การฝึกทักษะการต่อสู้

อะไรของพวกนาย... // มองเอสสลับกับลูน่า

ฉันว่าหมอนั่นน่าสนใจนะ... // กอดอก

เหรอครับ แล้วคุณลูน่าทำเหมือนเขามีอันตรายอย่างนั้นแหละ

งั้นเหรอ...ตอนแรกก็คิดงั้น...
แต่สนใจไปก็ไม่มีประโยชน์...
งี่เง่าที่สุด...มาเรียกฉันแบบนั้น...//พึมพำ

ทำไมเหรอ... // มองลูน่า เอียงคอ

ฝีมือของเขาจะขนาดไหนนะ?

เอาจริงๆนะดาจิ...
อยู่กับฉันเถอะ...
รู้สึกเหมือนเธอ...จะถูกจับตามอง...//จ้องดาจิ

หมอนั่นสตอล์คคุณลอว์?

หนักกว่านั้นอีก...//มองเอส
นายงี่เง่านั่น...//มองดาจิ

หา???.... ฉัน???... // ชี้ตัวเอง

ผู้หญิงขี้แยที่ไม่เหมือนผู้หญิง...จะมีใครอีกล่ะ...?//มองดาจิ

คุณลอว์ครับ ผมสงสัยว่าทำไมคุณต้องทำให้คุณแอนนี่เข้าใจว่าคุณเป็นผู้ชายด้วย?

//จ้องตาดาจิ
...อย่าทำให้ฉันเป็นห่วงนักเลย...//จับบ่าดาจิ
//เดินกลับที่พัก

ว่าฉันขี้แยเหรอ... // แยกเขี้ยวใส่ลูน่า

ไม่ได้ตั้งใจแบบนั้นหรอกเอส... มันติดปากน่ะ... // ยักกไหล่

ผมไม่ไว้ใจตาคิลอะไรนั่นเลยครับ ผมว่าเขาแปลกๆ

อ่า... ช่างเรื่องหมอนั่นเถอะ... ฉันไปบ้างดีกว่า... // เดินตามลูน่าไป

บายครับคุณลอว์

//นั่งเงีบยอยู่คนเดียว

บายครับคุณลอว์

//นั่งเงีบยอยู่คนเดียว

ยัยทึ่มนั่นมาทำอะไรที่นี่... // เดินมาข้างหลังเอสทรอนเงียบๆ

ใคร! //หันไป ฟาดหมัดใส่

ฉันไว้ใจได้สินะ~//ยิ้ม//มองเอสก่อนจะสะดุ้ง//เดินหนี

ผมไม่จำเป็นต้องตอบคำถามคุณ... // แสยะยิ้ม หายไปจากจุดนั้น

หนอย...ไอ้บ้านั่น....

อะไรน้า~//มองแต่
ยังอยู่ไกลจาเอส

//คิดในใจ หมอนี่อันตรายจริงๆ

มองไปทางไหน... // กระซิบข้างหูเอสทรอน แสยะยิ้ม

//หันไป จับอีกฝ่ายล็อคแล้วเตะตัดขาให้ล้ม

ใครส่งแกมา//ตะคอกถาม

เฮเฮ้ ใจเย็นๆนะเอส //จับบ่า

ทำอะไรน่ะ... // หลบออกมา มองหน้าตาย

//ฟาดหมัดใส่คุณทากิเพราะ นึกว่าเป็น คนของคิลเลี่ยน

อ้าว คุณทากิขอโทษครับ ผมนึกว่าคุณเป็น...

//หันไปทางคิลเลี่ยน
ไอ้แก่นั่นส่งแกมาใช่มั้ย?

เอื้อ!//โดนฟาดหมัดใส่// ก็บอกให้ใจเย็นไงเล่า!//โวยวาย
เฮ้ แอล นายเป็นใครน่ะ?

ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณพูดอะไร... // มองเอสทรอนหน้าตาย

เรียกผมว่า คิลล์ก็ได้ คุณอามาโนะ

งั้นเหรอครับ ถ้างั้นก็ขอโทษด้วยที่เสียมารยาท แต่มีคนอยากให้ผมตายอยู่ ผมนึกว่ามันส่งคุณมาฆ่าผม //มองคิลล์

คุณจะตายก็เรื่องของคุณ ไม่เกี่ยวกับผม // มองเอสทรอนหน้านิ่ง

เรียกแอลได้ไหม พิมพ์ง่ายดี เฮ้เอส พวกไหนจะฆ่านาย?

ตามใจคุณเถอะ... // มองอามาโนะ

อดีตอาจารย์ของผมต้องการให้ผมตายครับคุณทากิ

......//มองคิลล์เงียบๆ

ขอโทษจริงๆครับคุณคิลล์ความประทับใจแรกระหว่างเราไม่ดีเพราะผมระแวงเกินเหตุ ผมเสียใจจริงๆ

ฆ่านาย? ฉันไม่อยากยุ่งเรื่องของนายมากหรอกนะ...แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะคอยช่วยนายเองนะ โอเค ขอโทษด้วยคุณแอล คุณเอสทำไปเพราะต้องป้องกันอัตรายน่ะ

ขอบคุณครับคุณทากิ //ก้มหน้า

เรื่องนั้นไม่ต้องใส่ใจหรอก... ผมเองก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว... // เสียงเรียบ

เฮ้ ไม่เอาน่าอย่าก้มหน้าสิ//ดันหน้าเอสขึ้น// ทีจริงฉันอยากปลอบสาวน้อยมากกว่า แต่จะคิดว่านายเป็นสาวน้อยบอบบางล่ะกันนะ//ตบหลังเบาๆ

เอ่อ...ครับ..

คือที่ผมระแวงเพราะเมื่อวาน อดีตอาจารย์ส่งคนมาฆ่าผมระหว่างอีเว้นท์ฮาโลวีนน่ะครับ

เปรียบเทียบได้น่าขนลุกชะมัด... // มองอามาโนะ

เรื่องของคุณ... // มองเอสทรอน

ก็คงั้น ถ้านายระแวงก็อย่าลืมระแวงฉันนะ //ชกเอส้บาๆ //เอาล่ะไปนอนดีกว่า เอสจะนอนหรือยังล่ะ แอลด้วย

คุณคิลล์ครับ ผมรู้สึกผิดในสิ่งที่ผมทำไปจริงๆนะครับ อย่าโกรธผมเลย

ผมคงอยู่ต่ออีกสักพักน่ะครับคุณทากิ ราตรีสวัสดิ์ครับ

ไม่ได้โกรธ... บอกแล้วไงว่าไม่สนใจ... คุณจะเป็นยังไงก็เรื่องของคุณ ไม่เกี่ยวกับผม... // มองเอส เสียงเรียบ

ผมว่าผมไปที่อื่นดีกว่า... // เดินออกไป

เฮ้อ เบฟ นายมีคู่แฝดรึไงกันนะ? //พูดกับตัวเอง

วันนี้จะได้ผลสอบแล้ว//กลิ้ง

ขอให้โชคดีนะ เรน่าจัง~//ยิ้ม

//กลิ้งง