*กิจกรรมครั้งที่ 2* การช่วยเหลือพี่น้อง Konicova

/มองลิเคียว
เฮ้ยจะทำอะไรน่ะ/วิ่งไปบังลูกธนูให้สารวัตร นายนึง
พวกนายเป็นบ้าอะไรกันไปหมด

ลินดา....เธอคือลินดาสินะ...//มองเด็กหญิงที่ถูกล่าม

ฉันจะช่วยเธอออกไปเอง //หักแขนทหารรับจ้างที่เอาปืนจ่อหัวแล้วชิงเอากุญแจมา

!!!!!!!!!!!!!!!!! // พุ่งไปฟันแขนสารวัตรทหารทุกคนที่ใช้ธนูยิงคนอื่นๆ เลือดสาดเต็มหน้า
แค่ตัดกล้ามเนื้อนิดหน่อยคงไม่ถึงกับพิการหรอกนะ คุณสารวัตรทหาร... // เอามือเช็ดเลือดที่หน้าแล้วเลียริมฝีปาก
อ้อ... พวกที่เหลือน่ะ... เมื่อกี้เห็นฝีมือฉันแล้วใช่มะ? ถึงจะใช้มีดเชือดไม่สวยเท่าไอบ้าตรงนั้น(คิลล์) แต่เรื่องทำคนพิการฉันเก่งกว่าฆ่านา... ถ้าไม่อยากเป็นง่อยไปช่วยชีวิตวางอาวุธซะ ทุกคนเลย...
เรื่องยศไม่เกี่ยว แต่ถ้าไม่วางเดี๋ยวนี้อาจได้นั่งวิลแชร์ตลอดชีวิตนะพวก...

เหอะ... ก็คงใช่... ที่อยากจะไว้ชีวิตคงเพราะชื่อเดียวกันล่ะมั้ง // เหลือบมองคิลล์แล้วหลุบตาลงเล็กน้อยพร้อมกัับยิ้มจางๆ

หือ??

เฮ้ยเดี๋ยว!!!!!//ผงะ

มันก็แค่ธนูที่คล้ายๆกับลูกดอกยาสลบ อย่าโวยวายเซ่!!! แค่ยาสลบที่มีฤทธิ์แรงเท่านั้นเอง...........//หน้าซีด

นี่คุณ.............//มองดาจิ

โธ่เว้ย!!!//กัดฟัน

//ฉกธนูจากลูน่า

ไม้ตายน่ะมันที่ฉัน//ขมวดคิ้วแน่น

/ยืนมองสถานการณ์
เฮ้อ....../มองเลือดที่พื้น

คุณลอว์ก็เป็นไปกะเขาด้วย โธ่เอ๊ย

ปัง
/ยิงปืนขึ้นฟ้า
เป็นไงเป็นกัน ล่อพวกมันมาให้หมด

//คาบลูกธนูไว้ที่ปาก

//พุ่งขึ้นไปบนยอดอาคาร

//หรี่ตาเล็งเป้า

คุณแฟนเก่าลูน่านี่เจ๋งไปเลยแฮะ...เด็ดขาดดี//มองคิลเลียน

แต่โทษที หนูไม่ชอบคนเถื่อนไร้มนุษยธรรม ฉะนั้นหนูจะเล่นต่อ//ยิ้มหวานแบบพี่ชายแล้วหยิบตัวจุดชนวนระเบิดขึ้นมา

จะเวิร์ครึเปล่าน้าาาา//พลิกและโยนของในมือเล่น

/ใช้สันดาบ ไล่ฟันสารวัตรไปทีละคน

ฟันโดยไม่เลือกพวกสมกับเป็นเธอจริงๆ... // มองดาจิแล้วส่ายหัว
เหอะ... พูดช้าไปนะเจ้าจิ้งจก... พรรคพวกนายใช้งานแขนไม่ได้แล้วมั้งน่ะ... // พูดด้วยสีหน้านิ่งสนิท
เหอะ... ยัยลูกแมวของดาจิได้สลบเหมือดแหง // มองคนที่รับลูกธนู
แล้ว...? เธอจะทำยังไงกับไททันหญิงที่อาละวาดเก็บแต้มแข่งกบไททันอีกตัวล่ะ... // มองดาจิจากด้านบน
เฮ้อ... คิดจะเล่นดอกไม้ไฟก็ระวังมือหน่อยนะคุณหนู... // มองโซวาเลียที่จะจุดระเบิด

