Liqueur Beverages

1. ครูฝึก:เห้ยแกน่ะ! แกเป็นใคร!//ตวาด
ตอบ: ผมชื่อ ลิเคียว เบเวอเรจช์ มากจาก Wall Shina ครับผม!

2.ครูฝึก :แกมาที่นี่เพื่ออะไร แล้วทำไมแกถึงอยากมาร่วมทับกับเรา?
ตอบ: ก็...//เหงื่อตก
ผม...//หลบตา
ผมอยากมาหาประสบการณ์ใหม่ๆล่ะครับ อยากมาสัมผัสความยากลำบากของทหาร ผมทนอยู่เมืองชั้นในเฉยๆ ขณะที่ทุกคนกำลังเผชิญกับสิ่งที่เลวร้ายไม่ได้หรอกครับ! เพราะฉะนั้นในฐานะทหารใหม่ ผมจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด! ผมจะช่วยทุกคนอย่างสุดความสามรถครับ!
ชิ! นี่ฉันพูดบ้าอะไรออกไปเนี่ย? เลี่ยนชะมัด//คิดในใจ

3.ครูฝึก: นิสัยที่แท้จริงของแก จริงๆแล้วแกเป็นคนยังไง ไหนตอบฉันมาซิ
ตอบ: ก็ดีมั้งครับ?ผมไม่สนใจนิสัยของตัวเองนักหรอก แต่น้องสาวของผมชอบนิสัยของผมนะ//ยิ้มขำ
หรือเธอคงจะยังไม่รู้จักผมดีพอ?//พูดเบาๆ
มีคนบอกกับผมว่าผมไม่น่าไว้ใจ เพราะผมน่ะหาความจริงใจไม่ได้ อะไรกัน? พูดงี้ผมก็เสียแย่สิ//เอามือไพล่หลังคอ
นี่! แต่ผมก็อยากมีเพื่อนนะครับ! แต่จะมีใครคบกับผมรึเปล่านี่สิ...//ถอนหายใจ

4.ครูฝึก: ฉันอยากรู้ประวัติคร่าวๆของแก แกช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ย? //ยื่นหน้ามาใกล้
ตอบ: อืม...ถ้าไม่บอกนี่ผมจะถูกส่งตัวไปพื้นที่บุกเบิกรึเปล่าครับ? อ๊ะ อย่าเพิ่งทำหน้าเดือดแบบนั้น!
แค่นี้นายก็ขอบตาไหม้พออยู่แล้ว//คิดในใจ
ผมบอกให้ก็ได้ๆ ผมเป็นลูกข้าราชการชั้นสูง แต่ผมอยากมาเป็นทหารมากกว่า ก็ผมอยากช่วยเหลือทุกคนนี่ครับ!!//ทำหน้าจริงจัง
แล้วก็ครอบครัวของผมน่ะเลี้ยงดูเด็กผู้หญิงสองคนไว้ เพราะครอบครัวของสองคนนั้นที่เขตชิกันชินะน่ะถูกไททันกินไปหมดแล้ว...//ทำหน้าสลด
น่าแปลกที่หนึ่งในสองคนนั้นหน้าตาเหมือนผมมากตนน่าตกใจเลยล่ะ!//ยิ้มตาเป็นประกาย
หึ...ช่วยเหลิออะไรนั่นน่ะช่างเถอะ ฉันมาตามหาน้องสาวตัวดีต่างหากเฟ้ย!//คิดในใจ

5.ครูฝึก: โอเค ทหารฝึกหัดกลับหลังหัน!
ตอบ: รับทราบ!


ปล.รู้สึกว่าน้องสาวคนโตของผมมาสมัครเป็นสารวัตรทหารล่ะ ถ้าใครเห็นเด็กผู้หญิงผมยาวๆหยิกๆในสารวัตรทหารก็มาบอกผมด้วยล่ะ!//ยิ้ม

สวัสดีครับ//ยิ้ม

ยินดีต้อนรับนะครับ ลีคคุง..นี่ของขวัญต้อนรับ//ยื่นตะกร้าขนมให้

แหม ขอบคุณมากๆนะครับ ผมเกรงใจจริงๆ//ยิ้มตอบ

จริงๆเนี่ย...จริงรึเปล่าครับ?//ยิ้ม

//มองอย่างกลัวๆ// ย...ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ....//พูดพลางหลบอีกมุมหนึ่ง

จริงสิครับ//ทำหน้าขัดใจ

//มองคนหลบฉากไป
เอ๊ะ? สาวน้อยตรงนนั้นน่ะครับ
ออกมาเถอะครับ ผมไม่กัดหรอก//ยิ้ม

ทานขนมให้อร่อยนะครับ//ยิ้ม

ครับ//กัดฟันพูด

//มองคนที่ชื่อลิเคียวอึ้งๆ
...........................นาย............................
ฟุ่...

