การฝึกทักษะการต่อสู้

อ่า ใช่ๆ ฉันเคยเข้าโรงบาลเพราะแบบนี้แหละ

อ่า... ใช่.... โดนกรีดแก้มน่ะ.... โฮ่ย รู้งี้ฟันท้ายทอยทิ้งตั้งแต่ตอนนั้นก็ดี.... // หงุดหงิด

อ่า... ใช่.... โดนกรีดแก้มน่ะ.... โฮ่ย รู้งี้ฟันท้ายทอยทิ้งตั้งแต่ตอนนั้นก็ดี.... // หงุดหงิด

เอ๋ รุ่นพี่เรน่าเข้าโรงพยาบาลงั้นเหรอคะ?...รุ่นพี่ดาจิทำอย่างนั้นไม่ได้นะคะ...

อ่า เพราะยุงน่ะ = =เฮ้อ~~~//ขัดพื้น

โฮ่... แย่จังนะ... // มองเรน่า // มิยะจัง ถ้าหมอนั่นเป็ยไททันแบบเอเรนหรือแอนนี่จริงๆจะแย่เอานา... // หงุดหงิด

จะว่าไปคุณเอมเบอร์ไม่เหมือนไททันหรอกนะคะ...เหมือนยุงซะมากกว่า...//กัดอมยิ้มดังกร๊วม//แต่ตอนนี้เค้าก็ยังเป็นมนุษย์นี่คะ...ฉันว่ารอดูปัจจัยอื่นๆจะดีกว่าค่ะ

ชิ... // หงุดหงิดเก็บมีดกับแฮนด์ ขัดพื้นเอารอยเลือดออก

ยุง.....ดูดเลือดสินะ เหมาะดี ฉันตบยุงแม่นนะ

ฉันชอบเสียงตอนมันโดนช็อตนะคะ...ถึงจะบาปก็เถอะ//ช่วยขัดพื้นอีกคน

อื้อ สะใจดี//ขัดพื้น

พวกเธอเนี่ยดูเคียดแค้นหมอนั่นจังเลยนะ...//พิงต้นไม้มอง
//ยิ้มนิดๆ

ฉันไม่แค้นอะไรหรอก เพราะหมอนั่นไม่ได้ทำอะไรฉัน

กรีดหน้าดื่มเลือดฉันไม่พอ... ยังจะทำร้ายลิเคียวอีก... เจอคราวหน้าแม่ฟันท้ายทอยทิ้งแน่!!

ดาจิ......//มอง
แค้นมากสินะ

เพราะลิเคียวสินะ...
ห่วงกันจังเลยนะ...//ยิ้มบางๆ
ฝ่ายนั้นเองพอรู้ว่าดาจิถูกทำร้ายก็เลยปรี๊ดแตกเลยน่ะ...//พึมพำ

โย่ว^^
//เดินเข้ามา

สวัสดีค่ะคุณฮันซี่...

หา? ลิเคียวน่ะนะ? // หันไปมองลูน่า หน้านิ่ง ไม่พูดอะไร หยิบมีดออกมาฟันต้นไม้รัวๆ ระบายอารมณืม

หืม...?
เป็นอะไรไปน่ะ...
ปกติเธอต้องหน้าแดงไม่ใช่เหรอ...?
ฉันพูดอะไรผิดงั้นรึ...?//พึมพำ

อืม...ลิเคียวทำอะไรให้ดาจิไม่พอใจหรือ?
//จับบ่าดาจิ

ไอเจ้าบ้าไททันนั่นตะหากล่ะ!! รู้งี้จับเคียวฝึกเยอะๆก็ดี... // โดนจับบ่า // โอ๊ะ หวัดดีคุณฮันซี่

เธอดูเหม่อลอย..ผิดปกติ น่ะ
//มองดาจิ
ว่าแต่..มีเรื่องอะไรก็ปรึกษาได้น่ะ
//ชี้ไปที่ลูน่า
ลูน่ารับปรึกษาทุกเรื่องน่ะ^^(?????)

