋ยวเดียวก็ตาย เพราะงั้นล้มเลิกความคิดนั่นซะ!!
นายรู้ชื่อนั่นดีนี่ "เด็กปีศาจจากศูนย์วิจัยนอกรีต" เพราะงั้นก็น่าจะรู้ความหมายนี่
"เด็กปีศาจที่ไปที่ไหนก็มีแต่คนตาย ยมทูตผู้คร่าชีวิตของผู้คนที่เปิดประตูต้อนรรับมัน..." // พูด กลั้นน้ำตา

ลดเสียงลงซะ... มีคนอยู่ข้างล่างโบสถ์ // หรี่เสียงลง // คุณคงได้รับมันแล้วใช่มั้ย แหวนที่สลักชื่อพวกเราไว้...
// หยิบแหวนแบบเดียวกันที่อยู่ในสร้อยออกมา // คุณน่าจะรู้นะ ว่าหมายถึงอะไร... // ถอนหายใจ
// นายอาจจะทำใจไม่ได้แต่มันเป็นเรื่องจริง... ฉันวูฟล์เองนะเลออน ฉันคือคนที่ลบคำสาปของนายได้ ส่วนเหตุผลที่น่าฉันเปลี่ยนไปกับทำไมฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันค่อยเล่าให้ฟัง... // ยิ้มอ่อนโยน ท่าทางผ่อนคลายลง // แต่ก็ต่อเมื่อนายยอมรับขอเสนอฉัน...
// ปล่อยโนดาจิ ลุกขึ้น // ฉันจะรอฟังคำตอบนะ... // โดดลงจากหลังคา

................ // อึ้ง นอนมองคนที่ลงไป // ไม่จริง... เป็นไปไม่ได้... ไม่จริง... ไม่จริง... ฮึก... ก็นาย... ตายไปแล้ว... ฮึก... ด้วยมือของฉัน... ฮึก... // นอนร้องบนหลังคาโบสถ์

เลวไม่มีที่ติ//เลียนเสียงบาทหลวงแกล้งแจน

หืม../มองโบสถ์ที่บางส่วนมีการซ่อมแซม/ ก็ดีสิ..จะได้ทำงานง่ายขึ้น../ยิ้มมุมปากก่อนจะเดินออกไป

หืม...?
......................

งานอะไรหรือครับ... // กระซิบข้างหู อามาโนะ

เฮือก!/สะดุ้ง/ ไม่เกี่ยวกับนายนิ /ทำใจให้สงบก่อนจะหันมามองคิลล์

สีหน้าคุณไม่ได้บอกแบบนั้นนะ... วา-เนส-ซ่า... // กอดอก มอง จับผิด

อ๋อเหรอ แล้วบอกแบบไหนล่ะ อธิบายมาซิ?/กอดอก ยิ้ม

หึ... // กระตุกยิ้ม // หน้ามันบอกว่าดีใจที่ได้อยู่กับผม สอง-ต่อ-สอง... // มองคนยิ้ม

พรืดด /หลุดขำ/ ฮะฮะฮะ พูดอะไรของนายหลงตัวเองชะมัด พ่อ ศา-ลา-วัด-ทหาร /เท้าเอวมอง

หึ... นั่นสินะ ผมหลงตัวเอง หรือ คุณจะคิดแบบนั้นจริงๆกัน้า... // กระซิบข้างหูอามาโนะ

ฮึ../ถอยออกมาได้ทัน/ จะอะไรก็ช่าง แต่ขอเตือนว่า ช่วงนี้อย่าเข้าใกล้แถวนี้มากดีกว่า..โดยเฉพาะดาจิ../ยิ้มก่อนจะเดินออกไป

ผมว่า... คุณไปเตือนยัยนั่นด้วยตัวเองจะดีกว่า... // หน้านิ่ง เสียงเรียบ

นั่นสิน้า~/พูดโดยยังหันหลัง/ โชคดี ตั้งใจทำงานล่ะ/โบกมือ

หึ... // มอง เดินตรวจเมืองต่อ

//ออกมาจากพุ่มไม้ 

นี่มันเรื่องอะไรกันนะ คุณลอว์เป็นอะไรเหรอ? //คิด

คุณคิลล์เอ้ย อย่าเป็นเหมือนแจนเลย//พูดเบาๆคนเดียว

//วิ่งหนีปีนกำแพงออกไป

ไอที่ว่าเหมือนแจนมันอะไรไม่ทราบครับ... // กอดอก ยืนข้างหลังคนปืนกำแพง

คือ...หลงตัวเองคิดว่าคนอื่นชอบน่ะครับ //ปีนหนีไปอีกด้าน แล้วใส่เกียร์หมา

อ่อ... ไอนั่นน่ะ ผมแค่แหย่ยัยนั่นเล่น // กุมขมับ // คุณได้ยินบทสนทนาใชมั้ย... //คว้าคอเอส หน้านิ่ง

ครับ //โดนคว้าคอ ยอมจำนน

ผมแค่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

หึ... คุณก็ได้รู้สมใจแล้วนี่... // ปล่อยเอส

//วิ่งทันทีเมื่อเท้าถึงพื้น

.............................
ฟุ่...

