การฝึกทักษะการต่อสู้

โฮ่ย เจ้าฝืนตัวเองอีกแล้วนะลูกสาวข้า//มองอย่างห่วงใย ตาเปลี่ยนเป็นสีแดง

พักผ่อนก่อน//อุ้มลูน่าไปวางใต้ต้นไม้

หลับไปอีกคนแล้วสินะคะ //มองลูน่า

//วางลูน่าให้นอนบนพื้นหญ้าแถวๆนั้น

แม่...
ลูกสะใภ้แม่...//ลืมตานิดๆ

ข้ารู้ ว่าเจ้ารู้สึกยังไง แต่จงเชื่อใจคู่ของเจ้า เขาจะไม่เป็นอะไร//ลูบหัวลูน่าเบาๆ

สีตานั่นมันอะไร? // มองตาโคล่า

//นั่งเฝ้าลูน่าอยู่ข้างๆ

แม่...
ถ้าเขาไม่ใช่คู่ของฉัน...//หลับตา
ฉันจะทำยังไง...?

//ทำหน้าคนไม่รู้เรื่องอะไรเลยเงิบ

//หาผ้าเย็นมาเช็ดให้ลูน่า

ถ้าเขาไม่ใช่คู่ของเจ้า...เจ้าก็ต้องปล่อยเขาไป//ยิ้มบางๆ

สวัสดีคิล สีตานี่มันก็แค่ตระกูลข้า ไม่มีอะไรสำคัญนักหรอก//เหลือบมอง

ชิ...ไม่มีทาง...//พึมพำ
ขอบคุณนะสวอน...ตอนนี้มึนหัวมากๆเลย...มียามั้ย...?

ก็เป็นโสดซะ เป็นเพื่อนฉันไงยัยแม่มด // นั่งข้างลูน่า ตบบ่า ซดนม

มีครับ//ยื่นยา+น้ำให้

หึ มันคือโชคชะตาของเจ้า เจ้าเป็นคนเลือกเอง//ตาแดงเรืองวาบ

นี่ดาจิ...เลไนน์ฉันรักจริงหวังแต่งนะ...//ทำหน้าจริงจัง
นิกซ์ก็เหมือนกัน...//พึมพำ
ขอบคุณนะสวอน...//กินยา
ฉันจะฝืนชะตานั่นเอง...//มองโคอะล่า

หึ.. ตระกูลเรอะ.. // มองโคล่า นอนต่อ ไม่ใส่ใจ

เฮ้อออ แต่งกันไปเดี๋ยวก็ตายจากกัน สู้อยู่เป็นโสดสบายใจกว่าเยอะ // ตบบ่าลูน่า

//มองคิล //ตาเรืองเป็นสีบรอนซ์เงินชั่วขณะแล้วกลับมาเป็นสีแดง

หึ แล้วแต่เธอนะเจ้าลูกสาว//ยิ้มจนเห็นเขี้ยว

รักจริงๆ...//หลับตา
//มองโคอะล่า
ถ้าไม่ได้...ก็ต้องใช้กำลังเข้าบังคับและขมขู่...!//เลียปาก

ไม่เป็นไรครับ//ตอบ

ผมเห็นด้วยกับคุณดาจินะครับ//มองลูน่า

นายไม่เข้าใจสวอน...
คนนี้...ฉันรักจริง...//ชัดเจน

ผู้ดูแลลูว์: ตอนหนูลูว์จีบนิกซ์ก็พูดแบบเนี้ย-..-

กัดคอผู้ดูแลลูน่าสักครั้งดีไหมนะ ฮ่าๆ //แยกเขี้ยวยาวๆ

ไอความรักที่บังคับเขามาน่ะ มันไม่ใช่ความรักหรอกนะ.. // มองลูน่า ซดนม

วันนี้คงไม่มีใครสู้กันแล้วสินะครับ //ลุกเดินออกจากลานฝึก

ผู้ดูแลลูว์: กัดหนูลูว์เถอะค่ะแม่ เดี๋ยวเค้าเหาะไปสิงเฟสก็ได้//ชิ่ง
................................
ฉันหมายถึง...คิริลน่ะ...

