การฝึกทักษะการต่อสู้

แล้วยังจะมาว่าฉันได้อีกเหรอ /มองผ่านแว่น

ได้สิ...//เชิดหน้าขึ้น
ฉันมีสกิลของฉัน...ฉันจัดการชีวิตตัวเองได้...นายก็หัดไปจัดการตัวเองก่อนนะ...แล้วค่อยมายุ่งกับเลไนน์...

หึ /ยิ้ม
เหมือนคนบ้าเลยนะ

นายหมายถึงตัวเองสินะ...
ดีจังที่รู้ตัว...//หัวเราะในลำคอ

หึหึ /หัวเราะหน่อยๆ
ใช่ ฉันมันบ้าที่คิดว่าคำพูดเธอมันไร้สาระมาก ไปล่ะ ไม่อยากอยู่กับคนแถวนี้นาน /เดินออกไป

//สติขาด
ตายซะ...//จิ๊กระเบิดมาจากดาจิ
//แอบไปหย่อนที่ห้องคิริล

//แอบย่องไปเอาระเบิดกลับมา

เด็กน้อย ใจเย็นหน่อยสิ ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลกนะ

แต่ฉันเลือกคนนี้...//จ้องหน้าลิเคะ

เห้อ //ถอนหายใจ ส่ายหน้าเบาๆ

ทำไมถึงเข้าใจยากอย่างงี้นะ//พูดเบาๆ

แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เมื่อกี๊เธอแพ้เต็มประตูเลยล่ะ

แพ้เป็นพระชนะเป็นมาร...
รบร้อยตรั้งถึงจะแพ้ทั้งหมดแต่ฉันก็คิดที่จะสู้ต่อไป...//มองลิเคะ
//เดินออกไป
ฝันดีอีกรอบค่ะแม่...

... //แวบเข้ามาเงียบๆ //นั่งมองทุกคนจากที่ประจำ

อื้ม //มอง

เด็กน้อยเอ๊ย//ส่ายหัว

ความรักช่างน่ากลัวถึงฉันจะมีก็เถอะ- -

อะไรของพวกเธอเนี่ย... // มอง เหงื่อตก

เฮ้ั!! นั่นระเบิดฉัน!! // ไปหยิบระเบิดมาจากลิเคียว

ขอโทษครับ!!//ลืมไปว่าถือระเบิดไว้

//คืนดาจิทันใด

ไม่มีน่าจะดีที่สุด ความรักมันก็แค่ความรู้สึกหนึ่งเท่านั้น //เฉย

ฉันกํเคยคิดแบบนั้นแหละโคอะล่า จนกระทั่ง... // เหล่ลิเคียว

แหม ขนาดคนตายด้า่นชีวิตนี้อยู่ไปก็ซังกะตายไม่รู้อยู่ไปทำเพื่อไรตายตั้งแต่รู้ว่าเกิดมาดีกว่าแบบเด็กน้อยเนี่ย ก็ยังมีความรักเลยนี่ครับ

หึ เดี๋ยวตายไป ก็ไม่มีอะไรเหลืออยู่ดีนั่นแหละ//กอดอก

แต่ความรู้สึกที่ว่ามันผลักดันเราได้นะครับ

//มองรูปคุณแคลริส

เอารูปนาบที่หัวใจ

กรณีน้องนายไม่นับม้างงงงงงง หลายคนเกิ๊นนนนนนนนน // ประชดลิเคียว เสียงสูง

//เขินดาจิ

ก็ขอมีความรู้สึกนี้ก่อนตายเถอะครับ//ยิ้มม

โฮ่ยๆ มดขึ้นแล้ว เดี๋ยวเอาน้ำปลามาสาดเลยเจ้าพวกนี้//มองคู่รักหวานแหวว

ปล่อยเด็กน้อยสกิลสับรางขนาดเทพยังกราบไปเถอะครับ- -

เขินนะตัวเองงงงงงงง มดไม่ขึ้นหรอกคร้าบบบ

//ลากแกลลอนน้ำปลามามา

เค็มครับ- -

ถ้านายบอกว่า น้ำปลามันหวาน ลิ้นนายคงพิการแล้วล่ะเคียวจัง //มอง

ผมถึงไม่เอาไงครับ!!

เห้อ ไปดีกว่า //โยนแกลลอนน้ำปลาใส่เคียวจังแล้วเดินออกไป

เฮ้ๆๆ อะไรของพวกนายน่ะ ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย... // มองโคอะล่าสลับกับลิเคียว หน้าแดงจางๆ

//หลบแกลลอนน้ำปลา

//ฉุดดาจิไปนอนในห้อง

ดึกแล้วครับ นอนๆๆๆ

//หลับไม่รู้เรื่ิง

... //มองทุกคน //สีหน้าพะอืดพะอม

หา?? // ถูกลากเข้าห้องลิเคียว

อีตาจิ้งจอกบัา!! ปล่อยนะ!! อึก!! // โวยวาย ตะโกนมาจากในห้อง

... //โยนประทัดใส่ประตูห้อง //ซ่อนตัวบนต้นไม้

//มานั่งทะมึนใต้ต้นจามจุรีเงียบๆ
//มองประทัดที่ไม่ยอมระเบิดตั้งแต่เมื่อคืน
..............................................//ไม่สนใจ
//ทะมึนต่อ

โอ เคียวจัง กะดาจิพัฒนาไปถึงขั้นนี้แล้วรึนี่//มอง

//มองโคอะล่า
สวัสดีตอนเช้า...//ขอบตาดำ

เช้า? //แหงนมองดวงตะวันที่อยู่กลางหัว

ตอนสายก็ได้...//ลืมวันลืมคืนเป็นที่เรียบร้อย

เอายาชูกำลังไหม //มอง

กำลังต้องการพอดีเลย...//หักนิ้วมือ

สวัสดีทุกคน

(ออกมาเดินเล่น) (เพิ่งฝึกเสร็จ)

/เดินเข้ามาเงียบๆ/

วันนี้เงียบชะมัดเลยแฮะ //เดินเข้ามา

//นั่งพิงต้นไม้

/นั่งกินแอปเปิ้ลเงียบๆ/

ทุกคนหายไปไหนหมดนะ //มองรอบๆ

... //แอบจุดประทัดเล่น
หายเงียบรึยัง? //พึมพัม //ซ่อนตัว

//นั่งสงบสติอารมณ์อยู่
.................................