การฝึกทักษะการต่อสู้

คุณดาจิ /โบกมือ  ไปไหนมาอะครับบ

อ่อ...ต้องดื่มน้ำตามนี่เอง มิน่ากินทีไรขมทู้กที แค่กๆ ขอบคุณมากนะครับ แล้วผมจะทำตามคำแนะนำ /เก็บยา

โดเรียถูกแล้วครับโคอะล่า//ยิ้ม

..//เมินใส่คนหาเรื่อง

//ทะมึน

รายงานภารกิจน่ะ..(ปั่นงาน) // มองเลไนน์

เกิดไรขึ้นเรอะ.. // มองลูน่า

เห โดเรียสินะ //ยิ้มกว้าง

อยู่ที่นี่สนุกไหม พอดีฉันไปทำธุระข้างนอกเพิ่งจะกลับมา ไปนานเลยไม่รู้เหตุการณ์ในนี้เลยน่ะ//ถามโดเรีย

พระเจ้า..เลไนน์ทนกินไปได้ยังไงครับ..จะซื่อเกินไปแล้ว..//เหงื่อตก

ก็สนุกดีนะครับโคอะล่า//ยิ้ม

โดเรีย...เลไนน์...//ทะมึน

นี่ๆ โดเรีย//สะกิดไหล่

ลูน่าเขาเป็นอะไรอ่ะ //ทำหน้าสงสัย

ยากมากไหมครับ? /มองคุณดาจิอย่างสนใจ
รสชาติไม่แย่ไปกว่าอาหารที่ผมทำสักเท่าไหร่หรอกครับ /ยิ้ม

ไม่ยากหรอก... แต่เยอะมาก... // ส่ายหัว

............. // มองลูน่า เอียงคอ สงสัย

ผมไม่รู้..ผมไม่คุยกับเขา..ผมเกลียดเขา...//พูดโดยไม่มองลูน่า

เลไนน์ครับ..มาทานขนมปังร้านผมก็ได้นะ..อย่างนั้นน่ะ..//เหงื่อตก

//มองดาจิ
ช่วยฉันจัดการหมอนั่นหน่อย...//ชี้โดเรีย

งั้นมาซ่อมของร้านผมได้นะ แลกเปลี่ยนไง /ร้านสนใจรับพ่อครัวเพิ่มไหมครับ 55

แล้วหมอนั่นไปทำอะไรให้เธอฟระ... // มอง เหงื่อตก

เฮ้ เจ้าลูกสาว อธิบายมาสิ๊//มองลูน่า

ยุ่งกับ...ช่างเถอะ...//ส่ายหัว
ไม่มีอะไรค่ะแม่...//ยิ้มนิดๆ

อะไรของเธอ... // มองลูน่า กอดอก

แค่หึงน่ะ...//ชัดเจน

หึงโดเรียรึ... // ใสซื่อ (' ')

งั้นผมไปนอนก่อนนะครับ จะได้หายไวๆไม่อยากเอาหวัดมาติดคุณลูน่ากับทุกคนนะครับ /ยิ้ม
แค่กๆ /ไอ ฝันดีครับทุกคน /ตัวเริ่มร้อน /เดินเซกลับห้องไป

ไม่เป็นไรจริงๆครับ..//ยิ้ม

ที่บ้านมีพี่เอเรียคนเดียวก็เหมือนมีคนทำเต็มร้านแล้วล่ะครับ//ยิ้ม

ผมไม่เคยทำอะไรใครก่อนครับคุณดาจิ..ทุกเรื่องทุกอย่างย่อมมีเหตุผลครับ..//ยิ้มเหี้ยมแวบนึง

ไม่ใช่...//ทะึมึน
หายไวๆนะ...//ยิ้มนิดๆทันที

ทุกคนอวยพรแบบนี้ต้องหายไวแน่ๆครับ! *^*! /เดินกลับไป

//โดนดาเมจ
//หายทะมึน

ผมไปแล้วล่ะ...ไม่อยากอยู่กับคนแถวนี้ต่อครับ..//ยิ้มแล้วเดินออก

บายเลไนน์.. ฝันดีผีนอนกอด... // โบกมือ

อ่าวเหรอ... // มองลูน่า

นายพูดถึงเรื่องอะไร... // มองโดเรีย รู้สึกถึงรังสีอำมหิตแวบนึง เสียวสันหลังวาบ

สวัสดีครับทุกคน

ไงเอส!! //ห้อยหัวลง //เปลี่ยนไปใส่แว่นกันลม

//มองคนห้อยหัว 

ไง วันนี้มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

ไม่มีอะไรเป็นพิเศษเอส...
พี่โดเรีย...อย่ามายุ่งมากจะดีกว่าหน่า...//พึมพำ

วันนี้พายัยจิ๋วไปยิงปืนมาครับ(เรียกตามไวเปอร์) พอยิงเป็นยิงใหญ่เลย ผมเลยออกมาก่อน

ไม่รู้เหมือนกันเอส โทษทีนะวันนี้ผมเอาแต่เหม่ออะไรก็ไม่รู้ ^///^ //หัวเราะ

เดี๋ยวเธอก็ใช้ปืนเป็นอาวุธแทนการสู้ตัวตัวหรอกน่ะ...

นี่ๆเด็กน้อย

ตอนเด็กน้อยหึงนี่น่ากลัวสุดๆเลยรู้ปะ??

ช่างเถอะไวเปอร์ ไม่เป็นไร

ก็ดีสิครับ แต่เหตุผลที่เธอฝึกเห็นบอกว่าทหารทัพหลวงต้องพกปืนติดตัว เลยอยากยิงแม่นๆ

อย่างนั้นเอง...//พยักหน้าเข้าใจ

เรื่องของฉันน่า...//มองลิเคียว

นายเองก็ไปซ้อมยิงบ้างสิ...ลิเคียว...//

ไร้สาระอีกตามเคย... // มอง เดินไปนอน ไม่สนใจ

ไม่จำเป็นหรอกครับ^^

สวัสดีคิล...//มอง
ไม่รู้ด้วยนะ...//เมินลิเคียว

........... // เหลือบตามองลูน่า นอนต่อ

อย่าไปกวนเขาเลยครับ คุณลูน่า //มองคุณคิลล์

ได้...

เดี๋ยวลิเคียวก็ไปกวนเอง...//พึมพำ

ไม่ครับ

//แอบแลบลิ้นให้คิลล์

สวัสดีค่า //เดินสะพายปืนเข้ามา

อยากให้ผมดูดลิ้นให้รึไง... // เหลียบมองเคียว

มาแล้วเหรอซินแคลร์ //มอง

เฮ้ย เห็นด้วย!?//ทำเมิน

พูดถึงปืนผมไปหัดไว้บ้างดีกว่า ไม่งั้นโดนยัยจิ๋วนั่นแซงหน้าไปล่ะก็แย่เลย //มองคิล

//มองสองคนที่เริ่มกัดกัน
สวัสดีแคลร์...

/ใส่แว่น/เดินเข้ามาด้วยความเหนื่อยล้า