การฝึกทักษะการต่อสู้

-/ล้ม
-/หัวเราะถูกใจ
แบบนี้สิของชอบ..
ก็แปลตรงตัว
-/เหลือบมองเรน่า

ลิเคียว...//กระชากเสื้อนอกลิเคียวมาคลุม
//ปกปิดบาดแผล

เฮ้ย//เพิ่งเห็นแผล

เล่นกันอย่างงี้เลยเรอะครับ//จ้องเอมเบอร์เขม็ง

//เตรียมธนู

//เข้าสู่โหมดเย็นชา

เออ อย่าสู้กับฉันเลย....

ทำไม?
นายอยากโดนด้วยหรือไง?
จัดให้ได้..
-/หยัดกาย
-/ควักมีดขึ้นมาเป็นสิบๆเล่ม

//เตรียมศร

//เตรียมทุกอย่างพร้อมโจมตี

//พรางตัวหายไปกับต้นไม้

เคียว อย่าเลยแพ้ชัว//มอง

//ถือกล่องยาไปหาลูน่า

-/ใช้ประสาทสัมผัสรวบรวมไปที่การได้ยิน
-/ปามีดไปทั่วทุกทิศในคราวเดียว

เธอทำแผลเป็นเหรอ...?//มองเรน่าถือกล่องยามาหา

//ถือโล่กันมีด
ก็พอทำได้ แต่ยังดีให้เลือดออกแบบนี้

//รีบกระโดดออกจากที่ซ่อน

//เตรียมเล็งธนู

อย่าคิดแบบนั้นสิครับคุณมิเรน่า............

//ยิงธนู

//หยุดเลือดให้ลูน่า
ฉันคิดไม่ผิดหรอก//มองเคียว

ยังไงก็ขอบคุณมากนะ...//ยิ้มนิดๆ
//หันไปดูการต่อสู้ระหว่างลูกผู้ชาย(?)

//ล้างแผลให้ลูน่านิดหน่อย+พันผ้าพันแผล
เสร็จและ
//มอง2คนสู้กัน

ยอมออกมาแล้ว กวงาน้อยติดกับดัก
-/จับศรธนู
-/ชักกริชขึ้นมา
-/กระโดดไปแทงสีข้างพี่ชายลูน่า
-/ออกแรงดึงให้ตกลงมาพร้อมกัน แต่ให้กระแทกลงกับพื้น
หึ..

//ชงชาให้เรน่าเป็นการขอบคุณ

//โดนทุกดอกทุกเม็ด

//นอนแผ่ จุก หายใจไม่ทัน

ฮ้าา................//พ่นลมหายใจ

โอ้ ขอบใจๆ//รับชามาดื่ม
รสดีเลยทีเดียว

เคียวนั่นไงว่าแล้ว อย่าสู้เลย ซู้ด!

-/ใช้กริชอีกอันลากกรีดท้องพี่ชายลูน่า
-/จ้องมองเลือดสดๆไหลอาบลงมา
-/หยิบแก้วใสมารองรับเลือด
ผมล่ะชอบเลือดของนายจริงๆ..

//พยักหน้าให้เรน่า
//รับรู้ถึงอะไรม่วงๆ
//เมิน

เคียวยินดีด้วย เอมเบอร์ ชอบเลือดนายน่ะ

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!//ร้องลั่น

//กระโจนเข้าใส่สาวๆ

//เลือดไหลโจ้กๆๆๆ

//หลบเคียว
มาทำไมเนี่ย= =

โวยวาย น่ารำคาญ
-/ดื่มเลือด
ไม่ได้ชอบหรอก ที่นี่ผมยังไม่ได้ชิมอีกเยอะ
แต่ยัยคนที่ชื่อโนๆอะไรนั่นน่ะ รสชาติใช้ได้..

ผมบาดเจ็บมานะครับ!!T T

โนๆ...?
หรือนายหมายถึง...โนดาจิ...?

