การฝึกทักษะการต่อสู้

ดีแล้วล่ะ โล่งอกไป ถ้าเธอเป็นอะไรไป พี่คงมองหน้าคุณแคลริสในยมโลกไม่ติดแน่

อ้อ ไปขอบคุณไวเปอร์เขาซะสิ ไม่ได้เขานี่แย่เลย

อย่าให้ผมต้องมัดจะได้มั้ยครับ... //พูดเสียงเรียบ
ถ้ายังเจ้บอยู่ก็แสดงว่ายาชาไม่พอ ทำแบบนี้ตอนดามกระดูกคุณจะยิ่งเจ็บหนักนะครับ...ขอล่ะอยู่เฉยๆ //ขยับแว่น

ไม่!!

//พยายามดิ้น

มันเจ็บนะเฮ้ย!!

ไวเปอร์ ขอโทษนะ ขอเวลาหน่อยสิ //เดินเข้าไปหา

ก็เพราะเจ็บถึงได้ฉีดยาชาอยู่นี่ไงเล่าหา!! อยู่เฉยๆจนกว่าผมจะปฐมพยาบาลคุณเสร็จ!!
แล้วผมจะยอมหิ้วคุณไปนอนพะงาบๆที่ห้องตัวเองให้สมใจอยากเลยก็ได้เอ้า!!
ว่ามาเลยเรเวนฟิลด์ //หันกลับมามองซินแคล

........ // นั่งกินป๊อบคอร์น ดูหน้าตาที่แสนทรมานของเคียว ยิ้มเหี้ยม

ก็รีบๆทำให้เสร็จๆสิครับ!!

ผมเจ็บไม่ไหวแล้ว

แล้วรีบพาผมไปพักสักที//โวย

//กอดไวเปอร์

ขอบคุณนะ ที่นายช่วยฉันไว้จากอันตรายอีกแล้ว นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลยล่ะ

//มองอึ้งๆ

ชิ อย่าเพิ่งมาพอดรักกันครงนี้ได้มั้ยเล่า!!//ตะโกนอยู่ในใจ

เสร็จแล้วล่ะน่า...เรื่องแบบนี้ขืนรีบทำนายได้ขยับแขนขาไม่ได้ไปชั่วชีวิตเอาง่ายๆเลยนา //ถอนหายใจ
เรเวนฟิลด์เดี๋ยวซักพักผมจะพาหมอนี่กลับห้องเขา มีอะไรรึเปล่าครับ //ขยับแว่น //อุ้มลิเคียว

//ถูกอุ้ม

เฮ้ยๆๆๆๆ!!

โฮ่... รักสามเศร้า เคียว ไวเปอร์ ซิน... // กินป๊อบคอร์น ยิ้มเจ้าเล่ห์ ติดเชื้อคิล(?)กลายๆ

อีกแปปเดียว เดี๋ยวผมกลับมานะครับ... //บอกทุกคน //เดินเอาลิเคียวไปทิ้งไว้บนเตียง
... //เดินกลับ

//นอนแผ่บนเตียง

โธ่เอ๊ย!!

//หลับ

เว้นไว้เคสนึงเถอะครับคุณลอว์  น้องผมนะนั่น

จ้ะ //ยิ้มให้ไวเปอร์

//หันมองลิเคียว

ฉันพูดตามที่เห็น... เหอๆๆ // ติดเชื้อคิล(?) #ได้ข่าวว่าที่ตานั่นจับคู่เพราะบื้อไม่ใช่เรอะ แต่เอ็งมันจงใจนะเฟ้ย!!

กลับมาแล้วครับ... ว่าแต่เมื่อกี้นี้มีผู้ชายหัวทองๆอยู่ด้วยนี่ครับ เหมือนจะได้ยินเขาพูดว่าสมน้ำหน้าอะไรซักอย่างนี่ล่ะ...
ไปไหนแล้ว? //เปลี่ยนไปใส่แว่นสายตา

//ทำหูทวนลม

อ๋อ นั่น สวอนน่ะ คู่กัดเคียว

สวอน... ใครน่ะ... // เอียงคอมองเอส

เด็ก(ไม่ค่อย)ใหม่น่ะครับ ผมเคยเจออยู่ครั้ง2ครั้งน่ะครับ

ไม่เคยเจอเลยแฮะ... เอ๊ะ!! หรือเคย... // นั่งนึก

ว่าแต่ว่านะเรเวนฟิลด์...จำสมุดเล่มที่อยู่กับเธอได้หรือเปล่า? //มองเรเวนฟิลด์
ในนั้นผมเขียนคำแนะนำเกือบทุกอย่างเอาไว้จากการสังเกตการณ์เธอตอนที่เราเคยร่วมทีมกันมาก่อน...
วันนี้อ่านทวนซัก3รอบนะ...เท่าที่เห็นการเคลื่อนไหวกับการระวังตัวของเธอมีจุดบอดเต็มไปหมด...
นี่ไม่ใช่โรงเรียนเตรียมทหารเหมือนสมัยก่อนถ้าพลาดล่ะก็เรื่องใหญ่เลยล่ะ...ขัดสนิมซะบ้างนะ!! //ขยับแว่น

จ้าๆๆ แฮะๆๆ ทำไงได้ ไม่ได้สู้มานานมันก็มีลืมๆมั่งแหละเนาะ

/บรรยากาศมาคุ

เมื่อคืนเอะอะกันจนฉันกับเลไนน์นอนไม่หลับเลยนะ...//เดินเข้ามา

โทษทีนะครับ... //ยิ้ม
พอดีเมื่อคืนมีไอ้เบื๊อกที่ไหนไม่รู้เล่นประทัดน่ะครับ //ขยับแว่น

อ้า...
จริงเหรอ...?
ไม่มีใครบาดเต็บนะไวเปอร์...?

