การฝึกทักษะการต่อสู้

ดีจ้า ทุกคน //- แล้วคลานหลบสนามรบ

..//ถีบหน้าดาจิ แล้วกระชากดาบคืนมา

สวัสดีครับ คุณนาโอกิ //หมอบหลบอาวุธที่ปลิวว่อน

// หลบลูกถีบ เตะตัดขา ใช้แส้งูรัดดาบไว้

..//ยกขาหลบ หยิบมีดสั้นออกมาตัดงูหน้าตาย

... // กระโดดหลบ ปาซากงูที่ถูกตัดใส่ คว้ามีดสั้นออกมา แทงเข้าไปที่ท้อง

...//เอาดาบกัน+เอามีดสั้นเฉือนไหล่

// หมุนตัวเตะตัดลำตัว ใช้สันมือฟันคอซ้ำ

สวัสดี//โผล่มา

...//เอี้ยวตัวหลบ+รับสันมือแล้วบิดไปไขว้หลังแล้วล็อค

// ใช้มือข้างที่เหลือดึงเสื้อโคอะล่า จับทุ่ม

...//โดนทุ่ม+กลิ้งม้วนตัวลอดหว่างขาไปโผล่ข้างหลังแล้วเอาดาบจ่อคอ

สู้กันอยู่หรอ??//มองทั้ง2คน

กินข้าวอยู่น่ะมิกิ //กวน

อ่า... โอเค... ฉันแพ้แล้วสินะ... // ยกมือขึ้น ดันดาบออก ดึงดาบมาข้างหน้า จับทุ่มอีกรอบ

ฉันแพ้แล้ว.. // ยิ้มให้คนโดนทุ่ม

หึ //ม้วนตัวลุกขึ้น

กินด้วนสิฮ่ะ ขอขนมปัง//ทำตาโต

อ่า.. เกิดไรขึ้น.. // มองซากงู ซากระเบิด ซากมีดสั้นรอบๆ

เอ้านี่ หนมปัง //โยนหนมปังให้มิกิ

เดี๋ยวฉันต้องออกไปฝึกพิเศษแล้ว คงจะกลับค่ำๆ

อ่า.. โชคดี.. // โบกมือ

โชคดีครับ คุณโคอาล่า //โบกมือ

อืม //เก็บดาบและมีดสั้นเดินไปขึ้นม้า

ไม่รู้สินะครับ เห็นพวกคุณสู้กันแบบเหนือมนุษย์ ผมไม่รู้ว่าจะเอาชนะได้ยังไงเลยจริงๆ

ฉันว่าฉันเหมือนมนุษย์ที่สุดแล้ว ถ้าเทียบกับพวกนาย.. // มองเอส กับโคอะล่าที่พึ่งไป

ถ้าผมไม่ใช้วิชานั่น ผมก็คนธรรมดานี่แหละครับ

แต่ฉันไม่มีวิชาอะไรซักอย่าง ไม่ได้มีพลังแฝงอย่างนาย
ไม่ได้เกิดในตระกูลแปลกอย่างโคอะล่า ไม่ได้ฆ่าไม่ตายอย่างเบฟ..
แค่รอดการฝึกทุกวันนี้ได้ก็บุญโขแล้ว // นั่งพัก

ผมมีวิชาก็จริง แต่ตอนนี้ผมไม่สามารถใช้มันได้แล้ว พลังแฝง? จะว่าไปมันไม่มีสิ่งเร้าที่จะปลุกพลังแฝงในตัวผมแล้วล่ะ

นายฝึกไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ใช้ได้เองแหละน่ะ.. // นั่งเหม่อ

จริงๆนะ ตั้งแต่สู้มา ผมไม่เคยได้สู้มือเปล่ากับใครอย่างยุติธรรมเลย ต้องมีคนขวาง มีเหตุแทรกแซง มีกลโกงทุกที ผมก็แค่ต้องการการต่อสู้ที่เท่าเทียมยุติธรรมก็เท่านั้นเอง ...เฮ้อ....

ก็จริงแฮะ.. // ยิ้มเจื่อน

//นั่งกินขนมปัง

สวัสดีค่ะ...ใครเห็นคุณเบฟมั้งไหมคะ...//ยิ้มเย็นๆพลางถือขวานเข้ามา//...อุสาต์ไปพังประตูห้องพักทุกคนแล้วยังไม่เจอเลยน้า...//พูดพึมพำก่อนจะเดินหาต่อ

ไง..//เดินเข้าแบบไม่รู้เรื่องอะไร/มองขวานของคิโด//เบฟเขาไปสู่สุขติแล้วหล่ะ..หึหึ^^//ยิ้มเย็นๆแบบสยองๆ//

อ่า...สวัสดีค่ะรุ่นพี่ฮันซี่//ยิ้มเย็นๆ//แหม...คุณเบฟนี่นะ...ยังไม่ทันมาเล่นกันเลยนะคะ...ฮะฮะฮะ//หัวเหราะก่อนแกว่งขวานไปมา

ชิชิชิ..ถ้าเบฟมาฉันก็ขอร่วมด้วยน่ะคิโดมิยะ^^/ยิ้มเยือกเย็นแบบน่ากลัว/หยิบปืนขึ้นมา/ควงปืนรอ..//

ฮะฮะฮะ...ได้ค่ะ...เล่นหลายๆคนจะได้สนิทกันมากขึ้น...ฉันเองก็อยากสนิทกับรุ่นพี่ฮันซี่เหมือนกันค่ะ...โดยเฉพาะคุณเบฟ...//หัวเหราะเบาๆก่อนจะถือขวานมายืนรอกับคุณฮันซี่...

ระวังขวานหล่นน่ะ^^/พูดอย่างอ่อนโยน/หยิกแก้มคิโดมิยะเบาๆแล้วปล่อยมือ//

รุ่นพี่ฮันซี่ก็...ระวังปืนลั่นนะคะ...//หัวเหราะน้อยๆก่อนจะยิ้ม

กลับมาแล้วล่ะ...//โบกมือ

หวัดดี..

ทำอะไรกันอยู่ล่ะ...

อืม..^^//เก็บปืน//พอหมอนั่นมาเมื่อไหร่เดี๋ยวฉันค่อยหยิบปืนออกมาล่ะกัน^^ เนอะคิโดมิยะจัง

ห๊ะ...//มองคุณฮันซี่งงๆ

ค่ะ..รุ่นพี่ฮันซี่...//ยิ้มก่อนจะถือขวานไว้ข้างๆแทน

สวัสดีค่ะรุ่นพี่ลูน่า...รุ่นพี่โนดาจิ...//ยิ้ม..

ไง ทุกคน^^//ยิ้มอย่างเป็นมิตร//

สวัสดีมิยะ...//ยิ้ม

อีตาโรคจิต(เบฟ) ฆ่าไม่ตายหรอกคุณฮันซี่ // ยักไหล่

//ตบบ่าดาจิ

ไม่ได้จะฆ่าหรอกค่ะ...เราแค่จะมาเล่นกัน...เพื่อกระชับมิตรให้แน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น...ใช่ไหมคะ...รุ่นพี่ฮันซี่...//ยิ้ม

ฆ่าไม่ตายเราก็ลองใช้ข้าวสารเสกสิเนอะ55+//หยิบข้าวสารเสกขึ้นมา(???)//