การฝึกทักษะการต่อสู้

=[]=!!!!! ขอโทษนะครับคุณลูน่าผมไม่ได้ตั้งใจ! หวังว่าคงจะไม่เป็นอะไรมากนะครับ!
เอ่อะ....ก็ใส่....เออ่อ....แป้ง น้ำตาล เกลือ น้ำแดง ช็อคโกแลต น้ำพริกตาแดง ไข่เป็ด... หรือจะใช้ความร้อนมากไปนะ...
/ทำหน้าคิด...
...

เสียงใครน่ะ???//มองพุ่มไม้

ไม่มีเอส... // หน้าตาย..

//ฟังที่เลไนน์พูด
//ตายทันที

มันผิดตั้งแต่น้ำแดงแล้วค่ะ! คุณเลไนน์! แล้วน้ำพริกตาแดงนั่นมันคืออะไรคะ!?! //โวยวาย

//มองไฟต่อ

//เอากระดาษมาใส่ไฟเพิ่ม...

//ตายอยู่หลังพุ่มไม้

คุณลอว์ หมายความว่าไงครับ?

ช่างเถอะตอนนี้ต้องช่วยคุณลูน่าก่อน //วิ่งเข้าไปหาคุณลูน่า

น้ำพริก...ไข่...//หน้าเขียว

ร..รุ่นพี่ลูน่า!?!//วิ่งเข้าไปดูอาการ

คุณเลไนน์...ทีหลังอย่าเข้าครัวนะคะ! ถ้าหิวเดี๋ยวฉันจะทำให้กินเอง!//จริงจัง

ไม่มีวันไหนที่ไม่วุ่นวายไงเฮ้ย..

//มองมิยะกับเอส
ฝากบอกดาจิด้วย...โคอะล่าฝากบอกมาว่า...
"แม่กำลังเตรียมหาสถานที่จัดงานแต่งอยู่นะลูก รีบๆแต่งสักที อย่าลีลา "

//หน้าม่วง

รุ่นพี่ลูน่า...อาเจียนออกมาให้หมดนะคะ...สารพิษจะได้ไม่ตกค้าง...//เลิกลัก

นึกว่าวันที่ไม่มีผมซะอีก....คุณลอว์


เฮ้ย คุณลูน่า //จับคุณลูน่าเขย่าตัวให้ตื่น

#คุณแม่สอนมาแบบนี้ครับ...
คุณลูน่าอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะครับ!!!! /วิ่งพุ่งไปด้วยความเร็วแสง
รู้สึกจะเผลอใส่แมลงลงไปจริงๆด้วย..

..................... // กระโดดถีบลูน่า

//กำลังฟื้น
//โดนดาจิถีบ
//ได้ยินเลไนน์พูด
//ตูลาล่ะ!!

//มองไฟ

อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปครับคุณลูน่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!! /เขย่าๆตัว

อ้าว อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปสิครับคุณลูน่า ใครก็ได้ตามหน่วยพยาบาล ด่วนที่สุดเลย!

คุณเลไนน์...ตัวด้วงสินะคะ...//ทุบขนมก่อนจะมองซากขาของแมลง//ใช้เเว่นขยายส่อง

//มองเด็กเล่นกัน

เอ้าโยน!!!!!//เอาไม้จุดไฟโยนไปที่ลูน่านอน

//ถูกเขย่า
//อยากฟื้นนะ แต่รับความจริงไม่ได้~~~

//รับรู้ถึงความร้อน

................. // เหยียลูน่าซ้ำ

//เตะไม้ติดไฟออกไป

อย่าเล่นแบบนี้สิครับคุณเรน่า

โยนไฟมาทำไมครับคุณเรน่าา!! ว๊ากก! /ดับไฟ
คุณลูน่าทำใจดีๆไว้นะครับ! คุณมิยะมาช่วยกันก่อนดีไหมครับบบ

โยนอีก!!!!!//โยนไฟไปที่ลูน่า

//เอามือรับเท้าคุณลอว์

//โดนเหยียบ
เค้าเปล่าน้า~แม่เขาฝากมา~//ละเมอ

โอ้ย หยุดกันสักทีเถอะ เดี๋ยวคุณลูน่าก็ตายหรอก

เอาซุปอุ่นๆม่ะลูน่า//ยื่นให้

....... // สะบัดเอสออก เหยียบลูน่าอีก 2 ที

ยัยลูกแมว ฝากเผายัยแม่มดด้วยนะ.. // เอาเท้าออก

//รับรู้ถึงอันตราย
//สะดุ้ง
ไม่เอาแล้ว...จะตายทั้งทีไม่สงบเลย...//หน้ามุ่ย

ขอบคุณนะเรน่า...//รับมาซดทันที

//กระเด็นจากแรงสะบัด

คุณเลไนน์...ถ้าหิวเดี๋ยวฉันทำให้กินนะคะ...//มองพลางเหงื่อตก//แต่ห้ามทำขนมแปลกๆอีก...//ทำหน้าจริงจัง

ว่าแต่...คุณแม่คุณเป็นคนแบบไหนเนี่ย...//มองพลางหน้าซีด

คะ..คุณลูน่า..โชคดีนะครับ.. ไม่ใช่แล้วเฮ้ย! /จับหัวคุณลูน่าขึ้นมาแล้วกรอกน้ำเปล่าลงไป

//โดนกรอกน้ำ
//ฟิน

ดาจิ...โหดร้าย...

เดี๋ยวนี้คุณแม่ไม่ได้ทำอาหารแล้วครับส่วนใหญ่คุณพ่อจะเป็นคนทำ ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน /หันไปคุยกับคุณมิยะ

ลูน่าระวังลวกลิ้น

//เอาไม้วางรอบๆลูน่า

เอาอีกทีมั้ย... // ยิ้มเหี้ยม

ฟื้นแล้วสินะครับคุณลูน่า /โล่งอก

เอ่อ....หวังว่าบนโต๊ะคงไม่มีแมลงแปลกผสมมาหรอกนะคะ...//มอง

แล้วก็อย่าจับกรอกน้ำแบบนั้นสิคะ เดี๋ยวรุ่นพี่ลูน่าก็สำลักหรอกค่ะ!//เลิกลัก

เรน่ากับดาจิรังแกฉัน...//น้ำตาซึม

ไม่เอา...//ตะโกนบอกดาจิ

............... // เดินไปพับกระดาษเงียบๆ

//ราดน้ำมันที่ไม้ที่วางรอบลูน่า
//โยนไฟลงไป

อูย //สีข้างกระแทกต้นไม้ 

เจ็บอ่ะ

//โวยวาย
เรน่าทำอะไรรรรรรรร...//ถูกไฟล้อม

ดาจิเดินไปไหนนนนน...

//รีบเขี่ยไม้ แล้วดับไฟออกจากคุณลูน่า