ระเบิดเสียงดังสนั่น แต่ฝากรอยแผลให้แก่ไททันปีศาจได้แค่ตื้นๆ อีกทั้งชั่วพริบตา เนื้อที่แหว่งก็เติมเต็มอีกครั้ง....


ลินดา อยู่นิ่งๆนะ ฉันจะช่วยหนูออกมาเอง//ไขกุญแจ

เน่ๆ จิ้งจกกกกกกกกกก อยากเล่นมั๊ยยยย//แกว่งตัวจุดระเบิดไปทางลิเคียว

แค่นี้ไม่ทำให้สลบหรอกน่า ร่างกายของฉันมันทนทานกว่าที่พวกนายคิด/แสยะยิ้ม

ไททันตัวนั้น....ต้องโจมตีให้มันไม่สามารถฝื้นตัวได้ ต้องหนักและแรงพอ ทำไงดีนะ

บ๊ายบายลิเคียว/มองระเบิด

เอามา//มองโซวาเลีย

จะเอาให้ตายไปเลย//หงุดหงิดสุดๆ

ฉันจะติดต่อหมอทำแขนเหล็กให้เจ้าพวกนั้น//เสียงเย็น

เอาเงินของดาจิไปจ่ายค่าแขนเหล็กก็ไม่เลว.........../มอง

ระเบิดไงคะเฮีย//ชี้ไปทางคอของไททันตาลุงที่มีระเบิดจำนวนหนึ่งติดอยู่

/เตรียมอุดหู

งั้นเอาเลย!

ไอเดียเจิดสุด//มองมิเรน่า

บอกแล้วผมมันชอบลุยเดี่ยว............แบบซุ่ม//ปาระเบิดฝ่าวงล้อม

ถามบอสก่อนเซ่ ตาจิ้งจก//มองด้วยหางตา

หนูว่าถ้าติดต่อขอสนับสนุนดีๆอาจจะได้ทุนจากทางคุณคริสเตียนก็ได้นะ//ชี้ทางสว่างให้เจ๊ดาจิ

แถมดีไม่ดีคุณหมอจะทำให้ฟรีด้วย//พูดต่อ

//ฟังโซวาเลีย

ก็แล้วแต่............//กลอกตา

//นั่งลงบนพื้นกลางวงล้อมเฉย

//หาววอด

เหอะ... ถ้าระเบิดไม่ได้ผล...
อา... ทำให้หยุดการเคลื่อนไหวแค่นั้นก็พอสินะ งั้นเธอจัดการไททันหญิงไปละกัน // เหลือบมองดาจิ เปลี่ยนใบมีดแล้วรอสแตนด์บาย

/นั่งกินขนมปัง
ได้เวลากินอาหารว่าง.....

อีกคนแล้วววววว//บ่น

เอาไปเลย ตาจิ้งจก//โยนตัวจุดชนวนใส่

ฉันว่า เราคงไม่ต้องใช้ระเบิดแล้วล่ะค่ะ......

เห~? มีคนออกค่าสนับสนุนด้วย~? ดีใจจังน้า~ // แสยะยิ้มทั้งที่เลือดเต็มหน้า
แหมๆๆๆ งั้นช่วยเพิ่มงบให้หน่อยนา~ เพราะดันฟันแขนทั้งสองฝ่ายไปแล้วซี่ <3

อา...า ถึงจะพูดงั้นแต่เหมือนจะมีไททันหญิงอีกตัวแล้วแฮะ //เหงื่อซึม

ห๊ะ???//มองตัวประหลาดที่มาเพิ่ม

.......................//รับระเบิดโซวาเลียมา

ทำไงต่อล่ะ//จ้อง

โธ่.....เซ็งเลยยยย

แต่ก็เสียดายอ่ะ เล่นดีกว่า//เก็บตัวจุดชนวนกลับมา ยิ้มหวานแล้วกดระเบิด

โอ๊ะ...โอ๊ะ...โอ...//มองไททันทั้งสาม
//มองสภาพรอบๆ
...ท่าทางจะจัดหนักจัดเต็ม...

