การฝึกทักษะการต่อสู้

ม่ายล่ะครับลิเคียว ผมมองเห็นได้ชัดกว่าจากระยะไกล ว่าแต่เรื่องคุณที่ปวดท้องน่ะ //ห้อยหัวลง
ถ้าอาหารเป้นพิษล่ะก็ให้หยุดทานอาหารไปซักระยะจนกว่าจะถ่ายออกมาหมดนะครับ
เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองนั่นล่ะ //ยิ้ม

..... // โดนเตะ สะลึมวะลือ จ้องหน้าลิเคียว // ทำไรไอเด็ก... // เอามีดจ่อคอลิเคียว เสียงเหี้ยม

งั้นก็มาช่วยแงะหมาป่าตัวนี้ออกหน่อยสิครับ!

อะ!?//ซีดเซียว

คุณลวนลามผมครับ!!//ตรงไปตรงมา

ผม?? // ขมวดคิ้ว // เฮอะ.. ทำไมผมต้องทำเรื่องแบบนั้นด้วย... // เอามีดจ่อคอ

คุณนอนดิ้นครับ!!//รีบเปลี่ยนคำพูด

//ดันมีดออกห่าง

ม่ายล่ะครับ...กรณีของคุณคิลน่ะผมว่า...ให้เขาทำตามใจตัวเองบ้างก็ดีนะครับ
ว่าแต่ว่านะคุณคิล เมื่อกี้นี้คุณทำจริงๆล่ะ ก็ไม่รู้หรอกนะครับว่านอนดิ้นหรือจัดฉาก หรือไม่ได้หลับตั้งแต่แรกล่ะนะครับ แต่คุณทำจริงๆล่ะ ไอที่เรียกว่าลวนลามน่ะครับ //ยิ้ม

เหอะ... พูดพล่อยๆ... // เหลือบมองไวเปอร์

//มองไวเปอร์อย่างสำนึกบุญคุณ

จะไม่ลืมเลยครับ

//เป็นปลื้ม

อ่ะ...ถ้าผมไม่กินข้าวที่บ้านผมต้องโดนพี่เอเรียฆ่าแน่เลย..

แถมข้าวที่พี่เอเรียทำก็อร่อยมากด้วย...//เหงื่อตก

พูดจริงนะครับคุณคิล ไม่งั้นคิดเหรอว่าลิเคียวจะกล้าถีบคุณจริงๆน่ะ //ยิ้ม

ผมกล้านะ!!//ปากซีด

จะชักใบให้เรือเสียทำไมครับ!! //โดดลงมาบีบปากลิเคียวอย่างแรง
ผมก็ว่าจะัช่วยคุณอยู่หรอกนะถ้าคุณไม่มาขัดแข้งขัดขาผมน่ะ //หงุดหงิด //ดีดหน้าผากลิเคียวรัวๆ

หมอนี่มันชอบลอบกัดผมอยู่แล้ว.. // เหลือบมองลิเคียว // แต่ขอบคุณสำหรับข้อสันนิษฐานบ้าๆ ของคุณละกัน ไหนๆกล่าวหากันแล้ว จะเซอร์วิสให้พิเศษละกัน.. // เดินไปใกล้ลิเคียว กดจมูกลงบนแก้มลิเคียว // หึ.. พอใจรึยัง // มองลิเคียวกับไวเปอร์ กอดอก

"ข้อสันนิษฐานบ้าๆ"เหรอครับ... เอาเถอะคุณไม่เห็นตัวเองตอนหลับก็พอจะทำเป้นไม่รู้ไม่เห็นได้บ้าง
หลังจากนี้ช่วยตัวเองนะครับ //มองลิเคียว

ด..เดี๋ยวนะครับ//มอง

พวกคุณเป็นผู้ชายทั้งคู่...อูยยยยย ย//อึ้งแล้วลงไปนั่งกุมท้อง

//ถูกกดจมูกลงบนแก้ม

คะ ความบริสุทธิ์ที่แก้มโผมมมมมมมมมมมมมมมม!!!

ลิคคุง...ให้ผมช่วยมั๊ยครับ...//มองพลางเหงื่อตก....