ว่าไงดีล่ะครับ ไอ้เบื๊อกที่ว่า...นอนพะงาบๆอยู่ในห้องน่ะ
พอดีเมื่อคืนเล่นกันแรงไปหน่อย... ปล่อยเค้านอนไปเถอะครับ... //ยิ้ม

หืม? ประทัด? /มอง

ไอ้เบื้อกที่ว่า...
นายหมายถึง...?//ขมวดคิ้วมองไวเปอร์

ไม่ใช่เรื่องใหญ่เรื่องโตหรอกครับ!! //ยิ้ม
อย่างน้อยระหว่างนี้ที่เขายังขยับไปไหนมาไหนไม่ได้ถนัดก็ยังพอจะวางใจได้ล่ะครับ
กระดูกหักซะเหี้ยนเลยนี่นา...ฮะๆๆๆๆ //หัวเราะ

ไวเปอร์...อย่าบอกฉันนะว่า...
คนที่นายกำลังพูดถึงคือ...หมอนั่น...??

ลิเคียวอ่อ???/มอง

//กุมขมับทันที

ถ้าคุณลูน่ากำลังหมายถึงลิเคียวล่ะก็ใช่ครับ...แต่ขอล่ะ ผม...ไม่สิพวกเราจัดการเขาไปแล้วล่ะ
คงออกมาวุ่นวายอะไรไม่ได้ไปซักระยะ เพราะงั้นอย่าเพิ่มแผลให้เขาเลยนะครับ
ผมขี้เกียจทำแผลแล้วล่ะ... //ยิ้ม

แต่...หมอนั่น...//อึ้ง
ฉันควรจะไปซ้ำ...เอ่อ...ดูอาการเขาสักหน่อย...
กระดูกหักเลยนะ...//พึมพำ

ก็แล้วแต่ครับคุณลูน่า แต่ว่าอย่าทำอะไรหมอนั่นมากจะดีกว่า
เดี๋ยวถึงตายขึ้นมาจะยุ่งนะครับ คนอย่างเขายิ่งหาคนมาแทนได้ยากอยู่ด้วย...
ก็ไม่มีผู้เล่นคนไหนอยากเสียหมากของตัวเองไปแบบไร้ประโยชน์หรอกนะครับ...
ไม่ว่าจะเป็นม้า...หรือต่อให้เป็นแค่เบี้ยตัวนึงก็ตาม...
อีกอย่างเขายังเป็นประโยชน์ต่อผม ยังไงผมก็อยากจะไว้ใจ้เขา
แล้วก็อยากจะได้ความไว้เนื้อเชื่อใจจากเขาด้วย...ก็ประมาณว่า"ช่วยเพลาๆมือด้วยนะครับ"น่ะครับ //ยิ้ม

ตกลง...นาย...ไม่ใช่...
ลิเคียวไว้ใจนายเหรอ...?
ฉันขอเตือนนะ...หมอนั่นน่ะ...จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ของแท้เลยล่ะ...//พึมพำ

ผม...ไม่ใช่อะไรเหรอครับ?
อาห์..ช่างเถอะครับ เขาไว้ใจผมรึไม่ไม่สำคัญ
ยังไงผมก็อยากจะลองไว้ใจเขาดูน่ะครับ
ก็จิ้งจอกน่ะ ถึงจะเจ้าเล่ห์ยังไงก็ยังเป็นหมานะครับ
ถ้าเขาซื่อสัตย์กับใครซักคนนึง ผมค่อนข้างเชื่อในตัวเขานะว่า...
เขาจะซื่อสัตย์และจริงใจกับอีกฝ่ายขนาดยอมตายได้เลยล่ะครับ //ยิ้ม

งั้นเหรอ...//มองไวเปอร์
//ขมวดคิ้ว
ถ้านายได้รับความไว้ใจจากเขา...ก็พอสินะ...?
หรือนาย...
มีอะไรมากกว่านั้น...?

แค่นั้นล่ะครับ สำหรับผมแล้วแค่นั้นก็เพียงพอแล้วล่ะครับ...
สำหรับการปกป้องเผ่าพันธุ์มนุษย์ในตอนนี้น่ะนะ แค่นั้นก็เรียกได้ว่าเหลือแหล่แล้วล่ะครับ
ไม่สิ...แต่ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากทุกคนนะครับ
ก็ผมน่ะ..."อยากเป็นประโยชน์ให้กับทุกคนที่อยู่ที่นี่"นี่ครับ //ยิ้ม

เผ่าพันธุ์มนุษย์...งั้นเหรอ...?//มองไปทางอื่น
ปกป้องมันไว้ดีๆล่ะ...ฉันหนึ่งล่ะที่เชื่อใจนาย...
ไม่รู้ว่ามนุษย์จะถูกโค่นล้มได้เมื่อไหร่...//พึมพำ

ได้ยินแบบนั้นค่อยสบายใจหน่อย จากที่ฟังบทสนทนาระหว่างคุณกับเอส
ถ้าต้องปะทะกับคุณผมเองก็คงจะแย่นะครับ //ยิ้ม

บทสนทนา...?
อะไร...?
ปะทะงั้นเหรอ...?
หึ...

งั้น...ผมขอตัวก่อนนะครับ
ก็ผมมันธุระยุ่งนี่นา... //ยิ้ม //เดินออกไป

ฮะฮะฮะ /หัวเหราะเบาๆ

//มองวาเนสซ่า
.................??

สวัสดีครับทุกคน