การฝึกทักษะการต่อสู้

คุณฮันซี่เป็นอะไรไปน่ะครับ ดูเธอหงุดหงิดมากนะ

ดูเฉยๆ...เหรอครับ? //เปลี่ยนเป็นแว่นกันลม
แบบนั้นน่าสนุกกว่าจริงๆนั่นล่ะ...ถ้าไม่ต้องมามัวเปลี่ยนแว่นเพราะมีปัญหาเรื่องสายตาก็ดีหรอกนะครับ ผมน่ะ... //หมุนกลับมานั่งบนกิ่งไม้

สายตาสั้นรึ... หรือยาว... อ๊ะ!! เห็นตอนวิเคราะห์ก็ใช้แว่นอีกแบบนี่!! ใช่มะ!!// มองไวเปอร์

ก็งั้นล่ะครับคุณดาจิ แว่นสายตาที่ใช้ประจำน่ะเป็นเลนส์แบบพิเศษที่เอาไว้ลดความสามารถของประสาทตา ไม่งั้นมันจะไวเกินไปจนโฟกัสทุกอย่างที่ขยับแถมยังชัดซะจนน่าปวดหัวเลยน่ะครับ... เพราะงั้นเฉพาะเวลาเก็บข้อมุลเลยเปลี่ยนไปใช้แว่นกันลมธรรมดาเพราะว่าต้องเก็บรายละเอียดให้ได้มากที่สุดน่ะครับ ว่าแต่คุณน่ะ...ออกมาได้แล้วล่ะมั้ง? //กระโดดลงพื้น //ลากนายหัวสองสีในพุ่มไม้ออกมา //ขึ้นคร่อม //ทับหน้าอก
ถึงจะเป็นแค่มดกัดแต่โดนซะขนาดนั้นถ้าปล่อยเอาไว้แบบนั้นมันจะอักเสบเอานะครับ //ล็อคแขนขา //ทาขี้ผึ้งระงับปวด

ง่ะ นายจะเซอร์วิสใคร(สาววาย)แถวนี้รึไงฟะ? //มองไวเปอร์กับแจน

อึก... รังสีสีม่วง... // เอามืออุดปาก กลั้นหัวเราะ

ทำไมเอสถึงได้สนใจผมนักนะครับ...นึกว่าถ้าช่วยคนอื่นแล้วจะดีซะอีกแฮะ... (=_= ) //ทำหน้าตาย //ล็อคแขนล็อคขา //ทาขี้ผึ้งต่อไป

ช่วยน่ะช่วยได้แต่ท่าทางมัน...ทำไมต้องขึ้นคร่อมฟะ แล้วก็ แจน จะไม่ขัดขืนหน่อยเรอะ!

นายช่วยแบบที่คนปกติช่วยสิเฟ้ย... ท่าทางแบบนั้นมัน... // กุมขมับ

ก็ไม่เห็นแปลกตรงไหนนี่นา...ตอนประคบคอคุณผมก็ล็อคไว้เหมือนกันไม่ใช่เหรอครับเอส...ว่าแต่ทำไมพอทำแบบนั้นกับคุณไม่เห็นจะโวยวายแบบนี้เลยนา... (=_= ) //ตอบหน้าตายเสียงเรียบ

ก็นั่นมัน.....แต่นี่มัน...ว้อยย!!!

เห...? แปลว่าถ้าผมล็อคเอสจะไม่เป็นไรแต่ห้ามไปทำแบบนั้นกับคนอื่นงั้นหรอ? //ปล่อยคนหัวสองสี
เอสเนี่ยเข้าใจยากจังเลยนะครับ... //บ่น //กลับขึ้นต้นไม้

มันไม่ใช่อย่างนั้นว้อย จะขึ้นคร่อมใครมันก็ดูไม่ดีทั้งนั้นแหละ

เห... อ้าว...!? ก็ถ้าไม่ทำแบบนั้นก็ล็อคไม่ได้ แล้วถ้าล้อคไม่ได้ก็จับให้อยู่นิ่งๆไม่ได้ แล้วถ้าจับให้อยู่นิ่งๆไม่ได้ก้ทายาให้ไม่ได้
แล้วถ้าทายาให้ไม่ได้ก็... แล้ว... แล้ว... แล้ว... แล้ว... (@_@ ) //งงเป็นไก่ตาแตก

โอย โอเคๆๆ ทำแบบที่นายเห็นว่าเหมาะสมเถอะ

อะไรของเขานะ... ผลลัพท์ออกมาโอเคก็น่าจะพอใจแล้ว ผมไปทำอะไรให้ไม่พอใจรึไงกัน...? //บ่นอุบอิบ (*=3=)

เออ ช่างฉันเถอะ //เดินออกไป

/เดินเข้ามา

//เดินเข้ามาเหมือนกัน 

สวัสดีครับ มีใครอยู่มั่ง?

