หอ-ห้องพักทหาร

อย่าลิมกินช้อคโกแลตที่ฉันวางไว้ให้นะ...//ตะโกนตามหลังณุก

ขอบคุณค่ะ//หยิบช็อกโกแล็ตขึ้นมา

อ่ะ... เอ่อ... จ๊ากกกกกกกกกก // โดนจับมือ โวยวายลั่นหอ

ฮิลด้า : เอะอะอะไรกัน หนวกหูจริงๆ // มองต้นเสียง

จะโวยวายทำไม...?
ฉันแค่ดูแผลให้...
เจ็บรึ...?//เอาช็อคโกแลตยัดปากดาจิ

อ่ะ.... อ่า.... อุ้ก!! // โดนช็อกโกแลตยัดปาก

อันเอ็บอ๊ะเอ้ย!! (มันเจ็บนะเฮ้ย!!) // น้ำตาไหลพราก

แล้วทำไมไม่รู้จักทำแผลให้ดีๆก่อนล่ะ...?//บีบนิ้วดาจิ
จะทำเองหรือให้ฉันทำให้...?//ยิ้มยัน

อ๊ากกกกกกกกด // โดนบีบนิ้ว ร้องจ๊ากลั่น

อำแอ๊ว แอ่อ้อไอ้แอ๋ใอ่อี้!! (ทำแล้วแต่ก๋ได้แผลใหม่นี่!!) // ช็อกโกแลตคาปาก

ก็ทำอีกสิ...//ปล่อยนิ้วดาจิ
//มองนาฬิกา
อีกไม่นานก็จะ3ทุ่มแล้ว...
ฉันก็เข้าหอชายไม่ได้น่ะสิ...//พึมพำ

.../นั่งดูหนัง

อึก... งือ... มาไหวแล้ว มือเจ็บไปหมด... // พึมพำ นั่งทำแผล กลืนช็อกโกแลต

เธอวางแผนอะไรรึไง... // หรี่ตามองลูน่า

แน่นอน...//ชัดเจน
แล้วนี่เธอกำลังทำอะไรอยู่...?//มองตุีกตาที่อธิบายลักษณะไม่ถูก

ก็... แค่จะเย็บตุ๊กตา แต่มัน.... // มองกอง(ศพ)ตุ๊กตา พึมพำ

นอกจากพับกระดาษกะก๊งเหล้าฉันมันไม่ได้เรื่องซะเลย // พึมพำ

ก็พับกระดาษไปให้ซะสิ...
ส่วนตุ๊กตา...มันจะสวยไม่สวยแต่เธอก็ให้มาจากใจของเธอใช่มั้ยล่ะ...?
สำหรับฉัน...มันน่ารักนะ...//มองตุ๊กตาของดาจิ
//หันกลับไปมองนาฬิกา
แหกกฎ...//พึมพำ

//เอาช่อเฟอเรฟโร่ไปวางหน้าห้องทุกคนในหอพักชาย
เงียบจังเลยน้าา //เดินกลับห้อง

อ่า... งั้นเหรอ... // หันไปมองกองตุ๊กตา

งั้นเอาไปให้ หมดนี่แหละ!! // เดินไปพับกระดาษ

//มองดาจิ
งั้นฉันไม่กวนล่ะนะ...
//เดินออกไปนอกห้อง
//กลับเข้าห้องไปหยิบกล่องของขวัญ2กล่อง
...กฎน่ะมีเอาไว้แหก...//พึมพำ

นี่มันอะไรเนี่ย... // มองตุ๊กตา เฟอเรโร่ ช่อช็อกโกแลตหน้าห้อง ขมวดคิ้ว
พวกผู้หญิงนี่เห่อจังเลยนะ มันก็แค่กลยุทธการตลาดอย่างนึง // ส่ายหัว พึมพำ เก็บทุกอย่างเข้าห้อง
แอ๊ดดดดด // ..... // มองหน้าต่างที่ถูกงัดกับกองช็อกโกแลต จดหมาย ตุ๊กตา ดอกไม้ที่อยู่ข้างล่างหน้าต่าง
ให้ตายสิ... คนเสียค่าซ่อมหน้าต่างมันผมนะ // ส่ายหัว

จะกินดีๆ หรือจะไม่กิน //ห้อยหัวลงมามองคิลทางหน้าต่างเพราะได้ยินคนพูดถึงเฟอเรโร่ที่เอาไปให้

//สะลึมสะลือตื่นขึ้นมา

ดอกไม้?? ดอกไม้????!!!!//มองช่อดอกไม้ที่เหี่ยวไปแล้ว

ชิบ.............วายวอด!!//กระโดดออกทางหน้าต่าง

วะ เหวออออออออออออออ//มองกองลึกลับข้างล่าง

//วิ่งออกไปนอกห้อง

//ลื่นกล่องต่างๆพรืด

นะ นี่มันอะไรกันนักหนาเนี่ยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!//โวยวายลั่นหอ

จะให้ผมกินหมดนี่รึไง... // หรี่ตามองยัยหัวหน้าแก๊งค์หมา เหลือบมองกองช็อกโกแลต
ถึงจะชอบของหวานแต่ก็ไม่ไหวหรอก // ส่ายหัว

กองช็อกโกแลต พิมพ์ว่า:

//ได้ยินเสียงลิเคียว
//วิ่งไปที่หอพักชาย
//มองซ้ายมองขวาไม่มีคนตรวจตรา
//แอบเข้าไปเงียบไม่ให้ใครเห็น
//กอดกล่องของขวัญไว้ในมือ

