พักผ่อนได้ ห้ามหาเรื่องกัน

ป่าวนี่ครับ ผมแค่สงสัยอย่างนั้นเพราะเห็นพวกคุณทำหน้าช็อคๆ

ทำอะไรอยู่หรอ//เก็บหนังสือ+เดินมา

งั้นฉันขอล่ะนะเอส ขอบใจ ฮะๆๆ // ยิ้มแห้ง

ครับ ยินดีครับ

งั้นฉันขอตัวล่ะนะ แล้วเจอกัน // เดินกลับที่พัก

เกิดอะไรขึ้น//มองดาจิที่เดินออกไป

เอ่อ //หันไปซ้ายขวา //นึกในใจว่าตรูจะนั่งตรงไหน

พื้น...^^ // ชี้ที่พื้น

!? =[]= //นี่กะให้นั่งจริงๆใช่ป่ะ

แล้วแต่^^ .. //ฉีกยิ้ม

นายนั่งนั่นก็เหมาะดี ฉันได้มีที่พาดขา

ไม่พาดหัวผมไปเลยล่ะพี่!! //เคืองเฟ้ย!!!

เปลี่ยนจากวิ่งร้อยรอบมากระทืบฉันสักร้อยรอบดีกว่าค่ะ //ทำหน้าฟิน// อาหารในโรงอาหารเนี่ยถึงมันจะไม่อร่อยแต่ก็ได้บรรยากาศ...อ่า...เหล่าทหารที่กลับมาจากการฝึกด้วยท่าทีที่เหนื่อยล้าบวกกับท่าทีการกินขนมปังเหมือนเด็กนักเรียนกำลังรับประทานอาหารพร้อมกันเลย อะหึหึหึ //นั่งจิ้นอยู่คนเดียวพลางคุยกับซุป

//ยืนมอง

นี่ คุณซุป คราวหน้าฉันคิดว่าจะหาอะไรมาเติมใส่ให้นายหน่อยล่ะดูสินายชืดไปหมดแล้ว ถ้าฉันออกไปตลาดฉันจะหาซื้อเครื่องปรุงมาใส่ให้นะ~ว่าแต่นายชอบอะไรล่ะพริกไทยหน่อยไหม?//นั่งคุยกับซุปต่อ

//นั่ง

เอ๊ะ! หรือว่าคราวหน้าฉันจะซื้อเนื้อมาเพิ่มดีล่ะ นายเป็นของเหลวนี่นาคงจะเหงาสินะผักในซุปคงไม่ทำให้นายกระชุ่มกระชวยสักเท่าไหร่ งั้นเดี๋ยวเวรทำซุปคราวหน้าฉันจะซื้อเนื้อมาให้นะ เอ๊ะ! แต่วันนี้เวรฉันล้างจานหรือเปล่าน่ะ? //จ้องและพูดพึมพำกับซุป

//กระซิบ คุณเรน่า ผมว่าเด็กใหม่คนนี้เหมาะกับทีมสำรวจจริงๆนะครับ ฮิๆๆ

/ย่องเข้ามาเงียบๆ/

นายคิดอะไรน่ะเอส

/มองคนคุยกันเงียบๆ/

ก็เขาเป็นคนแปลกๆนี่ครับ ทุกวันนี้หน่วยสำรวจก็เต็มไปด้วยคนแปลกๆแล้วนี่ครับ ฮิๆๆ

นี่ ขนมปังนายไม่ต้องน้อยใจไปนะ...//จ้องขนมปัง// ที่จริงฉันกะจะซื้อแยมมาฝากนายเป็นคิวต่อไปล่ะเอาเเยมอะไรดีล่ะ ว่าแต่แยมนี่มันราคาเท่าไหร่นะ? อืม...แยมองุ่นก็ไม่เลวนะว่าไหม นี่ซุปอย่ามองหน้าฉันอย่างนั้นสิ ฉันซื้อเนื้อมาให้นายแน่นา...เนอะ คุณช้อน //พูดพึมพำกับช้อน ขนมปังและซุป

/มองคนคุยกับขนมปัง/...แปลกแฮะ...

เอสนี่นายคิดว่าฉันมันแปลกงั้นหรอ

คนคุยกับอาหารไม่แปลกเหรอครับ?

อาจจะมีพลังบางอย่าง

ฉันว่าคิโดมิยะมีเอกลักษดีน่ะ^^//ยิ้มแห้งๆ

"เข้าใจค่ะ"พูดจบก็เดินไปพักผ่อน

ผมว่านับวันขนมปังยิ่งชิ้นเล็กลง //จ้องขนมปัง

ทำไงได้.. นับวันชักขาดแคลนขึ้นทุกทีนี่นา // มองขนมปัง

ขาดแคลนอาหาร

/เดินเข้ามาอย่าง งงๆ/ มีอะไรกันหรอ.../ไม่รู้เรื่อง/

อาหารน้อยลงน่ะ//มองนิกซ์

ใครกิน.../หยิบสมุดขึ้นมาเตรียมจดอะไรบางอย่าง/

หรืม เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอคะ //- เดินผ่านมา

จะต้องมีคนที่กินเยอะจนอาหารขาดแคลน

//แบ่งครึ่งขนมปังที่ซ่อนในเสื้อให้ทุกคน/ทุกคนเอาไปกินก่อนสิฉันอดอาหารได้..

ก็นับตั้งแต่ Wall Maria โดนไททันยึดนั่นแหละ เขตเพาะปลูกของราก็น้อยลง

ใครกันนะ....../เขียนคำว่า "ใครกันนะ..."ตัวใหญ่ๆและแปะไปทั่ว/

ประกาศนี่มัน...อะไรกัน...//มอง

.. // มองนิกซ์

ยื่นขนมปังที่ตัวเองเก็บไว้ในเสื้อ 1 อันแล้วแบ่งครึ่ง//ใครหิวมาเอาที่ฉันก็ได้น่ะ

ฉันค่ะ//ยกมือ

ใครกันนะ.../เอียงคอเล็กน้อยก่อนจะเอานิ้วจิ้มให้มันดูน่ารักทั้งที่ใบหน้ายังคงนิ่ง(หน้าตาย)เหมือนเดิม/

//หยิบให้/งั้นฉันให้ขนมปังของฉันทั้งหมดล่ะกันแบ่งคนอื่นด้วยน่ะ..

ใคร...อะไรเหรอนิกซ์...

ตรงนู้นยังมีอีกนะ // เดินไปหยิยบขนมปัง

หมายถึงอะไรหรอนิกซ์

ขนมปัง...เยอะดีนะ...//หันไปขอบคุณคุณฮันซี่

หรือเป็นเพราะคุณฮันซี่