เฮอะ วันนี้ก็ไม่มีใครสู้เรอะ น่าเบื่อชะมัด//กระดกไวน์แดง

//ค่อยๆยันตัวลุกขึ้น
สงสัยโมโหมากไปหน่อย...มึนเลย...//พึมพำ

เฮ้ๆๆๆ กินด้วยยยยยย // มองไวน์ ตาเป็นประกาย

ว่าแล้วเชียว...

พ..พวกคุณคลั่งกันไปแล้วหรือไงครับเนี่ย..//ถอนหายใจ

หืม เจ้านี่น่ะหรอ //ชูแก้วที่มีไวน์เหลืออยู่นิดนึง

ดาจิจี้แน่ใจหรอว่าจะกินน่ะ //ถามย้ำ

อ๋า..มีไวน์หรอจ๊ะ..ขอพี่ชิมหน่อยสิ//เดินออกมาจากหลังโดเรีย

ไม่ต้องคิดเลยนะครับพี่เอเรีย..//ดึงแขนพี่สาวเอาไว้

หืม เธอคือ?//มองคนที่ออกมาจากหลังโดเรีย

//ตามไม่ทัน

//ขอไปลำดับเหตุการณ์แป๊ปนะครับ- -

นั่นเลือดสินะ...//มองวาเนสซ่า
มานวดขมับให้ฉันนี่มาลิเคะ...

ฉันชื่อเอเรีย อเล็กซ์ซิส เป็นพี่สาวแท้ๆของโดเรียจ้า..//ยิ้มอ่อนหวาน

อะไรกันจ๊ะโดเรีย..//หันขวับไปมองโดเรีย

พี่ดื่มไวน์ไม่ได้นี่ครับ..พี่แพ้องุ่น..//มองพี่สาว

สบายใจได้นี่ไม่ใช่องุ่น//มองโดเรียแล้ววิ่งด้วยความเร็วสูงไปอยู่ข้างๆเอเรีย


เธอนี่หอมจังนะ//ดมเอเรีย

ผมเป็นพ่อบ้านของเธอรึไงเด็กน้อย?//หน้านิ่ง

กินสิกิน ฉันอดมานานแล้วนะ // วิ่งไปหาโคอาล่าแบบเดียวกับซาช่า

เมดต่างหาก...//วูบ
ไปนอนแล้ว...ไม่ไหวแล้ว...ฝันดีทุกคน...

อ..อ๋อ..พี่ก็ลืมไปนะ..//ถอนหายใจ

ก็เธอหมักไวน์อย่างอื่นให้พี่ดื่มตลอดเลยนี่นะ..//ยิ้ม

เอ๋..หอมหรอจ๊ะ..กลิ่นขนมคงจะติดมาน่ะ..//ดมกลิ่นบนเสื้อตัวเอง

//พากเด็กน้อยไปโยนทิ้งไว้ในห้อง

ราตรีสวัสดิ์^^

//เดินออกมา

คุณโดเรียใช้สบู่อะไรน่ะครับ?

พี่ครับระวังตัวหน่อย..//เดินไปหาเอเรียทันที

ผมหรอครับ?//มองไปทางลิเคียวงงๆ

ไม่ ไม่ใช่ขนม//ดมคอเอเรีย

หอมชะมัดเลย..//ดม

ใช่ครับ

ไม่งั้นคุณโคล่าคงไม่ชมว่าหอม?

นี่ บอกชนิดมาสิเดี๋ยวผมจะไปซื้อ//ยิ้มให้โดเรีย

ไวน์... ไวน์... ไวน์.... // ลอยตามกลิ่นไวน์ไป

ใกล้ไปแล้วค่ะ..//ปิดคอตัวเองแล้วเดินถอยออกมาทันที