ระดับความสูงของไททัน

ชอบแผ่จังนะรังสีน่ะ ไม่กลัวแผ่รังสีออกมามากจนเกินไปเดี๋ยวแก่ไวไม่รู้ด้วย

//หยุดแผ่
...ไม่ใช่ว่ากลัวแก่หรอกนะ...แต่กลัวไม่มีใครเข้าใกล้...//เก๊กหน้าตาย

หึหึหึ/หัวเราะอย่างมีเลสนัย/แอบเขียนโจทย์บนกระดาน

//ตั้งใจอ่านโจทย์
//วิเคราะห์
ฟุ่...//เพลีย

//เดินออกไปนอกห้องเรียนเงียบๆ

หึๆๆ กลัวหน้าแก่ก็ว่ามาตรงๆไม่เห็นต้องซึน
ก็33.775ไงยัยฮันชี่//กอดอก

ฉันไม่ได้ซึน...//มองเบรฟ
117ต่างหากล่ะ...!

อ่ะ!!ถูกต้อง ลูน่าเก่งจัง//ตบมือรัว

นี่แหละที่เขาเรียกว่าซึน//มอง
วิธีคิดล่ะ?..มันต้องใช้ตรีโกณไม่ใช่รึไง?

นายนี่มัน...
คุณฮันซี่...เฉลยทีค่ะ...//เพลีย

ที่คุณคิดมานั่นน่ะก็ถูกบางส่วนน่ะค่ะซึ่งมันคือแนวราบของมุม แนวราบ = 33.77 ค่ะ^^//ยิ้มให้

แนวราบน่ะ...
ลึกซึ้งนะ...//แสยะยิ้ม

วิธีคิด
ทำมุมกับแนวระนาบ 30 องศา จะทำให้ด้านตรงข้ามมุมเอเลนกับด้านตรงข้ามมุมฉากเป็น 1:2 / เมื่อตาไททันสูงจากพื้น 60 เมตร แล้วเอเลนสูง 1.5 เมตร
ทำให้เหลือความยาวด้านตรงข้ามมุมเอเลน 58.5 เมตร / เทียบในอัตราส่วน 1:2 จะเท่ากับ 58.5:x แล้ว จะได้ค่า x = 117 เมตร (ค่า x คือระยะห่างของตาไททันกับเอเลน) ค่ะ^^

ลูน่า เธอหมายส่วนสูงไม่มีผผลต่อแนวราบแบบรีเอ น่ะหรอ//มองด้วยแววตาใสซื่อ(?)

คง...แบบนั้นมั้งคะ...//หน้าแดงแจ๋
//เปลี่ยนเรื่อง
//กลับไปอ่านโจทย์อีกครั้ง
เอเลนสูง...1.5เมตรล่ะ...*ขำ*

ไม่ได้คิดมุมก้มซินะ//มองโจทย์

นาย...เลิกซีเรียสได้แล้วหน่า...//ถอนหายใจ
นายนั่นแหละที่จะแก่ก่อนฉัน...

อืม..แต่นายก็เก่งน่ะ//ตบบ่าเบาๆ

หึ! กลัวผมแก่
เป็นห่วงรึไง?//ยิ้มมุมปาก

...............................
นายนี่...ชอบยั่วคนอื่นเขารึไง...//ไม่ตอบ

ไม่ตอบ แสดงว่า''ใช่''//พยักหน้า//จ้องตายัยพึมพำ

//มอง.../โยนซากไททันใส่หน้า

ไม่ตอบคือปฏิเสธต่างหาก...
//มองคุณฮันซี่แล้วแอบหัวเราะ

//หลบ//ฟันไททันเป็นชิ้นๆอย่างว่องไว

//เผลออึ้ง
//ผิวปากเบาๆ
เก่งนี่...

เบฟนี่ยั่วคนอื่นเก่งเนอะ^^//ปล่อยรังสีเบาๆ/อืม!! หัวหน้าลูน่าถ้าจะขำก็ขำเถอะค่ะ^^//ทำท่าคารพ

หึ ชมคนอื่นเป็นด้วย?//เท้าไหล่ยัยพึมพำ
ยัยฮันชี่ ปล่อยรังสีเดี๋ยวก็แก่แบบยัยพึมพำหรอก

การกระทำของหัวหน้าลูน่า คือการกระทำที่ฉันเชื่อถือน่ะ^^//ลากไททันซอวนี่ที่ทำวิจัยเข้าห้องเรียน//นายลองจับมันดูสิ

เห็นหน้าไอ้นี่แล้วเบื่อ..//ยื่นหน้าไปใกล้ไททัน

ซอวนี่ทักทายเพื่อนหน่อย/ซอวนี่อ้าปากเตรียมรับประทานเบฟ//นายยื่นหัวเข้าไปสิ^^

ฟัน..แปรงบ้างนะ//มองเข้าไปในปากไททัน

//ไททันอ้าปากงับหัวเบฟ/อ้ะ!!ซอวนี่คุงอย่าแบบนี้สิ/ซอวนี่อ้าปากคาย/นายตายยัง?

หืม? มันจะกินหุ่นกระบอกรูปฉันหรอยัยฮันชี่?//มองหุ่นกระบอกคาปากไททัน

/555 แหมแกนี่ก็ตลกดีน่ะ/คุยกับไททันโดยไม่สนใจเบฟ

นี่!!!//กระชากยัยฮันชี่ออกมา//มองไททันที่จะกินยัยฮันชี่
ฉันรู้ว่าเธอไม่กลัวมัน แต่ถ้าเธอตายใครจะวิจัยไททัน? หืม?//มองยัยฮันชี่

ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า 555+//ยิ้มอย่างมั่นใจ^^

ก็รู้ แต่ถ้าซักว่าเธอพลาดขึ้นมาก็ไม่ดีไม่ใช่รึไง?//เหลือบมองหน้ายัยฮันชี่

หืม..//มองหน้าเบฟ//ฉันไม่มีทางบาดเจ็บเป็นครั้งที่ 2 สองหรอกน่า โอ้ย!!//กุมแผลที่แขน

ไม่ได้เรื่อง..//มองด้วยหางตา//ส่ายหน้า//ยื่นกล่องปฐมพยาบาลให้

เฮ้อ.. ฉันแค่พาซอวนี่หนีไม่ให้ถูกฆ่าเท่านั้นเอง ส่วนแผลนั่นน่ะถูกไททันที่วิจัยงับแล้วมีคนเข้าไปฆ่า//พูดเบาๆ/หน้าซีด// มองเบฟ/ขอบใจสำหรับยาน่ะแต่ว่าถ้าฉันไม่ได้เรื่องแล้วฉันวิจัยไททันได้ไงหล่ะ หืม..//ยิ้มให้อย่างสยองๆ

หึ //ทำหน้าแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น

//ทำหน้าตาย - -

//จดข้อมูลและร่างภาพไว้ศึกษา

จดไว้เพื่อมีประโยชน์//นั่งจด

^^;; ฮ่ะๆ // มองทั้งสองคน จดความรู้ลงกระดาษ

สนิทเร็วจังนะ...//เอาแขนเบรฟออกจากไหล่

ลูน่ากับเบฟนี่ก็สนิทกันดีน่ะ^^//ยิ้มให้

สนิทกันจนจะกลืนกินเลยล่ะ...//ส่งรังสีทะมึนออกมา

ขอบคุณนะคะคุณฮันซี่ที่พูดแบบนั้นกับฉัน...

เบฟ?????//เดินมา+ได้ยิน

ใครน่ะ//มองซ้ายขวา

เจ้าหน้าเบื่อโลกนี่น่ะ...//ชี้