หอ-ห้องพักทหาร

//ค้นของในตู้เย็นในครัว

แค่เส้นขนานที่ไม่มีทางบรรจบกัน...//เปิดแอร์(?)

hurtอะไรเรอะครับเด็กน้อยของพี่//ระรื่น

ร้องเพลงซะเก่ากึ้ก แหม ลายเซ็นสวยนะครับคุณน้อง//ห้อยหัวเกาะหน้าต่างห้องลูน่า

//เปิดประตูหน้าต่าง
จะเข้าก็เข้ามา...ทำอะไรแปลกๆอยู่เรื่อยเลย...//บ่นพึมพำ
ไม่ได้เฮิร์ทอะไรทั้งนั้นล่ะ...
นาย...ไม่ต้องมายุ่ง...//หน้านิ่ง
//ทะมึน

//กระโดดเข้าไปในห้อง

//ปิดหน้าต่างเสร็จสรรพ

วันนั้นของเดือนไม่มาเรอะ- -

เอาเถอะ ฉันรู้แล้วกันว่าเกิดอะไรขึ้น//ลูบหัวลูน่า

ทำใจซะเถอะนะเด็กน้อย//ยิ้มเยาะ

ใช่สิ...
ฉันมันไม่ดีเท่านาย...
แต่ตอนนี้นายหิวอะไรมั้ย...?
ฉันจะได้เอาหมัดยัดปากนายถึงที่...!//เงื้อหมัด

อย่านะเฮ้ย!!!!!!!!!//วิ่งออกไปนอกห้อง

//วิ่งตาม
รู้มั้ยว่าปลาหมอตายเพราะอะไร...?//ทะมึน

เพราะไม่หายใจ!!

เพราะถูกจ้างวานฆ่า!!//สปีด

เพราะ...//วืด
อา...ขอไปหาอะไรกินก่อนนะ...//เดินตรงไปหาตู้เย็น

//หอบกิน

//ทรุดนั่ง

โอยยยย..............

เสียงดังวุ่นวายอะไรกัน
หอพักนี่ไร้ซึงความสงบสิ้นดี..
-/เดินเข้าไป
ลดเสียงกันหน่อยสิ เสียงมันดังออกไปข้างนอกเลยรู้บ้างมั้ย?
ผมนอนไม่หลับ..

เรื่องของนาย...//ยื่นลูกอมให้ลิเคียว
//นั่งข้างๆ

ไม่อยากจะแซบแว่............หมอนั่นใครวะครับ- -//กระซิบลูน่า

เอมเบอร์...
เด็กใหม่...เถื่อนดิบแถมโรคจิต...//อมลูกอม

จะถามก็ถามผมตรงๆก็ได้นี่
ผมไม่กัดหรอก
แค่จะ..
-/ชักมีดขึ้นมา

จะทำอะไรพี่ชายฉัน...?//ทะมึน
//กันลิเคะออกห่าง

เออะ!!!??

ช่วยขยายให้ผมแซบนิดนึงก็ได้นะครับนะ

ผมงง - -*//รับอมยิ้มมา

//ถูกกันออกห่าง

พี่ชายเธอ?
ดูเหมือนจะเป็นมากกว่านั้นนะ
-/ยิ้มจิต
-/ฉุดลูน่าผลักไปทางอื่น
-/กดมีดเฉือนลำคอพี่ชายลูน่า
-/ชิมเลือด
อืม..

//โดนผลัก
นาย...//ทะมึน
//สะบัดแส้

หึย!!!!//ดันหัวอีกคนออก

//ถูกกรีดคอ

//ถีบสุดแรงเกิด

โรคจิตว่ะเฮ้ยครับ!!!!

ลิเคียว...ทางที่ดีนายหลบไปก่อนดีกว่า...
หมอนี่ต่างจากคนอื่น...รับมือยากกว่าเยอะ...//ยื่นพลาสเตอร์ให้ลิเคะ

สวัสดีทุกคน/เดินถือเนื้อสดออกมาจากครัว

ชอบเล่นของแบบนี้เหมือนกันเหรอครับ?
/-เหลือบมองแส้
ก็ดี ว่าจะทำอะไรแก้เบื่อหน่อย..
-/เลียมีด

คุณมิเรน่าาาา

ถอยครับถอย//วิ่งไปคว้าตัวมิเรน่าหลบข้างๆ

ได้...
ทางฉันก็หงุดหงิดเต็มทีแล้วเหมือนกัน...
จะไป...
ไปที่สนามเถอะ...//เดินออกจากหอ

เอ๋ เกิดอะไรขึ้น!? ไง เอมเบอร์ อย่าให้เลือดมันหยดลงพื้นจนสกปรกล่ะ เดี๋ยวผู้ดูแลหอจะโกรธเอา

เป็นคำชวนที่น่าสนใจ
-/เก็บมีดลง
ก็กำลังจะไปที่สนามฝึกนี่ไง..
-/เหลือบมองเรน่า

จะไปด้วยกันมั้ยครับคุณมิเรน่า??