... //ห้อยหัวลง //มองทุกคน

อ่า..หวัดดี

หวัดดี//คล้องเหรียญทองแดงมา

หวัดดีทุกๆท่าน~น มีใครสู้กันมั้ย~ย // เข้ามา

อ๊ะ!! ยัยลูกแมว แข่งอะไรมาน่ะ... // มองเหรึยญที่คอเรน่า

อืม //เดินเข้ามาอีกรอบ

เท่าที่เห็นยังไม่มีนะครับคุณดาจิ...แต่วันนี้คงมีแหล่ะ มั้ง? //เปลี่ยนไปใส่แว่นกันลม

........................... // เดินเข้ามา มองรอบๆ เดินไปใต้ต้นไม้ เอนหลัง นอน

อย่าทำอะไร "ไร้สาระ" นะ ผมขี้เกียจฟังเขาบ่น //มองคิลล์

รู้ตัวก็ดี... // เหลือบมองเอส นอนหันหลังให้ ไม่สนใจ

อ้าวคุณคิล ไม่ได้เจอกันตั้งนานสวัสดีครับ! //ยิ้ม
เอสนี่พูดอะไรใจแคบชะมัด... //บ่นอุบอิบ

............... // เหลือบมองคนที่ทัก // ........หวัดดี....... // นอนต่อ

แข่งวิ่งน่ะ

โฮ่~ ขาสั้นๆแบบนี้วิ่งได้ด้วย... // มอง

ฉันวิ่งเร็วกว่าที่เธอคิดนะ

เฮ้อ //ล้มตัวลงนอนหนุนแขน

//เดินเข้ามา//
//เก็บมีด//

//พลิกมานอนตะแคง

//แขวนเหรียญ
ไงเอส คุณฮันซี่

สวัสดีครับคุณเรน่า //ตื่น งัวเงีย

ไงเรน่า ^^
/ยิ้มจิตนิดๆ//

สวัสดีครับทุกคน /ขยับแว่น /คดีเมื่อวานเปนไงมั่ง

เลไนน์ อันตราย!!! //มองไปทางคุณฮันซี่

ผมชื่อโคนันครับบ!!! /กลิ้งหลบไปชนเสา /ปั้ก

ช่างมันเถอะ..
//มองเอส//
คดีเมื่อวานนี้ ผู้ที่โดนกระทำจริงๆแล้วมีชีวิตอยู่..
//มองโคนัน//
ด้วยที่คดีเมื่อวานได้บอกว่าเลไนน์ตายไปแล้วฉะนั้น...
//จับมีดแน่นวิ่งไปทางเลไนน์ด้วยความเร็วสูง//
//เอามีดจ่อคอโคนัน//
นายคือคนเริ่มคดีน่ะ^^
//อีกมือหนึ่งรัดโคนันไว้ไม่ให้ไปไหนได้//

อะจะอะ!! /กลับร่างเดิมแปป

/มอง

//facepalm

มีอะไรคืบหน้าเกี่ยวกับภรรยาของฉันรึเปล่า...?//มองทุกคน

สวัสดีครับคุณลูน่า //ชี้ไปทางคุณฮันซี่ กับเลไนน์

เขากลับมาแล้ว

ทุกคนดูมีชีวิตชีวาดีจัง...สุดท้ายก็ไม่มีคนสู้กันสินะครับ ทั้งๆที่อุตสาห์รอเก็บข้อมูลของคุณคิลกับเอสให้ได้มากกว่านี้แท้ๆ... //เปลี่ยนกลับเป็นแว่นสายตา //หมุนตัวกลับขึ้นต้นไม้ //บ่น