เครื่องแบบ

อย่าดูถูกความโง่ของเราสิลู....

นี่เรางงจริงๆนะเนี่ย...แว๊บไปเล่นเกมแป๊บเดียวมีใครโชคร้ายได้เป็นน้องสาวลุงแล้วเนี่ย...

//มองไปทางลุงดวยสายตาสงสัย...

เธอนั่นแหละ...//หัวเราะ

//มอง//ทำอะไรกันครับ

//ถอนหายใจ//ส่ายหน้า
จะให้ญาติดีกับหมอนี่ผมคงปวดหัวตาย//มองเด็กใหม่

กินข้าว...//หันไปมองมิกิ
//หัวเราะ
//โดยเสย

ชีวิตจะได้มีสีสันไงเบฟ...//ยิ้ม

อะไร..กินข้าวครับ!?!//หันไปถาม

ฉัน...ล้อเล่น...//กุมขมับ

ทำไมต้องกุมขมับด้วยละครับ//เข้าไปหา

เป็นของกินทีไร...นายทำตาเป็นประกายทุกทีสิหน่า...//นวดขมับ

สรุปว่า....เรากำลังจะมีพี่ชายที่อายุรุ่นลุงว่างั้น....//เลิกคิ้วมองหน้าลุง...

ไม่นะ...พี่ชายเรายังไม่พร้อมจะแต่งงานกับผู้ชายนะ!!!!//ผิดส์

//มองโซว
//เอาขนมปังยัดปาก
เป็นอะไรมากปะเนี่ย...

//มอง//ผมไม่ได้เห็นเเก่กินนะครับ

มิกิ รู้ไหมว่าไวน์มันอยู่ไหนบ้าง?
ไปเลยไปแต่งอะไรก็ไป//กุมขมับ

มิกิ...ถ้านายบอกเบฟ...
นายชวดขนมปังแน่...//จ้อง

ไวน์หรอ!?!//นึก
อยู่ตรงนั้นขวดนึง ตรงนี้ขวดนึง ตรงนั้นอีกขวด
//ชี้ๆๆ

//นวดขมับ
//วิ่งไปเก็บที่ๆมิกิบอกทันที
บ้าเอ๊ย...

//มองลูน่างงๆ

นายไม่รู้เรอะว่าเบฟแพ้ไวน์...

อ่าว...จริงหรอครับ//มอง
มีตรงนั้นอีกขวด(บอกทำไมครับ?)

อย่าแย่งไวน์ยัยพึมพำ!//หงุดหงิด
ดีมากที่บอก มิกิ//เดินไปคว้าไวน์ที่มิกิบอก
เดี๋ยวซื้อขนมปังใส้ทูน่าให้กิน//มองมิกิ

//กระโดดไปคว้าไวน์ออกจากเบฟ
ไม่ให้กิน!
นี่มิกิ...นายจะเอาขนมปังไส้อะไรบอกมา...ฉันให้เพิ่มเป็นสามเท่า...

เอ๋..แต่เราไม่อยากให้คุณลุงเป็นแค่พี่ชายนะ...

เราอยากให้คุณลุงเป็นคุณลุงตางหาก....//ทำหน้าตาปิ๊งปั๊ง

แล้วลุงจะกินของพรรค์นี้ทำไม..เดี๋ยวก็แก่เร็วหรอกลุง...//แย่งไวน์มาจากมือลุงบ้าง

บ้านชั้นขายขนมปังนะ...//มองเด็กอายุ12

อ่ะน่ะ...//มองโซวด้วยสายตาซึ้ง
ว่าไงมิกิ...ห้ามให้ไวน์หมอนั่น...//ชี้เบฟ

จริงหรอครับ//มองคนที่บอกว่า บ้านขายขนมปัง
มีตรงอีกครับ 2 ขวดเลย//ชี้ที่เก็บไวน์

//เอาขนมปังยัดปากมิกิทันที
//ไปคว้าไวน์ที่มิกิชี้
//ให้โซวช่วยแบก

//นั่งกินขนมปัง//เอ็ออากอับ(เจ็บปากครับ)

//มอง
//เอาขนมปังออกมา
...โดนใครต่อยมา...//หน้านิ่ง

แต่ผมยังไม่มีหลาน ไม่รับ//มองเด็กใหม่
มีตรงไหนอีกมิกิ//กระซิบ

ขนมปังต่อย//มอง
ตรงนั้นครับ//กระซิบบอก เเล้วชี้ๆๆ

//เห็นมิกิชี้
อยากกินนักใช่มั้ย...ได้...//เอากรอกปากโซวาเลียทั้งหมด
หึ...//แสยะ

//หงุดหงิด
ชิ//ยังมีอีกขวด//คว้าไวน์//ซุก

//นั่งกินขนมปังต่อ

//ตะกุย(?)
เอามานะเฮ้ย...//ทะมึน

อะไรของเธอ เป็นหมารึไง?//มองคนตะกุย//กอดไวน์แน่น

เออ...//เริ่มหงุดหงิด
ไวน์มันมีพิษ...มันฆ่าคนได้...//ตะกุยต่อ

//มอง

หืม? จริง?//ยิ้มมุมปาก//กอดไวน์แน่น

จริงดิ...//จ้องเบฟ

มิกิ...มาช่วยเอาไวน์ไปจากหมอนี่ที...

//หลับไม่สนใคร

เฮ้ย...//มองมิกิ
//กระโดดงับหัวเบฟ

เสียงดังจังครับ//มองคนที่งับหัวเบฟ
//หลุดขำเบาๆ

นายก็มาช่วยสิเฮ้ย...//มองมิกิ

เป็นหมาจริงๆซินะ//โดนงับหัว
ถ้ามีพิษก็จะกินตรงนี้//เลียปาก

//ยึดไวน์มาได้ในที่สุด
//แลบลิ้นแบร่~

เอาคืนมายัยพึมพำ!!//แย่งไวน์

ไม่...
ก็บอกว่ามันไม่ดีๆ...//กอดขวดไวน์

เอามา //จี้เอวยัยพึมพไ

นายคิดว่าฉันบ้าจี้...//หน้านิ่ง
//กลั้นขำ

หึๆ ช่องโหว//คว้าไวน์จากมือยัยพึมพำแล้ววิ่ง

//กระโดดไล่
เอามาาาาาาาาาาาาาาาาาาา~~!!//หลุดมาด