อือ น่าสนใจดีนะ เดี๋ยวตามไปล่ะกัน เอาเนื้อไปให้กริฟก่อน

อ่า... ฟู่... // ปาดเหงื่อ มองกับดักในห้องที่พึ่งขึงเสร็จ

คราวนี้ใส่สัญลักษณ์ที่เฉพาะเราเข้าใจแล้ว... รับรองไม่พลาดอีกเป็นครั้งที่สาม... // เขียนแผนที่จดตำแหน่งกคบดัก

ทำอะไรน่ะ ดาจิ//อุ้มลูกแมวเดินมา

ครืน.....//ยิ้มอำมหิตอยู่ด้านหลังรุ่นพี่ดาจิเงียบๆ

ติดกับดัก..... อุ้ย.... หวัดดีมิยะจัง..... วันนี้ดูอารมณ์ดีจังน้า~ // หัวเราะเจื่อน

//รู้สึกขนลุกวาบ

ฮะฮะฮะฮะฮะ~สวัสดีค่ะรุ่นพี่โนดาจิ~//ยิ้มกว้างขึ้น//หันหน้าไปทางรุ่นพี่เรน่าช้าๆ//สวัสดีค่ะรุ่นพี่เรน่า//โค้งเล็กน้อย

กำลังทำอะไรสนุกๆอยู่งั้นเหรอคะ//จับบ่าโนดาจิยิ้มหวาน

สวัสดีมิยะ.........เอ่อ.....ฉันเจอลูกแมวตัวนี้ถูกทิ้งไว้น่ะ........

เจี๊ยก!!!!!!!! // กรี๊ดร้องในใจ

ก็ไอนั่นไง ไอนั่นน่ะ พวกออปชั่นเสริมสำหรับห้องนอนไรงี้น่ะ~ // หัวเราะแห้ง

ออปชั่น???//มองดาจิ

ลูกแมวเหรอคะ?//มองรุ่นพี่เรน่า//อ๋อ...ออปชั่นเสริมเหรอคะ...ขอดูหน่อยได้ไหมคะรุ่นพี่//ยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปทางกับดัก

อย่า!!!!!!!!!" // กระโดดล็อกมิยะ

ยัยลูกแมว ช่วยที!! // พยายามส่งซิกให้เรน่า

แมวน้อย ไปหาอะไรกินกันเถอะ//อุ้มแมวเดินไป

กึก!//หยุดขยับเพราะโดนล็อก//เอ๋ มีอะไรเหรอคะรุ่นพี่ดาจิฉันขอดูหน่อยเดียวเองนะคะ...โอ๊ะ! บายๆค่ะรุ่นพี่ลูน่า//โบกมือ

คุณหัวหน้า!!!!!!!! อย่าเมินดิ(ว้อย)ค้าบ!!!!!!!!! // คว้าคอเรน่าไว้โวยวายลั่น

แอก!!!//โดนคว้า+หายใจไม่ออก

เหวอ!!!! ขอโทษยัยลูกมว!!!!! // ปล่อยมือ

อ๊ะ.... เอ่อ... ก็แบบว่า.... // กระตุกเอ็นเส้นนึง มีไฟดิสโก้เท็กลงมา

//ดิ้นจนหลุด// ฮู้ว~รุ่นพี่ดาจิอย่ากังวลไปเลยค่ะ//แกะลูกอมกิน//ฉันเพิ่งทำความสะอาดเสร็จเองนะคะ แต่ถ้าจะให้ดีช่วยลดระดับความรุนแรงของกับดักดีกว่านะคะ//ยื่นลูกอมให้ดาจิกับเรน่า

//รับลูกอม

//กระตุกเอ็นอีกเส้น

//มองไฟดิสโก้เท็ก//สตั้นไป 3 วิ....

//วางลูกแมวไว้ที่หัว

เท่ห์จริงๆ//มองไฟ