การฝึกทักษะการต่อสู้

//หลับสนิท

ฝังเข็ม . . . //เอาเข็มขนาดยักษ์ขึ้นมา+ยิ้มสดใส

เหรอครับ...ผมนึกว่าแบบนี้จะง่ายกว่าซะอีกนะครับเอส
อย่างน้อยก็จำเรื่องพวกเราไม่ได้
จำไม่ได้ว่าเคยเป็นตัวอันตรายแบบไหน
จำไม่ได้ว่าเคยทำอะไรร้ายๆไว้บ้าง
ดีไม่ดีอาจจะจำคุณดาจิกับคุณคิลไม่ได้ด้วย
แบบนั้นเรื่องวุ่นวายระดับหนังสงครามก็หายไปเยอะล่ะครับ
เรื่องบางเรื่องน่ะลืมๆไปซะน่าจะดีกว่านะครับ หึ... //อ่านหนังสือต่อ

อันนั้นมันฝังเข็มฆ่าแล้วครับ คุณนาโอกิ

สำหรับนาย ลิเคียวเลวร้ายถึงขนาดที่ต้องเสียความทรงจำถึงจะดีเหรอ? ถึงฉันไม่ค่อยถูกชะตาหมอนี่ แต่แบบนี้มันไม่ถูกนะ

จิ๊ ช่วยไม่ได้นะคะ //เก็บเข็มลง

ลิเคียวไม่เคยทำอะไรผมหรอกครับ แต่แหม...ทุกคนทำเหมือนกับว่าหมอนี่น่ะ...
หายไปซะน่าจะดีกว่า...รึไงนี่ล่ะ ส่วนเรื่องถูกหรือผิดผมว่ามันไม่เห็นเกี่ยวกันเลยนี่นา //ขยับแว่น //อ่านหนังสือต่อ

พาฉันกลับบ้าน!!//ลุกขึ้นมาในสภาพตาปิด

//ละเมอ

//ลงไปนอนต่อ

ตื่นนน ! //เอาลมพัดหน้าลิเคียว

//หนาว

//ขดตัว

//ไม่ตื่น

ไอ้ขี้เซาเอ้ย //มอง

ริวิเอร่า . . . //ริวิเอร่าเห่าออกมาเป็นลมร้อนใส่ลิเคียว

//ร้อน

//เอามือปัดๆๆๆ

//รำคาญ

อย่าแกล้งกันน่า... //ขยับแว่น //อ่านหนังสือต่อ

เรื่องมากจริงนะคะ พอปล่อยลมเย็นก็บ่นหนาว พอปล่อยลมร้อนก็บอกร้อน //ทำแก้มป่อง
แต่ก็เอาเถอะค่ะ ถ้ายังไม่รีบตื่นล่ะก็นะ จะให้โดนพายุพัดไปไกลๆเลยนะคะ //ทำท่าเตรียมปล่อยพายุ

............................ // นั่งเหม่อมองจากที่ไกลๆ

ดีแล้ว.... ปล่อยให้เป็นแบบนี้ ดีแล้วล่ะ.... // สายตาเรียบเฉย

มุมนี้ของคุณหาดูยากนะ คิลล์  //เดินออกมา

//มองเงียบๆ..//
วันนี้ลูไม่มาสิน่ะดีจัง..- -
//มองซ้ายสลับขวา//

//เก็บคลิปเสียงไว้
//นั่งดูเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้น

....................... // เหลืบมองเอสทรอน

ก็เพื่อสองคนนั้นแหละ // เสียงเรียบ ไม่แสดงอาการ

โย่ว! ทุกคน^^
//มองลูน่า//
นี่..พี่สาวอัดเสียงอะไรอยู่หรอ? @-@
//ทำหน้าอยากรู้อยากเห็น//

คุณคิลล์... //นั่งเหม่อ //หนังสือหล่น

อ่ะ...
สวัสดีลู...//ยิ้มนิดๆ
ไม่ได้อัดหรอก...มีคนอัดแล้วเก็บมาให้...