ครับๆ!!

เอาแอลกอฮอร์มาให้ผมด่วนเลยครับ!

ผมไม่เป็นแอลกอฮอร์ลิคหรอกครับ ไม่ต้องเอาแฟนต้ามานะครับ! ผมไม่อยากเป็นแฟนแทสติก!!

เชื่อเลย...แต่ละคน //กลับเข้าห้องพัก

จะขอเตือนอะไรไว้อย่าง... ถ้าคิดจะเล่นลูกไม้อะไรอีกล่ะก็ผมไม่จบแค่แก้มหรอกนะ แล้วก็ไม่ใช่แค่ปากด้วย... // เสียงเหี้ยม

//วิญญาณความบริสุทธิ์ที่แก้มหลุดลอยออกจากร่าง

พอใจบ้าอะไร??//คิดในใจ

อย่าให้เอาคืนนะ//พูดเบาๆ

ฮึ่ย!

//เก็บระเบิดทันที

หืม... คิดจะทำอะไร... // เหลือบมอง

แม่เจ้า....//กุมขมับ

โอย....ผมปวดท้องงงงง///กุมท้อง

อยากให้ผมช่วยไหมล่ะ... // เหลือบมองโดเรีย

เปล่าครับ

ไม่มีอะไร

ชิ//สบถเบาๆ

อย่าเผลอเชียวนะนาย

//เลียปาก

เลียปากเนี่ย อยากให้ผมทำมากขนากนั้นเลยเหรอครับ... // กระซิบใกล้ๆปาก // น่ารำคาญชะมัด.. // เดินออกไป

กลับมาแล้วครับ... //เดินเข้ามา //เปียกไปทั้งตัว

สวัสดีครับทุกคน //มองรอบๆ

//ผงะ

น่ากลัวเป็นบ้า//พูดเบาๆ

//เริ่มเบลอ

ง่วงชะมัด//เดินออกจากลาน

เดินได้แล้วเรอะ //มองเคียว

คุณวาเนสซ่าช่วยนะครับ

//ตอบ

หึ..ทีนี้ก็อย่าบังอาจอีกแล้วกัน

โห...ไอ้บรรยากาศสีม่วงผสมอมชมพูนี่มันอะไรน่ะ...?//ฝ่าเมฆหมอกสีแปลกเข้ามาในลาน

ผู้ดูแล:: //เอามิยะไปเก็บ

สวัสดีมิยะ...
อ้าว...โดนเก็บไปซะแล้ว...//พึมพำ

ผู้ดูแลถึงผู้ดูแลลูน่า::แต่งกาพย์ยานีมาให้ทุกคนล่ะค่ะ 55555+/

สวัสดีค่า มีใครอยู่มั่งเอ่ย

ชั้นอยู่ ยัยจิ๋ว... //ห้อยหัวลงจากต้นไม้

หวะ...หวา//ตกใจ

นี่ ทำไมนายชอบห้อยหัวจังหา

เอาน่าๆ ไม่มีอะไรหรอก...แย่แฮะไม่มีเวลาแล้วล่ะ
ขอตัวก่อนนะ //เดินออกไป

สวัสดี.............//เปียกไปทั้งตัว
เฮ้อ ฝนมาตกอะไรตอนนี้.......

สวัสดีทุกคน...
ฉันชอบกาพย์ยานีเธอจัง...//มองมิยะ
เฮ้อ...หัวฉันก็เปียก...//มองเรน่า

เธอแต่งเองหรอ//มองมิยะ
ไงลูน่า

ปวดหัวเลย...//พึมพำ
//เอามือกุมหน้าผาก

ลูน่าเป็นอะไรรึเปล่า

น้ำค้างทำพิษน่ะ...//มองเรน่า
อีกเดี๋ยวก็คงหาย...//ยิ้มนิดๆ

สวัสดีครับ..//นั่งไถรถเข็นเข้ามา

วันนี้มีแต่คนเจ็บ.............//มองคนไถรถเข็นมา

//เหลือบมองพี่โดเรีย
//เอามือกุมหน้าผาก

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!?