แหงแซะ//มองระเบิดที่ถูกคว้าไป

นั่นแหละครับท่านผู้ชม//เดินผ่านลูน่า

สยองอ่ะ.......//สั่นพลางมองตัวประหลาด

...//เหลือบมองลิเคียว
อย่ามาตัวน่าสงสารไปหน่อยเลย...//กลับไปมองสถานการณ์อีกครั้ง

ลินดา อย่าเพิ่งฆ่า ศาสตราจารย์นะ ถ้าเธอทำอย่างนั้น เธอก็ไม่ได้ต่างจากเขาเลย!

ลูน่าาาาาาาาาา า เธอคงไม่เข้าข้างแฟนเก่าใช่มะ?

เธอจะช่วยน้องตัวเล็กทั้งสองกับเราใช่ป่ะ//มองลูน่ายิ้มๆอย่างกดดัน

จิ้งจกนี่ทั้งกากทั้งขี้ขลาด...แย่เลยนะ//บ่นลอยๆ

แฟนเก่า...?
อ้อ พัดลมที่บ้านใช้งานได้ดีรวมถึงในหอด้วย...//ยิ้มหวาน
น้องตัวเล็ก...?//เลิกคิ้วนิดๆ
อ้อ...ได้แน่นอนเพื่อน...//ผละจากลิเคียว
//ไปหาโซวาเลีย

//ยกนิ้วโป้งให้ลูน่าแล้วยิ้ม

กากตรงไหนครับ!!! แค่กลัวเอง ไม่ผิดสักหน่อย- -

จิ้งจกกากเนอะะะะะะ ขี้ขลาดด้วยเนอะะะะ เนอะลูน่าเนอะะะะะ//เช็คแก๊สในเครื่อง3มิติแล้วบ่นหงุงหงิง

..............................//เอือมเพื่อนกับพี่
เอาไงต่อ...?

คนทำผิดก็ต้องถุกลงโทษจริงมั้ย แต่ดูแล้ว ตัว ศ.คาคัสโซ่คงหลุดคดีแน่ ถ้าเอาไปขึ้นศาล...

ให้พวกขุนนางจัดการเป็นไง...?//มองเอส

เหอะ... เล่นอาละวาดคนเดียวไม่ชวนกันเลยนะ... // มองคนที่เปื้อนเลือดแล้วเดาะลิ้นขัดใจ
สามตัว? อา... งั้นก็... // พุ่งลงไปด้านล่างแล้วเอาใบมีดฟันข้อเท้าไททันทั้งสามตัวให้ล้มลง
ศออะไรนั่น... ผมขอเชือดได้มะ? // หันไปมองเอส

ผมก็ไม่รู้นะว่าหมอนี่บารมีเยอะขนาดไหน....ฮื้ม เอาไงดีนะ

ไม่ได้...คิลล์ คุณมันบ้าไปแล้ว //พุ่งไปสกัด

ไม่ลองไม่รู้สินะ...
ลิเคียว...
ว่าไง...?//สบตาอีกฝ่าย

ศาลเตี้ยก่อนมั๊ยคะ?//เปลี่ยนใบมีด

//มองกลับ

ไม่รู้ดิ เดี๋ยวถามให้ แต่ประเด็นคือฉันถูกตัดจากกองมรดกแล้วตอนที่นอนหยอดข้าวต้มอยู่ที่เมืองชั้นใน.......

ล้อเล่น!!//หัวเราะ

พูดถึงขุนนางแล้วนึกถึงเฮียคริสเตียนเลยแฮะ//มอง

อึม...ใช้อำนาจกดหัวให้โงไม่ขึ้นไปเลยดีมั๊ยน้า...