เครื่องแบบ

อะ...ไร...นะ...//ทำหน้าพรั่นพรึง

.................... // โดดถีบเบฟ

ไม่-เคย-พูด-โว้ย

//หลบไปอยู่มุมห้อง
//เอามือกุมหัว

//หลบ
ตอนนั้นยัยดาจิบอกว่าเธอคือเจ้าหญิงของยัยดาจิด้วย//พูดหน้าตาย

............... // ลงไปนอนจุก

ไม่ได้พูดโว้ย!!!!!!!!!!!

//ทำหน้าจะอ้วก
...ไม่เอา...ไม่อยากแย่งของใคร...

จริงหรอ//มอง

เออโว้ย.. // แยกเขี้ยวใส่เรน่า

//พรั่นพรึง

//กลับมาหน้านิ่ง

...ไม่เชื่อ...//มองเบฟ

//นั่งขำ

พวกไม่ยอมรับความจริง พูดเรื่องจริงแล้วรับไม่ได้//ส่ายหัว//ทำหน้าจริงจัง

//มองเรน่า
...ขำอะไร...

ปะ.........เปล่า//นั่งขำ

.............. // ปาค้อนใส่หัวเบฟ

//มองเรน่า

//มองเบฟ
นายเคยทำอะไรให้ฉันเชื่อถือได้บ้างห๊ะ..ง

//นั่งขำ

//หลบค้อน
พอพูดเรื่องจริงก็ไม่เชื่อ//ส่ายหน้า
เมื่อคืนยังพอดรักกันอยู่แท้ๆ อย่าอายไปเลย//ทำหน้าจริงจัง

พอดรัก...//มองเบฟ
//อึ้ง

เธอเมามั้งลูน่า

//พยักหน้า

...งั้นฉันไม่ผิด...//เก๊ก
...ฉันเกลียดของมึนเมา...ขมก็ขม...เผา!!

.............. // กุมขมับ

เฮ้ย!!!!เดี๋ยวระเบิด

//เผาขวดไวน์
เรน่า...ล็อตหน้ามาเมื่อไหร่...

................. // หมอบ

อีก1เดือน

ดี...//มองเรน่า
//มองดาจิ
//มองเบฟ
เผา!!

เผาอะไร?

ของเมื่อวานฉันโยนทิ้งเกลื้องตอนเธอเมาแล้วเฟ้ย... เผาอะไรของเธอ // มอง หลบหลังโซฟา

//มองซากโต๊ะโดนเผา
//นิ่ง

เรน่า...ฉันจะเผาไวน์ทั้งล็อตทิ้ง...

ไวน์หมดพอดี มาอีก1เดือนรอไปเถอะลูน่า โซฟานั่นแพงนะ ระวังหน่อย จำนำได้นะ

เฮ้ย!!! อย่าเชียวนะ ของดีนะนั่น!!

ช่างของดีเถอะดาจิ...
กินน้ำผลไม้ดองแทนก็ได้...

//มองโซฟา
//เอาน้ำราดทันที

ไปซื้อในตัวเมืองเอาก็ได้//ทำหน้าเบื่อโลก

ชิ...ห้ามไปก็ไม่มีประโยชน์สินะ...//หงุดหงิด
...อยากทำอะไรก็เชิญ...ไม่ใช่ฉันนี่...

............. // ชูนิ้วโป้ง เห็นด้วยกับเบฟ

ห้ามเอาเข้ามาแล้วกัน...........

ใครเมาผื่นขึ้นหรืออาละวาด...ฉันจะเอาขวดไวน์ที่กินๆกันนั่นแหละ...ฟาดกะบาล...

หมอนั่นคนเดียว.... // ชี้เบฟ

หึ ฟาดให้โดนแล้วกัน
เมื่อวานที่ผมเมามีอะไรตกแถวนี้บ้างไหม?

ฉันหมายถึงหมอนั่นนั่นล่ะ...แต่ไม่พูดตรงๆ...
จะตายๆก็ตายไปคนเดียวสิ...มาลากคนอื่นไปตายทั้งเป็นด้วยทำไม...//เหล่ดาจิ

รู้สึกถึงรังสีแปลกฟร่ะ เหมือนถูกด่า.. // ยิ้มเจื่อน

ฉันกำลังว่าเธอ...เพราะเธอเป็นเดือดเป็นร้อนแทนหมอนั่นทุกที!//ชี้เบฟ

//เหลือบมอง//ไม่สนใจ//หาของต่อ

ไม่ได้เดือดร้อนแทน แค่เห็นพวกบอก"อยากตาย"แล้วหงุดหงิด ทไมคนอยากอยู่ถึงไม่ได้อยู่ // จ้องลูน่า หงุดหงิด

ใช่มั้ยล่ะ...ตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจเธอหรอกนะว่าจะหงุดหงิดเรื่องหมอนั่นทำไม...//จ้องดาจิ
แต่ก็เข้าใจที่เธอไม่อยากให้หมอนั่นคิดอะไรบ้าๆ...
แต่ตอนนี้...
ฉันไม่ได้ความอดทนสูงแบบเธอ...//มองเบฟ

ยิ่งหมอนั่นบอกอยากตายถึงให้ตายไม่ได้... // เหลือบมองเบฟ

//ฟังสนทนา
แล้วจะมาสนใจผมทำไม? อยู่แบบปกติของเธอไปไม่ดีกว่าหรอ?//มองทั้ง2คน

หึ...
อยากรู้สึกแบบนั้นอีกครั้ง...ความรู้สึกแบบเธอที่มีต่อหมอนั่น...
แต่ถ้าเขาไม่ตอบรับกลับมา...มันก็เสียไปแล้ว...ความรู้สึกน่ะ...//ยิ้มให้ดาจิ

พูดอะไรกัน ไม่เข้าใจ?//มองยัยพึมพำ