การฝึกทักษะการต่อสู้

นี่ๆเรเวนฟิลด์ ถ้าเธอ...คิดมากเรื่องเมื่อกี้ ที่จริงแล้วตรงที่บอกว่าาพลังเหลือน่ะ
ผมชมเธอนะ //ยิ้ม

เป็นถึงทหารกองสารวัตรตำรวจ... ถ้าแค่ควบคุมอารมณ์ตัวเองยังทำไม่ได้ แล้วจะไปดูแลประชาชนได้ไง... // มองซินแคลร์ // คุณเองก็อย่าโอ๋ยัยนั่นให้มันมากนัก... ยัยนั่นจะเสียคนเอาได้.. // มองเอสทรอน

เขาพูดถูกนะ ซินแคลร์ //มอง

ทำไมพี่ไม่ช่วยหนูล่ะ ใช่สินะ เราไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกันนี่ //วิ่งหนีไป

//ผิวปาก

ขี้น้อยใจจัง

//เอนหลังชมเหตุกาณ์สบายๆ

เฮ้อ...ก็รู้นะครับ ว่าน้อยใจน่ะแต่ว่า... //ถอนหายใจ

นั่นไง... ไม่ทันขาดคำ... // มองคนวิ่ง

...นอนล่ะ พรุ่งนี้จะมาใหม่ บายนะคิล หึ//เดินออกไป

อารมณ์ดีไปแล้วนะเราเนี่ย//ยิ้มมีความสุข

//เงยหน้ามองสามคน

บายครับคุณโคอาล่า

//ออกวิ่งตามซินแคลร์

โฮ่... คุณป้าได้รับการรักษาแล้วรึไง... // มองโคล่า

นายนี่ก็กวนประสาทเหมือนเดิมไม่เลิกเลยนะ ไปรักษาเองเถอะไป! //เชิด

ปวดฉี่แฮะ

ห้องน้ำอยู่ไหนล่ะเนี่ย//ลุกขึ้นนั่ง

คุณคิล ปรกติแล้วผมต้องตามไปรึเปล่าน่ะครับ?
เชื่อเลย...มีอารมณ์ความรู้สึกกับเรื่องต่างๆมากไปก็ไม่ดีสินะครับ? //มองเอส

ไม่รู้สิ ก็แค่เด็กเอาแต่ใจน่ารำคาญ ขืนตามไปเสียนิสัยหมด... // มองไวเปอร์

อาห์...อย่างเรเวนฟิลด์น่ะ เอสคนเดียวคงเอาไหวแหล่ะนะครับ
ผมขอเป็นฝ่ายดูไปเรื่อยๆแล้วกัน อีกอย่างยัยนั่นเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ตัว...
เรื่องที่ตัวเองทำตัวเป็นเด็กน่ะนะครับ...ให้ยัยนั่นโตด้วยตัวเองอาจจะดีก็ได้ //ยิ้ม //เปลี่ยนไปใส่แว่นสายตา

ผมเข้ามาตอนเช้า..แล้วผมก็งง...//เอียงหัวไปข้างนึง

เมื่อคืนหลังจากที่ผมออกไปเกิดอะไรขึ้นหรอครับ?//ยิ้ม

//เดินเข้ามา

มีใครอยู่มั่งครับ?

เห้อ //เดินเข้ามานั่งพักที่โขดหิน

/ออร่าสีดำแผ่ออกมานอกห้องจนถึงสนามฝึก

........ // เดินเข้ามาในสนามฝึก ช็อกค้าง ทิ้งตัวนอนข้างหุ่นฝึก

อ้าว ดาจิจี้เป็นอะไรน่ะ //มอง

เจอเรื่องเซงๆน่ะ... // นอนหันหลังให้โคอะล่า

เห เป็นอะรายยย //เอานิ้วจิ้มดาจิจึกๆ

...... // นอนมอง งับนิ้วโคอะล่า

จิ๊ //สะบัดมือหยอยๆ ทุบหัวดาจิเบาๆ

สวัสดีทุกคน........//เดินมา

อ๊ะ เรน่า หวัดดี//โบกมือ

........ // หันไปมองยัยลูกแมว นอนเห่อ

//เดินไปเหยียบดาจิ

เอ้า ซะงั้นแนะเรน่า ฮึๆ //หัวเราะเบาๆ

แอ้ก!! // โดนเหยียบ // ทำอะไรของเธอ ยัยแมวหน้าย่น!! // โวยวาย

ไง โคอาล่า ไม่ได้เจอกันตั้งนาน

อ่าว ดาจินอนนี่หรอ ฉันไม่เห็น(- - )

หน้าแบบนั้นมันจงใจชัดๆ!! // แยกเขี้ยว

ไม่รู้สินะ=w=

ปัง!/เสียงเปิดประตูดังมาแต่ไกล/ ยืนก้มหน้าโดยมีออร่าสีดำแผ่มาอย่างรุนแรง

เห?? // รู้สึกถึงรังสีอำมหิต ขนลุก

ไงลอนเช่(ไม่รู้สึกถึงรังสี)

หืมลอนเช่สินะ หวัดดี//โบกมือ

/เงยหน้าขึ้นมา/ สวัสดี.../พูดพึมพำก่อนจะปิดประตูกลับเข้าไ้ปเหมือนเดิม

อะไรของเค้า... // มองทากิ เหงื่อตก // อ๊ะ!! รังสีอำมหิตหายไปละ... // มองรอบตัว

รังสีอะัไรหรอ ดาจิ

คิๆๆๆๆๆๆ //หัวเราะเบาๆพลางดื่มนมร้อน

//มองโคอาล่า

จะว่าไป ไม่ได้เจอกันนานนะเรน่า //จิบนม

โฮ่ย น่าเบื่อชะมัดเลย!!!!! //ตะโกนกับท้องฟ้า

นั่นสินะ//จิบกาแฟ

ที่นี่เป็นยังไงมั่ง เห็นมีเด็กใหม่เต็มไปหมด แค่ฉันไปเก็บตัวฝึกฝน ไม่กี่อาทิตย์คนเพิ่มขึ้นเยอะเลยนะ //เทนมข้นใส่แก้ว

... //กลับขึ้นต้นไม้ //ห้อยหัวลง