//มองคุณคิลล์

คุณเปลี่ยนไปนะ

ผมไม่ได้เปลี่ยนไป ผมก็เป็นแบบนี้ของผมอยู่แล้ว... แต่เฉพาะคนสำคัญสำหรับผม // เสียงเรียบ

หึ //ยิ้ม 

จะอะไรก็ช่าง งานนี้ผมกับซินแคลร์จะไม่ยุ่งละกัน

ผมก็ไม่ยุ่ง... ไหนๆหมอนั่นก็ความจำเสื่อมแล้ว ที่เหลือแล้วแต่เธอดาจิ... // เหลือบมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

................................................. // เหม่อมองเคียว ไม่ตอบ

อ้ะ! ดีค่ะพี่ชาย^^
//โบกมือทักทายดาจิ//

................................... // หันไปมองลู หันกลับมา ก้มหน้านิ่ง ไม่ตอบ

ฉันขอตัวนะเลออน จะทำอะไรก็คิดถึงอนาคตด้วยล่ะ... โลกของเราต่างกับคนพวกนี้ เธอพูดเองนะ // เสียงเรียบ ขยี้หัวดาจิ เดินออกไป

...//ยืนกอดหนังสือมองอยู่ไกลๆ//ขยับแว่น

เห...บรรยากาศไม่ดีเลยน่ะเนี่ย..
//มองคนอื่นๆ//

ไม่แย่ขนาดนั้นหรอกครับคุณลูน่าชี่ ผมแค่...เหนื่อยกับอะไรหลายๆอย่างน่ะ //ยิ้ม
คนอื่นๆก็คงเหมือนกัน...

เคียวควาจำเสื่อม... เพราะฉัน... อีกแล้วเหรอ... ฉันมัน... ตัวโชคร้าย... // พึมพำ

อืม...เรียกฉันว่าลูก็ได้น่ะ^^
//สวมฮู้ด//
//ยืนพิงต้นไม้//
//มองคนอื่นๆ//

//ปีนขึ้นต้นไม้แล้วมองทุกคน

บรรยากาศแบบนี้มันช่างไม่ดีเอาเสียเลย...
แต่ถ้าความจำเสื่อมได้...
ก็ต้องเอากลับมาได้สิ...//พึมพำ

//มองลู//
//ยิ้มเจ้าเล่ห์//

//คิดแผนกู้ความทรงจำกลับมาเงียบๆใต้ต้นจามจุรี

//มองรอยยิ้มฮันซี่//
หึ..สัญญานจะเริ่มเกมแล้วสิน่ะ..
//หยิบอาวุธขึ้นมา//
//ยิ้มแสยะให้ฮันซี่//

//ใช้เครื่อง 3D ไปบนต้นไม้//
//หยิบระเบิดขึ้นมา//

คุ.คุๆๆๆ.
//หัวเราะ//
//ปามีดใส่คนอื่นๆ//

= =....
//ปาระเบิดใส่ลู//

แบบนี้อาจจะดีกว่าก็ได้นะ... // มองเคียวพึมพำ

.................... // มองการต่อสู้ของฮันซี่กับลู

อะไรกันคะเนี่ย !? // กระโดดหลบมีด

คุฟุๆๆๆ
//มองลู//
ปัง!!!!
//ยิงปืนใส่ลู//
//ยิ้มแสยะ//

คุคุ.. (เรากับฮันซี่พูดภาษาอะไรอยู่ฟะเนี่ย!!!!!)
//หลบกระสุน//
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!!!
//ยิงปืนใส่คนอื่นๆ//

ราบิ ! // ราบิเห่าเป็นลมพัดกระสุดกลับไปหาตัวลู
อย่ายิงสุ่มสี่สุ่มห้าได้ไหมคะ !? //ตะคอกใส่

ไม่มีอะไรดีทั้งนั้น...
พี่ชายฉันสูญเสียความทรงจำไป...//เดินไปยืนข้างดาจิ
//เดินไปกระชากหัวลิเคะขึ้น
...เอาหัวไปกระแทกโขดหินอีกสักรอบ...//ทะมึน