หอ-ห้องพักทหาร

ยัยจอมเวทย์ ชื่อไม่เพราะเลยอ่ะ เรียกชื่อก็ได้นี่คะะะะ // มอง
อ๊ะ สวอนพวกเรากำลังคุยถึงคนที่โหดร้ายมากๆ . . . //เหลือบมองคิลล์(?)

งั้นเรียก"ยัยหัวหน้าแก๊งน้องหมา"แทนละกัน // มองนาโอกิ
ผมก็ไม่ได้ขอให้ใครมาเอาผมอยู่แล้วนี่ครับ แต่เรื่องนั้นก็ไม่แน่... ลองถามรูมเมทคุณดูละกัน // มองเจไนน์ กระตุกยิ้ม

เรียกแบบนั้นก็คนอื่นก็เสียหมดสิยะ เป็นผู้ชายที่แย่จริงๆเล๊ย

รูมเมทชั้น ลูน่าจังน่ะหรอ เอ๊ะยังไงกันเนี๊ยะ

เรื่องที่โหดร้าย?

งั้นผมไม่ยุ่งดีกว่า//ยิ้มแหย

ใครเป็นอะไร ใครเอาใคร ที่ไหนอะไรครับ?//ยิ้มงง

ก็ไม่รู้สิ รูมเมทยัยมั่วนิ่มเปิดประเด็นก่อน... // เหลือบมองสวอน โบ้ยรูมเมทยัยมั่วนิ่มหน้าตาย

ชั้นเปล่านะยะ!!//อารมณ์ปะทุ

โบ้ยให้ผู้หญิงได้ยังไง ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย

อะไรคือใครเอาใครคะ สวอน!? #สะพรึง(?)
โฮ่วววว หัวหน้าแก๊งน้องหมาเนี่ย ไม่เลวเลยนะ . . . ใช่ที่ไหนกันคะ ไอ้ชื่อสุดจะบรรยายแบบนี้นี่ ไม่มีความสามารถในการตั้งชื่อเลยนะคะ ! //มองคิลล์

ยัยมั่วนิ่ม รูมเมท?

ผมไม่ยุ่งดีกว่าครับ//มองชื่อตัวเองที่เพิ่งลงไป

อยากอยู่กับความสบายเหรอไอ้เคียวเกี่ยวข้าว ฝันไปเถอะ//คิดในใจ

ผมไม่รู้เหมือนกันครับได้ยินผ่านๆน่ะครับ//ยิ้ม

ผมพูดเรื่องจริง... คุณเริ่มก่อน ผมจะเป็นสุภาพบุรุษกับคนที่ผมอยากเป็นเท่านั้น... // หน้าตาย

Janenine พิมพ์ว่า:

นั่นสินะนาโอกิ

ไม่มีใครเอาหรอกอย่างเงี้ย-0-

ตั้งชื่อไม่เห็นจำเป็นต้องใช้เซนส์... // เดินไปนั่งพิงบนโซฟา

ลูน่าจัง วันนี้เราคงมีเรื่องคุยกันยาวเลยน้า//มองลูน่าจัง

ผมว่าผมมาอีกทีตอนดึงกๆดีกว่า

บรรยากาศแปลกๆแบบนี้ผมรู้สึกกลัวไงไม่รู้//ยิ้ม

คนน่ารักอย่างคุณอย่าไปแกล้งคนอื่นเขาสิครับ ผมไปล่ะ//จุมพิตที่มือเจนไนน์

อืม . . . งั้นฉันจะตั้งให้บ้าง . . . อืม . . . //ยืนคิด
"ไอ้บ้า หน้าตาย" //ยิ้ม

ไม่หรอกม้างคนที่นายจะเป็นสุภาพบุรุษให้น่ะ-0-

ว๊าย0////0//สะดุ้งตกใจ

มี... แต่ไม่ใช่คุณ... // หันไปมองรูมเมทยัยมั่วนิ่ม

อยากเรียกอะไรก็ตามใจ // นอนบนโซฟา สวมเฮดโฟน ไม่สนใจ

ไม่ ไม่ได้หวังหรอกย่ะ//หน้าแดงไปถึงหู

>

//แสยะยิ้ม
จะว่าไปแล้วจะทำขนมเมื่อไหร่คะ? //มอง

แน่ใจเหรอ ว่าไม่ได้หวัง... // โผล่มาข้างหลัง กระซิบหูรูมเมทยัยมั่วนิ่ม
หาว...ว... // อ้าปากหาว เดินกลับหอ เข้าห้องนอน

ตอนไหนก็ได้นะนาโอกิจัง แต่ชั้นว่ารอลูน่าจังก่อนก็ดีน้าา

ชั้นกำลังเพ้ออยู่อย่ามาขัดเส่ะ-0-//หันไปว่าตากวนประสาท

น่าหมั่นไส้นะคะ //หยิบปากกาเขียนกระดานล้างออกยากขึ้นมา
ฉันจะรีบจัดการตอนที่หมอนั่นหลับค่ะ //ค่อยๆแง้มประตูห้องนอนคิลล์+เตรียมปากกาให้พร้อม(?)
จะร่วมไหมคะ? //หันไปมองเจน

