การฝึกทักษะการต่อสู้

เฮ้ย//พุ่งเข้าไปห้ามระหว่างสองคน

สู้กับฉันไหม????

//โดนแทง
ทำอะไรของนาย?//มอง
//เอามีดออก
//แทงท้องคิล
เป็นบ้าอะไรของนายห๊ะ??!!//จ้องอาฆาต

ปล่อยเขาไปเอส

โอ้...//มองอย่างอึ้งๆ

เฮ้ย ...หยุดทั้งสองคนนั่นแหละ //ผลักทั้ง2คนออกจากกัน

โอ้//มองเคียว

//โดยผลัก
อย่ามาห้ามผมเลยครับ//ยิ้มให้เอส

นายน่ะรนหาที่ตายชัดๆ//มองคิล
//เอามือกุมท้อง

// หลบมีด // ก็หน้านายมันฟ้องว่าอยากได้มากกว่านั้น // ตบแขน แย่งมีดกลับ แทงที่แขนลิเคียวซ้ำ

// หลบลูกผลักเอส

อะ...อ่ะ..//มองพลางหน้าซีด...

ชิ ไม่มีใครมาสู้กับฉันเลย ฆ่าเอสดีไหมนะ//มองเอส

พอซะทีเถอะ//เอาตัวรับมีดแทนเคียว

เออ!//มองแขน
//สะดุ้ง
ฮึก! ทำไมต้องทำกับผมขนาดนี้ด้วยล่ะครับคุณคิล??!!//น้ำตาไหล

ร...รุ่นพี่เรน่า...ใจเย็นๆค่ะ..//เข้าไปห้าม

//มองเอส
//ยักไหล่

คุณเอสครับ??! ไม่เป็นอแะไรนะครับ??//ทำหน้าตกใจ

งานอดิเรกน่ะ... // มองลิเคียวหน้าตาย // รนหาที่จริงๆ // มองเอส

เอส แผลนายพึ่งหายนะ//เอาไม้เขี่ย

อึ้ก//มีดเสียบเข้าสีข้าง

ร...รุ่นพี่เอส! เป็นอะไรไหมคะ!?!//วิ่งเข้าไปดู

นายอดิเรกอะไรของนาย//คิดในใจ

//ทรุดลงคุกเข่าที่พื้น

ไม่มีใครสู้กับฉันเลย

รุ่นพี่เอสคะ! อย่าเป็นอะไรไปนะคะ! //เข้าไปช่วย

รนหาเรื่องชัดๆ//มองเอส คิดในใจ
//เข้าไปช่วยพยุง
ไม่เป็นอะไรนะครับ??//ทำหน้าตกใจ

หึๆๆ อีกแล้วสินะ //หัวเราะเลือดออกปาก

โดนขนาดนั้นยังหัวเราะได้อีก??//คิดในใจ
//มองแผที่ท้องตัวเอง

รู้ว่านายคิดยังไงนะเคียว หน้านายมันฟ้อง....แต่ฉันห้ามตัวเองให้ดูมันไม่ได้จริงๆ

ไร้สาระชะมัด ไม่มีใครสอนรึไง คนฆ่ากันอย่าขวางน่ะ.. // เก็บมีด

รุ่นพี่เอสเช็ดเลือดก่อนนะคะ! //เขย่งปลายเท้าก่อนจะเช็ดเลือดให้รุ่นพี่

หืม??
ผมทำหน้ายังไงเหรอครับ??//ยิ้มซื่อ
ช่างเถอะ คุณไปทำแผลเถอะครับ^^

เคียว//ตบบ่าเคียว
เรื่องปกติน่ะ//มองเอส
//เหยียบเอสซ้ำ

เหวอ!!?//มองมิเรน่าอย่างอึ้งๆ

ฮึๆๆ พ่อฉันสอนไว้แค่ชีวิตคนเป็นสิ่งสำคัญ..จงรักษาไว้ไม่ว่ายังไงว่ะ //มองคิลล์


โอ้ย คุณเรน่า

ร...รุ่นพี่เรน่า! เดี๋ยวแผลจะช้ำนะคะ!//เข้าไปห้าม

//มอง
อะไรของนาย??//ทำหน้าไม่เข้าใจ
//เอามือกุมท้องตัวเอง

//ยื่นเหยียบซ้ำ

ชีวิตคนสำคัญ แต่พวกรนหาที่ตายน่ะ ไม่สมควรเกิดมาด้วยซ้ำ // มองเอสหน้าตาย

ผมไม่หวังให้ใครเข้าใจผมหรอก รู้ไว้ว่าผมไม่ชอบเห็นใครตายก็แค่นั้น //มองเคียว

ก็มันเกิดมาแล้วนี่นะ //มองคิลล์

อ้อ พระเอกสินะ//พยักหน้าพูดเบาๆกับตัวเอง

แต่คุณก็ไม่ควรทำแบบนั้นนะครับ!!//แกล้งบีบน้ำตา

ชีวิตช่วยชีวิต

คุณลูน่าคร้าบ ปล่อยผมเถ๊อะ ถึงแผลไม่ถึงตายแต่มันเจ็บนะค้าบบ

ทำไงได้เคียว ตัวมันไปเร็วกว่าความคิดอะนะ

ก็ถึงบอกว่ารนหาที่ตายไง//พูดเบาๆ

//ช่วยพยุงเอส
คุณมิเรน่าครับ พอเถอะครับ เดี๋ยวก็ตายกันพอดี

ถ้าอยากช่วยคนแต่ตัวเองตายมันก็ไร้ค่าอยู่ดี... // หน้าตาย

เจ้านี่ตายยาก//เลิกเหยียบ

จะเก็บไว้พิจารณาละกันนะ คิลล์

แฮะๆๆ//มองเคียว ยิ้มแหยๆ

ถ้าฉันไม่ช่วยนายไว้ล่ะก็็็//คิดในใจ

ครับ^^
แผลที่ถูกแทงก็เจ็บไม่ใช่น้อยนะครับ//มองแผลที่ท้องตัวเอง

โฮ่ย...ทุกคนต่างมีเหตุผลของตัวเองน่า...//พูดพลางหอบหายใจแรงเพราะพิษไข้

//มองเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
คุณ...?

เปนไรรึเปล่า... // เอามืออังหน้าผากทอามาโนะ