/เดินเข้ามาเงียบๆ/มองสภาพโบสถ์ที่ไร้ผู้คน/ เอ๋...ซ่อมแซมเสร็จแล้วนี่/ ยิ้ม/ แต่น่าเสียดายนะ...ที่มันอาจจะกลายเป็นโบสถ์ร้าง /พูดพลางหยิบกรงเล็กๆออกมา/ เอาล่ะ ไปทำงานได้แล้ว/ ปล่อยผีเสื้อออกจากกรง/ เพราะโนดาจิทำให้งานของฉันง่ายขึ้นเยอะเลยน้า

ขอโทษนะคุณบาทหลวง...แต่ถ้าความลับถูกเปิดเผยออกมาฝั่งเราก็จะแย่ด้วย.../พูดพลางถอนหายใจ/ นอนหลับไปสัก 2-3 ชาติล่ะกันนะ /ยิ้มบางๆก่อนจะมองผีเสื้อที่กำลังบินไปรอบๆโบสถ์ก่อนจะเดินออกไป

(ที่วาเนสซ่าปล่อยไปเมื่อกี้คือผีเสื้อที่ใช้ในการแพร่กระจายเชื้อ ซึ่งถ้าปล่อยออกไปแล้วถ้าใครเข้ามาในบริเวณนี้จะเกิดอาการหายใจติดขัดจนเสียชีวิต ซึ่งปัจจุบันยังไม่มีใครหายารักษาได้นอกจากตัวเธอเอง)

... // นั่งอยู่บนหลังคาโบสถ์ มองสร้อยที่มีแหวนในมือ แหวนสลักชื่อ Leon&Wolf
เป็นไปไม่ได้ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ // ส่ายหัว กำสร้อยแน่น

หืม? // ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากในโบสถ์ ชะโงกหัวส่องทางหน้าต่าง
หา? เกิดอะไรขึ้น? // มองคนที่กำลังทำท่าทุรนทุรายทรมาน
เอาไงดี จะช่วยดีมั้ย... เจ้าพวกนั้นฆ่าพ่อแม่และคนในศูนย์วิจัยนะ...
แต่ก็แค่กลุ่มเดียวนี่ คนอื่นๆเป็นผู้บริสุทธิ์นะ...
แต่ที่มันฆ่าเพราะพวกเรื่องของลัทธิไม่ใช่รึไง... ตายไปซะให้หมดก็ดี
แต่เจ้าพวกบอสมันไม่อยู่ เจ้าหน้าบากนั่นก็ไม่อยู่ บาทหลวงนั่นก็ไม่อยู่ ที่เหลือคือผู้บริสุทธิ์นะ
แต่ว่าทุกคนในศูนย์วิจัยต้องตายเพราะความเชื่องี่เง่าเรื่องกำแพงนี่ เจ้าพวกนี้ก็ต้องรับผิดชอบร่วมกัน
แต่เธอรู้จักความสูญเสียจากการตายดีนี่...

อ่า... ปัดโธ่โว้ย!! // สับสน ยืนทึ้งหัวตัวเอง กระโดดลงจากหลังคา วิ่งไปตามคนมาช่วย

ผีเสื้อ...จากไหน...?
//เบิกตากว้าง
//จับคอตัวเอง

คุณลูน่า!!! //กลั้นหายใจก่อนจะวิ่งเข้าไปลากคุณลูน่าออกจากบริเวณโบสถ์

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก // วิ่ง หอบ
มีใครอยู่แถวนี้บ้าง!! ตอนนี้คนในโบสถ์กำลังแย่!! ต้องการความช่วยเหลือ!! // ตะโกน
ฉัน โนดาจิ ดี ลอว์ หน่วยสำรวจ ตอนนี้ที่โบสถ์เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!! ต้องการพวกหน่วยพยาบาล ด่วน!! // วิ่งไปที่กองสารวัตรตำรวจ

//วิ่งเข้าออกลากคนออกมาจนครบ

//นอนแผ่เพราะเหนื่อยจัด

หืม... เกิดอะไรขึ้น... คนพวกนี้โดนพิษนี่ เอา
สทรอนถอยออกมาซะ ผมจะติดต่อพวกหน่วยพิเศษมาดู // สวมถุงมือ เข้าไปเช็คพวกที่เอสพาออกมา

ครับ เฮ้อ เหนื่อยชะมัด //เดินออกมาจากบริเวณ

ขอบคุณนะเอส...//มอง
แต่ไม่เป็นไรมากหรอก...สบายใจได้...แคก...//เอามือปิดปาก

//นอนตายขึ้นไปบนสวรรค์เรียบร้อยแล้ว(?) โชคดีนะทุกคน !(?)

นาโอกิ...!//วิ่งไปหานาโอกิ
//ตบหน้านาโอกิเบาๆ

//ตายแล้ว [โชคดีนะทุกคน ขอให้มีความสุขกับชีวิตเบื้องหน้า !]<<<(เป็นวิญญาณ?)

อย่าเพิ่งตายสินาโอกิ...!
แมวล่ะแมว...//จี้จุด

ฝากลูกแมวข้าด้วย เอื้ออออออ (?) // พยายามพยุงตัวขึ้นมาพูดกับลูน่า แล้วล้มลงตายต่อ(?)

(ใครสูดดมอาจเสียชีวิตภายใน 20 นาที)

//ยัดยาดมเข้าจมูกนาโอกิ
ตายเพราะผีเสื้อเนี่ยนะ...//พึมพำ
ตายในยี่สิบนาที...?
สำหรับมนุษย์...ใช่มั้ย...?//พึมพำ
//ลากนาโอกิออกมาห่างๆ

//กลับมาพร้อมหน้ากากกันแก๊สและไม้จับแมลง

//วิ่งไล่จับผีเสื้อทั้งหมด