เอาสินาโอกิจัง//หยิบปากกาอีกด้าม

//เขียนหน้าคิลล์
ไม่ออกแฮะ //นั่งเปลี่ยนหมึก หมึกหกเลอะห้อง

แต่ของชั้นออกนะ//เติมหนวดปากหมึกที่แก้มตากวนประสาท

ลองสิ//ยื่นให้นาโอกิจัง

คิดจะทำอะไร... // ลืมตาขึ้นมา คว้ามือคนสองคนที่กำลังจะเขียนหน้าเหวี่ยงไปหน้าห้อง

กรี๊ดดด!!!!!!!!//ถูกเหวี่ยงไปหน้าห้อง

อีตาบ้า!!! เจ็บนะยะ!!!//ลูบก้น

หวาาาาาา //กระเด็นไปหน้าห้อง
อย่างน้อยๆก็ยังดีที่มีผลงานประดับห้อง //มองหมึกที่ทำหกเลอะไว้ทั่วห้อง

ใครใช้ให้เข้ามาล่ะ ย่องเข้ามาในห้องผู้ชายตอนเขาหลับเนี่ย คิดจะลักหลับกันรึไง...
// มองคนโวยวายหน้าตาย หยิบแอลกอฮอล์เช็ดหน้าที่ถูกขีดไปหน่อยนึง

คิดอะไรไม่เป็นมงคลเลยนะคะ //เหล่ตามอง
ยังไงก็ตาม ล้างห้องให้สนุกนะคะ //ลุกขึ้นเตรียมเผ่น

ขอโทษนะยะ ชั้นถูกอบรมมาดี ผู้ชายอย่างนายชั้นไม่คิดจะชายตามองหรอกย่ะ//ลุกขึ้นแล้วกอดอก

ลิเคียวมาอยู่ที่นี่ทนได้ยังไงนะ//สะบัดหน้าเชิด

หึ... รู้สึกเป็นเกียรติ ไม่สิ... เป็นโชคดีของผมที่คุณไม่ชายตามอง... // กระตุกยิ้ม
........... // มองห้องรอบๆ เอาถังแอลกอฮอล์ราด นั่งขัด

ฮิฮิ คิกๆๆ//หัวเราะตากวนประสาท

//วิ่งและกระโดดกลับหอ

นับว่าโหดร้ายมากๆที่โยนผู้หญิงออกมา -3- //บิดตัวไปมาคลายกล้ามเนื้อ
ตอนนี้ก็ เผ่นล่ะค่ะ ! //เผ่น

แย่จังเลยนะ...//เอาอีโต้สับเค้กที่เพิ่งออกไปซื้อมา
ไม่เห็นมีส่วนผสมอะไรเลยสักนิด...แย่...แย่...แย่...//ร้องเพลงแก้เบื่อ

ว่างายยยยคะะะะะะ //เดินไปหาลูน่า

ไงนาโอกิ...
ฉันว่างานนี้ฉันต้องล่มแน่ๆเลยล่ะ...//ชี้ซากเค้ก
ผ่าดูแล้วไม่เห็นจะมีอะไรสักนิด...

หืม? ห้อง4คน?
ไม่มีห้องเดี่ยวเลยรึไง?

นี่มันค่ายทหารนะ... ไม่มีหรอกครับห้องเดี่ยวน่ะ มีแต่ห้อง 2 กับ 4 คน... ว่าไง จะเปลี่ยนมั้ย...
// พึ่งเสร็จจากการขัดห้อง เปลี่ยนชุด เดินออกมา มองเบฟ

สวัสดีค่ะ//เดินออกมาจากห้อง

...//ตั้งกระทะ

//สะบัดคอยืดเส้น

//มองรายชื่อ

ผมอยากฉีกทิ้งชะมัดยาด- -

อย่ามาแย่งความสบายของผมนะครับคุณสเวร!!//โวยลั่นหอ

ยุ่งยาก
เปลี่ยนเป็นc26 //มองคิล

หนวกหู... เงียบๆหน่อนได้มั้ย... // มองคนตะโกน
เดี๋ยวดึกๆผมแก้ให้ละกัน ตอนนี้ยุ่ง.. // เดินออกจากหอ

ยุ่ง........//พูดเบาๆ

งืม... อุตส่าห์อยู่ห้องสี่คน(เพราะกลัวซอมบี้) แต่ดันไม่มีใครอยู่... เก้อเลยแฮะ... // บิดขี้เกียจ

แต่ก็ดี... อะไรๆจะได้ง่ายหน่อย... // หยิบลวดออกมา ขีงไว้ตามห้อง ติดอุปกรณ์ต่างๆไว้ตามจุดต่างๆ

แล้วก็... // มุดใต้เตียง เลื่อยพื้น เอาสว่านเจาะ ใช้พลั่วขุด

ให้ผมบีบบังคับเพนกวินไปอยู้ด้วยมั้ยครับ//แอบย่องไปหาดาร์ลิ่ง

//พูดอยู่หน้าประตู

เหวออออออ เฮ้ย!!!!!! // ฟ้าวววว // ตกใจ สะดุ้ง มือกระตุกสลิง ประตูเปิด ลูกดอกพุ่งเข้าใส่ลิ

เฮ้!! นี่มันเลยเวลาแล้วนะ ยังไม่กลับอีกเหรอ // มองลิเคียว สะดุ้งเฮือก

...//ผสมแป้ง ใส่เนยลงกระทะ

กฎมีไว้แหกครับ ฮ่าๆๆๆ

ให้ผมเข้าไปนะ

นายนี่มัน... // กุมชมับ

อย่าพึ่งเข้ามา!! // นึกขึ้นได้ว่ายังขึงกับดักไม่เสร็จ

ฟุดฟิด // กลิ่นอะไรหอมๆ // ดมตาม

//รอใจจดใจจ่อ

เอาไงดีๆๆๆๆ // โยนทุกอย่างใต้เตียง ดลุมเตียง มัดลวดแน่นหนา

อ่า... เข้ามาได้แล้ว... // เปิดประตูรับลิเคียว หอบ