เค้าเอะอะอะไรกันล่ะนั่น... // ชะโงกหน้ามองหน้าต่าง หันมาพับกระดาษต่อ

ให้ตายเถอะ.... เอาไว้ไปแจกที่โรงทานละกัน... // เก็บตุ๊กตา ช็อกโกแลตไว้ที่มุมๆหนึ่งของห้อง
พวกนี้น่าจะใช้จัดสวนได้ // พึมพำ นำกองดอกไม้ทั้งหมดไปจัด
ส่วนนี่น่าจะใช้รีไซเคิลได้ // นำกองจดหมายรัก(?)ที่ไม่ได้อ่านใส่เครื่องย่ยอกระดาษ แพ็กใส่กล่อง เตรียมเอาไปรึไซเคิล

กินซะ ! //มองคิลล์

//เดินขึ้นบันได
//เห็นคิล
โฮ่ย...รีบๆเข้าห้องไปสิ...//ลดเสียงฝีเท้า
//กอดกล่องของขวัญแน่น
//กลั้นหายใจ

ค้าบๆ กินก็พอใช่มั้ย... // หยิบเฟอเรดร่ที่เตรียมจะเอาไปบริจาค(?)กิน
นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว เข้ามาในนี้? // เท้าสะเอวมองออกไปนอกประตู มองคนที่ย่องมา

.....................................?
หมายถึงเรารึเปล่า...?
ไม่น่าใช่...
หมอนั่นจะประสาทสัมผัสดีไปแล้วนะ...//ค่อยๆถอยหลังลงบันได

//วิ่งออกนอกหอ

//สภาพช็อคโกแลตเต็มหน้า เต็มตัว

ตัดดอกไม้ป่าเอาแถวๆนี้ก็ได้วะ//ถือกรรไกร ตัดดอกไม้เป็นแถบ

เธอนั่นแหละยัยมั่วนิ่ม... // โผล่ข้างหลัง มองลูน่าหน้าตาย

คะ...?!//ตกใจ
//เกือบตกบันได
//จับราวบันไดไว้

นอกจากมั่วนิ่มแล้วยังเซ่อ // ส่ายหัว คว้าตัวยัยมั่วนิ่มไว้

ตอนนี้มีคนแหกกฎ...//งึมงำ

ใครเซ่อไม่ทราบ...//ทรงตัวได้
//เอาของไว้ด้านหลัง
ฉันกลับล่ะ...

//จัดช่อดอกไม้ใหม่ทั้งหมด

อ่ะฮะ//มองผลงานตัวเอง

//ย่องเข้าหอหญิง

//ปีนตึกกลับหอพักตัวเอง

อ่า... เสร็จแล้ว... // มองตุ๊กตาจิ้งจอกกระดาษ

เอาไปให้เลยละกัน.... // เตรียมหอบกองตุ๊กตา

จะไปแล้ว?? // ขมวดคิ้ว
ของขวัญล่ะ... // แบมือ มองลูน่า หน้าตาย

//ใช้ความเร็วสปีดไปวางช่อดอกไม้ไว้หน้าห้องดาจิ

โทษทีที่ผมใจไม่กล้าพอนะ เมื่อวานผมเจออะไรมาคงไม่กล้าที่จะพบหน้าคุณหรอก//พูดเบาๆ

//สะดุ้งนิดๆ
มะ...ไม่มี...//ไม่มองหน้า
//หลบของไว้

............ // เปิดประตูห้อง // เฮ้ย!!!!!! // เจอลิเคียว โวยวายลั่น

งั้นเหรอ... // หรี่ตามอง
แล้วข้างหลังนี่ล่ะคับ... // โผล่ข้างหลัง กระซิบหูลูน่า

..........................!
อา...คือ...//ก้มหน้า
...Happy...Birth...Day...//ยื่นกล่องของขวัญไปให้
แล้วนี่ก็...//ยื่นอีกกล่องนึง
สำหรับวันวาเลนไทน์...//พึมพำเสียงเบา

เฮ้ย!!!!//ร้องเสียงดังกว่า

//ค้างท่าวางช่อดอกไม้

นะ... นะ... นาย...ย มาทำ... อะไร... ที่นี่!! นี่มันหอหญิงนะ!! // โยนถุงของขวัญเข้าห้อง ชี้หน้าลิเคียว โวยวายลั่น

แค่ แค่ แค่ แค่ แค่ๆๆๆมาเก็บดอกไม้!!!//แถ

..... // มองกล่องของขวัญ รับมา
ขอบใจ... // พึมพำ
เอาล่ะๆๆ นี่มันดึกแล้ว มันผิดกฎกลับห้องไปได้แล้ว.. // หมุนหัวลูน่าออกไป แอบอมยิ้ม

ดอกไม้บ้าอะไรมาอยู่ในหอ... ฮิลด้า!!!! ผู้ดูแล้!!! มี ผช เข้าหอ!!! // โวยวายลั่น

ฮิลด้า : ... // อาบน้ำอยู่ไม่ได้ยิน

ค่ะ...!//ยิ้มนิดๆ
ฝันดีนะคะ...พี่ชาย...//เดินลงบันได
//กลับมาหน้านิ่งตามเดิม
ฟุ่...//กำมือเดินกลับหอ

วันนี้มันวันอะไรครับ??

วันนี้มันวันอะร๊ายยยยยยย!!!??//โวยวาย

//ยังไม่ยอมรับ

... // เดินเข้าห้อง ล็อกห้อง แกะห่อช็อกโกแลต
ขม... // นั่งเคี้ยวช็อกโกแลตฝีมือยัยมั่วนิ่ม แอบอมยิ้ม