อ่ะ //ยื่นกล่องยาให้เคียว
จัดการเลย

ทีเพนกวินยังทำให้ได้เลย................//บ่นงึมงำๆๆๆ

ดาร์ลิ่งเรอะครับ!!!???//ไฟลุก

นายทำอะไรคุณดาจิไม่ทราบห๊ะ???!!!!!//ลุกขึ้น ชี้หน้า

เออใช่ ดาจิล่ะมั้ง
-/เหลือบมองพี่ชายลูน่า
ก็แค่กรีดแก้มเธอ ลองชิมเฉยๆ
-/ยิ้มจิต

เมื่อกี้ยังเรียก ดาร์ลิ่งเลยไม่ใช่เรอะ//มองเคียว

นายไปสู้กับดาจิตอนไหนเนี่ย?

กล้ามาก!!!//ยิงธนูไปอีกระลอก

นายเจ็บอยู่นะ//มองเคียว

ผมไม่เคยสู้
แค่ไปทักตามภาษาของผม ตามมารยาท
-/เหลือบมองเรน่า
-/โดนลูกศรปักไม่ทันตั้งตัว
กึ เดี๋ยวมาใหม่แล้วกัน..

ไม่ตายหรอกครับคุณมิเรน่า

คราวนี้ผมชนะ หึ.............

อ่า ทักทาย สินะ = =

เคียว นายทำแผลเองนะ(- - )

ขอบใจนะครับแหม่//เดินกลับหอไปนั่งทำแผล- -

ไปหาเรื่องทำไมล่ะ- -

หาว~ว มีคนสู้มั้ย~ย // เดินหาวเข้ามา มองสนามฝึก บิดขี้เกียจซ้ายขวา

สภาพนี้มีคนสู้เหรอฟระ.. // ก้มมองเพื้นที่เปื้อนเลือด // อ่า... มาไม่ทันสินะ

เคียวแพ้ล่ะ //นอนบนต้นไม้

อ่า...//มองสนาม//สงสัยต้องมีมาตรการทำความสะอาดแล้วล่ะค่ะ...//เคี้ยวลูกอมด้วยสีหน้าเอือมระอาเล็กน้อย

คนโรคจิตมาทีไรต้องทำความสะอาดทุกทีเลย...//คิดในใจ

หืม? เคียวแพ้? ถ้าเป็นหมอนั่นไม่ค่อยแปลกใจเลยแฮะ แล้วสู้กับใครล่ะนั่น... // หยิบไม้แปรงมาขัดพื้น

เอมเบอร์น่ะ/มองดาจิ

โดนเฮย์โจว ทำโทษแน่//มองเลือดบนสนาม

ฉันยังไม่เคยเจอคุณเอมเบอร์ตรงๆเลยนะคะ...แต่ฉันไม่ยอมให้เค้ากรีดเลือดหรอก...//เอาสายยางขึ้นมาฉีด//รุ่นพี่เรน่าคะอย่าพูดถึงเฮย์โจวสิคะ...//เหงื่อตก

อ่า มาทำความสะอาดกันเถอะ//ลงจากต้นไม้

เอม... หืม? // ไอเจ้าไททันโรคจิตอ่นะ!! แล้วหมอนั่นเป็นไงบ้าง!! เจ้าไททันนั่นทำไรเคียวบ้าง!! // จับบ่าเรน่าเขย่า หน้าตื่น

ดื่มเลือดเคียว ไปไหนแล้วไม่รู้//มึน

หนอย...ย ไอเจ้าบ้านั่น!! เจอคราวหน้าจะสับเป็นบะช่อแล้วโยนให้ไททันกินซะ!! // ควักแฮนด์ออกมา ติดใบมีด กำแน่น

จำได้ว่า เมื่อครั้งก่อน เธอโดนเอมเบอร์ดื่มเลือดไปนิดสินะ

เลือดน่ะสามารถติดต่อโรคได้นะคะ...ถึงจะกินก็ทำให้สะอาดก่อนก็ยังดี//พึมพำแกะอมยิ้มกิน