การฝึกทักษะการต่อสู้

อยากให้จบใช่มั้ย ได้เลยเคียว... // กระตุกด้ายที่ติดเคียวไว้ ดึงเคียวออกมาจากพุ่มไม้ เหวี่ยงเคียวไปใหัชนคิล

ห๊ะ??!!

//ไม่ทันตั้งตัว

//เอากระด้งบังไว้ก่อน

ยะ...อย่าเข้ามานะครับ!!

เอ่อ อันนี้เกินคาดแฮะ //มองเคียวลอยไป

................ // ใช้ด้ายดึงเคียว เคียวลอยไปชนคิล

โทษทีนะ.. ด้ายฉันติดไว้ตัังแต่ตอนกระซิบข้างหูนายว่า"รังสีสีม่วงแล้ว" เผื่อฉุกเฉินน่ะ // ยิ้มเจ้าเล่ห์

คุณทำอะไรของคุณเนี่ยคุณดาจิ!!

อย่างที่รู้.... // มองเคียวที่พุ่งชนคิลล์

............!!............. // กลิ้งหลบลิเคียว // ลูกไม้ยังเยอะเหมือนเดิมนะ... // จ้องโนดาจิ ปล่อยมีดที่เกือบจะแทงท้องโนดาจิ กระโดดพุ่งเข้าไปรวบตัวโนดาจิ

//เอากระด้งบังตัวเอง

ฮะ!!...... // โดนรวบตัว ดิ้น // ปล่อย!! // แยกเขี้ยวใส่คิล // ความรู้สึกบ้านี่มันอะไรกัน ทำไมมันเหมือน... (คิดในใจ)

เคียว นายไม่เป็นไรนะ? //ตะโกนถาม

//ระทวย

ผมไม่เป็นไรครับ ไม่โดนอะไร

โล่งไปที//พูดเบาๆ

แต่เสียใจด้วยนะ... เธอไม่เคยประลองชนะฉันเลยซักครั้ง... // กอดโนดาจิแน่น เอาแขนข้างนึงรัดคอโนดาจิแน่น // หลับไปซะ... เล.. // รัดจนอีกฝ่ายสลบ

//มองบทโหมโรงหนังสด(?)

อึก!! // ดิ้นพล่าน หายใจไม่ออก สายตาพร่ามัว สลบ...

คุณคิลล์ นี่มันจะรุนแรงไปรึเปล่าครับ?

ทำอะไรคุณดาจิน่ะครับ??!

ไร้สาระ... หนังบ้าบออะไรกัน.. // เหลือบมองเอสทรอน // มันเป็นทริกพื้นฐานเวลาลอบโจมตี // เสียงเรียบ คลายแขนที่รัดดาจิออก แบกดาจิขึ้นบ่า

ทริกบ้าอะไรนั่นผมไม่สนหรอกครับ

แต่ทำถึงขนาดนั้นมันเกินไปนะ

มันรุนแรงไปนะครับ เธอก็เป็นผู้หญิงนะครับ

................... // สลบ ไม่รู้เรื่อง

ผมถึงเ้กลียดความรุนแรงไงครับ//พูดเบาๆ

สำหรับยัยนี่ยังเบาไป... ตอนที่เราประลองกันเล่นแรงกว่านี้อีก... เช่นแบบนี้ไง... // โยนของที่โนดาจิติดที่คอไว้ตอนแรกให้เอสทรอนกับลิเคียว // ผมจะพายัยนี่ไปส่องหอง // ถอยออกมารวดเรฺ็ว

//รับมาอย่างแม่น

//มองของที่ว่า

??

................ // ยังสลบอยู่ โดนแบก

ปล. ที่ติดที่คอคิลคือระเบิดเวลาซึ่งตอนนี้เหลือเวลา 10... 9... 8...

ระเบิด!! วิ่งหาที่หลบ

ห๊ะ?

จ๊าก!!

//โยนของออกไปไกลลิบ

................... // แบกโนดาจิขึ้นบ่า ถอยห่างออกไปด้วยความเร็วแสง

//ใช้สกิลหลบหลีกขั้นสูง

//หายไปพร้อมกระด้ง

4... 3... 2... 1... // บึ้ม!! // ระเบิดกลางอากาศ

ผมถึงได้บอกไง... ว่านี่น่ะยังเบาไปด้วยซ้ำ... // มองระเบิดที่ระเบิดกลางอากาศ แบกโนดาจิไปส่งห้อง

ผู้ดูแล : บอร์ดไททันหรืออายชิลด์วะเนี่ย มีความเร็วแสงด้วย

เอส : กลับไป//ดัน

ผมเปรียบเทียบ... อย่าโง่น่ะ... // เหลือบมอง เดินไป

ขอโทษแทนผู้ดูแลด้วยครับ หมอนั่นก็เป็นยังงั้นแหละ//ก้มหัว

งืมๆๆ.............คิล..........ระเบิด..............ตูม!!............ตาย........ฮ่าๆๆ // ละเมอ

คุณคิลล์น่ะไม่ตายหรอก พวกผมนี่แหละจะตาย //พูดเบาๆ

เพ้อเจ้อ..... // แบกโนดาจิ ลอบยิ้มมุมปาก // ............. // เปิดประตูห้อง วางโนดาจิบนเตียง ปิดประตู เดินออกจากห้อง

งืมๆๆ.......... กลิ่น............ วูฟล์............. // ละเมอ นอนขด

//เดินมาใกล้ๆคุณคิลล์

เอาล่ะ วูฟล์ คุณกับเธอเกี่ยวข้องกันยังไงกันแน่..บางทีคุณก็ดูห่วงเธอซะเหลือเกิน บางทีคุณก็ทำร้ายเธอ //พูดเสียงเบา

ผมไปทำร้ายเธอตอนไหนไม่ทราบ... // เสียงเรียบ หน้านิ่ง

เมื่อกี้ไง ล็อกซะสลบเลย

ก็บอกแล้วนั่นน่ะเบาๆ ปกติเล่นกันแรงกว่านี้อีก... // เสียงเรียบ

ไม่รู้สินะ แต่ผมคงไม่เล่นอะไรที่มันเสี่ยงตายแบบนี้กับคุณแคลริสหรอก //กอดอก

นั่นมันเรื่องของคุณ... // หน้านิ่ง // คุณก็น่าจะเห็นวิธีสู้ของยัยนั่นนี่ ไม่ว่าตัวเองจะแพ้หรือชนะอีกฝ่ายก็เกือบตาย // กอดอก

เฮ้อ เล่นกันจนลืมว่าอีกฝ่ายก็ตายเป็นเลยนะ //มอง

เฮ้อ เล่นกันจนลืมว่าอีกฝ่ายก็ตายเป็นเลยนะ //มอง

มันธรรมดา ใครไร้ฝีมือ ก็ตาย... // เสียงเรียบ

ตั้งแต่เกิดมาคุณเคยรักใครสักคนมั้ย?

ขอโทษนะ.. ของพรรค์นั้น.. ผมไม่รู้จักหรอก... // เสียงเรียบ

งั้นเหรอ ขอบคุณนะที่สนทนาด้วย ไม่ว่าอะไรใช่มั้ยถ้าผมจะเรียกคุณว่าวูฟล์เวลาไม่มีคนอื่น

อย่าดีกว่า... ชื่อนั้นผมไม่ใช้แล้ว... ถ้าหลุดไปยัยนั่นเห็นยัยนั่นคลั่งแน่ๆ... // รีบห้ามเอส ดวงตาเบิกเล็กน้อยก่อนจะกลับมานิ่งอีกครั้ง