//มองเด็กน้อย
//ยิ้มสดใส

ไอจิ้งจอก... // มอง

แหม

ผมชอบคำชมของคุณจัง//ยิ้ม


เธอว่าใครเป็นจิ้งจอกห๊ะ??!!//คิดในใจ

ขอบคุณที่ชม นายไง... // มอง

//มองดาจิ
//ยิ้มหวาน

ท่าทางยัยนี่จะจับไต๋เราออก...เหมือนเจ้าเอสอะไรนั่น//คิด

หน้าแกมันฟ้อง... // มอง

หืม??//รีบตีหน้ายิ้มใส่ดาจิ

//มอง

ไม่ทันแล้ว... // ยิ้มเจ้าเล่ห์

//ยังคงตีหน้ายิ้มต่อ

ความอดทนสูงไปนะ...//พูดคนเดียว

นายชื่อ...ลิควิด?? //มอง

หวัดดีลิเคียว เบเวอเรจช์ ...//มองหน้ากระตุกยิ้ม

นายรู้รึยังหล่ะว่าความรับไม่มีในโลก...และสักวันฉันต้องรู้ทั้งหมดให้ได้//ยิ้ม

อุตส่าห์ทำเป็นไม่รู้จักแล้วเชียว

ยัยตัวยุ่งเอ้ย!!

5555...อยากหัวเราะให้ก้องโลก ยังไงก็บอกคนอื่นๆด้วยว่าอย่าประเจ่ดประเจ้อนัก//มองหน้าพรางตบบ่า//เขย่งตัวขึ้น

ฉันไม่มีทางบอกเธอให้รู้ว่าเพื่อนแอบหนีเธอมาอยู่ไหนหรอกน่า่!!

ยึย...สักวันเถอะ...สักวัน!!!! //มองตาขวางหน้านิ่ง

//เหยียดยิ้ม

หืม... เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักนั่นแฟนลิเคียว... // พึมพำ ออกจากห้อง

เอาล่ะสิ...//มองอยู่ห่างๆ

หือ.. ลูน่่า... // เดินสวนกับลูน่าพอดี // ฝากเอานี่คืนพี่ชายเธอด้วย.. // ส่งผ้าพันคอที่ขาดรุ่งริ่ง(เพราะไหม้ไฟ)ให้ลูน่า เดินไป

//รับผ้ามา
เดี๋ยวสิดาจิ...!
คืนทำไมล่ะ...?//จับแขนดาจิไว้

มันขาดน่ะ... ตอนแรกว่าจะให้หมอนั่นซ่อมแต่ตอนนี้ไม่เอาแล้ว // เสียงเรียบ เดินออกไป

ทำไม...ล่ะ...?//มองตามดาจิ
//มองผ้าพันคอในมือ
//มองลิเคียวกับเจนไนน์
..................................

เกิดแฟนหมอนั่นเห็นว่าผ้าพันคอนั่นอยู่กับฉันได้เข้าใจผิดกันพอดี... // เสียงเรียบ

เท่าที่ฉันรู้มา...
ลิเคียวยังไม่เคยมีแฟน...

.............. // เหม่อ ไม่ได้ยินที่ลูน่าพูด เดินออกไป

//เก็บผ้าพันคอ
พี่ชายฉันร้องไห้อีกแน่ๆ...//มองตามดาจิ

เกิดอะไรขึ้นน่ะเด็กน้อย??//ได้ยินเสียงด้านนอก

//ปลีกตัวมาดู

นายหาเรื่องอีกแล้ว...//ยัดผ้าพันคอให้ลิเคะ
เอาไปซ่อมซะ...
ขอตัว...//เดินไป

เดี๋ยวก่อนเด็กน้อย!!

//มองผ้าพันคอ

เฮ้อ ทำไมมันเละเงี้ย??

สวัสดีครับ ผมชื่อ คุโระ ฝากตัวด้วยครับ ^^