หึ...//แอบยิ้ม
//เดินออกจากลาน
ความจริงแล้วสิ่งที่เห็นภายนอกน่ะ...
มันตัดสินทุกอย่างไม่ได้หรอกนะ...//พึมพำ
//ได้ยินเสียงคุณฮันซี่
เอ๋...?
ฉันเหรอคะ...?//ชี้ตัวเอง

ก็.เธอดูเป็นที่ปรึกษาคนอื่นได้ดีนี่^^
//ยิ้มให้ลูน่า

ไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับฉันเลย...
ขอบคุณมากค่ะ...//ยิ้มนิดๆ

พูดงั้นหมายความว่าไง? // หันไปมองลูน่า

อ๊ะ... ไม่ได้กลุ้มมากมายอะไรขนาดนั้นหรอก... แค่หงุดหงิดอยากต่อยปากคน แค่นั้น // มองฮันซี่

แล้วแต่จะเข้าใจ...
//ยิ้มแปลกๆ

เพราะดาจิเสียท่าให้เอม เคียวเลยสติแตกหาที่ตาย สินะ//พึมพำ

//ยิ้มตอบให้ลูน่า
//มองดาจิ
ฉันไม่ได้หมายถึงกลุ้มก็แค่...เหตุอะไรที่ทำให้เธอหงุดหงิดหล่ะ^^

//ปีนขึ้นต้นไม้
//นอน

ในที่สุดฉันก็ได้กลับมาค่ะ ! สวัสดีค่ะ ทุกคน ! #ตีลังกากลับหลังสามตลบลงมาจากต้นมะพร้าว(?)

โย่ว นาโอกิ//มอง

... //เดินเข้ามา //เขียนบันทึก

ไอเจ้าบ้าไททันนั่นมันกินเลือดฉันแล้วก็ทำร้ายเคียว!! // หันไปหาฮันซี่ หงุดหงิด

.....//มองดาจิ
เฮ้อ~~~

มาแล้ว //เดินขยี้ตาเข้ามา

เอาล่ะ //นั่งไล่อ่านบันทึกสองวันที่ผ่านมาจบ

เอมเบอร์งั้นรึ //หรี่ตามองชื่อในบันทึก

ก็ดูน่าสนใจดี แต่ไอ้วิธีการดื่มเลือดแบบไม่มีมารยาทแบบนั้น ตามจารีตของตระกูลฉันถือว่าให้อภัยไม่ได้//ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีเหลืองทอง

หึ คงจะได้เจอกัน//เดินไปนั่งลับดาบเงียบๆ

โย่ว!! มีคนอยู่มั้ย... // เดินเข้ามา เตรียมอุปกรณ์พร้อมเสร็จสรรพ

//เดินถือดาบเข้ามาด้วย

สวัสดีครับทุกคน

พร้อมรบเลยนะ//มองทั้ง2

อ๋อ ดาบเล่มนี้เถ้าแก่ร้านตีเหล็กที่ผมไปทำงานพิเศษให้เขาตีให้ผมก่อนจะปิดร้านน่ะครับ

ใจดีจังน้า~~~~ว่างๆไปดูดาบบ้างดีกว่า

เฮ้อ...คงต้องไปดูร้านอื่นแล้วล่ะครับ คือ เขาปิดเพราะสู้โรงงานอุตสาหกรรมที่ผลิตทีละเยอะๆไม่ได้ แต่ก็นะ เขาใจดีจริงๆนั่นแหละครับ

หึ..
-/หาว

โห...ในวอลล์เรามีร้านแบบนั้นด้วยแฮะ // หันไปมองเอส

........... // จ้องคนที่หาวเขม็ง

โอ๊ะโอ...//ยืนมองอยู่ไกลๆ

-/เหลือบมอง
-/เดินทั่วสนาม

มีสิครับคุณลอว์ ถ้าหาดีๆก็เจอแหละแต่ร้านนี้ผมเจอโดนบังเอิญน่ะครับ

อ่าฮะ...// หันไปมองเอส // เมื่อวานนายทำอะไรลิเคียว... // จ้องคนที่เดินทั่วสนาม