หอ-ห้องพักทหาร

อื้ม...//หลีกทางให้
ห้องฉันไม่ค่อยมีอะไร...
อาจจะน่าเบื่อหน่อยนะ...//หยิบขนมมาวางบนโต๊ะ
ของพวกนี้กินแล้วไม่อ้วนหรอกนะ...//หัวเราะเบาๆ

ฉันว่าห้องฉันน่าเบื่อกว่านะคะ...//ยิ้ม//เห๊...คุณลูน่าทำไมรู้ทันฉันล่ะคะ//หัวเหราะ//แต่..ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะเพราะฉันก็เอาขนมมาฝากคุณลูน่าด้วย//ยิ้มกว้างชูถุงขนมขึ้นมา

งั้นฉันไม่เกรงใจล่ะนะ...
กำลังหิวอยู่พอดี...//จัดแจงแกะถุงขนม
ว่าแต่มิยะมีอะไรรึเปล่า...?

หาว...ว ง่วงนอนชะมัด//วางเกียร์กับโต๊ะ บิดขี้เกียจ
หืม? สาวๆทำอะไรกัน//มองผ่านหน้าต่างหอ

//เหลือบไปเห็นมิเนกิพอดี
//ชี้นิ้วมาที่จานขนมเป็นเชิงถามว่ากินด้วยกันมั้ย?

โอ้! เชิญเลยค่ะเชิญเลยๆๆ//มองรุ่นพี่ลูน่าที่แกะถุงขนม//เปิดกระป๋องโกโก้ของตัวเองแล้วยกขึ้นดื่ม //ฮ้า~เวลาที่มีเรื่องให้คิดเยอะต้องโกโก้แหละค่ะ//ยิ้ม วางโกโก้ลง//ช่วงนี้...ดูไม่ค่อยมีความสุขเลยนะคะ...

ใครเหรอ...?//ดื่มโกโก้
//มืออีกข้างหยิบขนมที่มิยะเอามาฝากขึ้นมาชิม

งั้นไม่เกรงใจล่ะนะ//ปีนหน้าต่างห้องลง แล้วปีนหน้าต่างขึ้นห้องผู้หญิง
ขอรบกวยด้วย//หยิบขนมกินหน้าตาเฉย

ฮะฮะ ไม่รู้สิคะ...แต่คิดว่าเป็็็็็็็็็นรุ่นพี่ล่ะ...//ยิ้มบางๆ//รุ่นพี่มีอะไรหรือเปล่าคะ...?

//ขนมตกพื้นทันที
โฮ่...//อึ้งมิเนกิ
//กะพริบตาปริบๆ
//หันไปมองมิยะ
เปล่าหรอก...แค่รู้สึกไม่สบายใจแปลกๆน่ะ...//ส่ายหน้า

ไม่สบายกายทิ้งไว้เฉยๆมันก็หายได้ แต่ไม่สบายใจมันหายารักษายากนะ//หยิบขนมที่ตกพื้นกินหน้าตาเฉย
ไอนี่อร่อยดี//หยิบขนมกินอีกชิ้น

พื้นมันไม่สะอาดนะมิเนกิ...!//ดุ
ดื่มน้ำเข้าไปล้างท้องเดี๋ยวนี้เลย...//คว้าขวดน้าเย็นขึ้นมา
ส่วนเรื่องไม่สบายใจอะไรนั่นน่ะเดี๋ยวมันก็หายไปเองนั่นล่ะ...//ดื่มโกโก้

งั้นเหรอคะ..//มอง//ขนมน่ะ...ถ้าตกพื้นไม่นานก็ไม่เป็็็็นไรหรอกค่ะ//ยิ้ม//รุ่นพี่ลูน่าถ้ามีเรื่องไม่สบายใจก็ปรึกษาฉันได้นะะ!ถึงจะเป็นที่ปรึกษาที่ยอดแย่ก็เถอะ!//ยิ้มแห้งๆ

สะอาดกว่าห้องฉันแน่ๆ//กินขนมหน้าตาย
ไม่ต้องล้างหรอก เชื้อโรคยังไม่เห็น
หาอะไรทำแก้เครียดมั้ยล่ะ//ตั้งเครื่องเล่นวิดีโอ เปิดให้ดู

แต่เธอก็เป็นที่ปรึกษาที่ดีสำหรับฉันนะ...//มองมิยะ
เชื้อโรคมันมีอยู่ทุกที่นั่นล่ะ...!//ท้าวคาง
//ดูวีดีโอ
//หัวเราะเบาๆ
ฉันรู้สึกดีขึ้นมากเลยล่ะ...ขอบคุณมากนะทั้ง2คน...//ยิ้มนิดๆ

โอ้~!//สนใจวิดีโอคุณมิเนกิ//กระดิกหาง(?)//รุ่นพี่ลูน่า..//ซาบซึ้ง วิ่งออกนอกห้องหายไปพักนึงก่อนจะกลับมาพร้อมขนมหอบใหญ่//เริ่องทุกข์ใจน่ะ!!ช่างมันเถอะค่ะ!!เรามาทำให้คุณมิเนกิอ้วนกันไปเลย!!//ทำหน้ามุ่งมั่น//รุ่นพี่ก็ทานเยอะๆนะคะ//วางขนม

คนที่ฉันอยากให้กินเยอะๆน่ะมันคือเธอต่างหาก...//ยีผมมิยะ
ถ้าเปิดเพลงดังๆแล้วเต้นแบบลืมโลกไปเลยจะเป็นยังไงน้า...//พึมพำ

เห๊...รุ่นพี่ฉันอ้วนง่ายจะตายไปนะคะ...//ยิ้มแหยๆ// งั้นลองดูไหมคะ!?

เอ่อ.. อยากอ้วนอยู่เมือนกันจะได้มีแรงทำงาน//หยิลขนมกิน
แต่ฉันมันประเภธกินแล้วไม่อ้วน//มองกองขนม เทเข้าปาก
เต้นตามเพลงนีมั้ย...

ห๊า ทำไมคุณมิเนกิขี้โกงอย่างนี้คะ (TT) ....ฉันกินเยอะไม่ได้หรอกค่ะ...//กินขนมพลางน้ำตาตกแบบในรูปลายเซ็นต์// ถ้าเต้นแบบหลุดโลกฉันถนัดแบบเพลง Majisuka rock&roll นะคะ

ทำไงได้ มันไม่อ้วนนี่//ยักไหล่
งั้นเพลงนี้

ถ้ากินแล้วเต้นมันก็ไม่อ้วนหรอก...//วางกระป๋องโกโก้ที่ดื่มหมดแล้วบนโต๊ะ
//เสยผม
พร้อมรึยังทั้ง2คน...?//เลิกคิ้วพร้อมยิ้ม

เพลงไหนก็ได้ค่ะคุณมิเนกิก็ต้องเต้นด้วยนะคะ//บังคับ//รุ่นพี่เอาจริงสินะคะ//ยิ้ม

เวลาเครียดก็ต้องทำอะไรสุดเหวี่ยงเพื่อลืมความเครียดใช่มั้ยล่ะ...?//ยกนิ้วโป้ง
แค่ว่าถ้ามีเพื่อนร่วมด้วยคงจะดีกว่า...

ขอนั่งดูเฉยๆละกัน//กินขนม เปิดเพลง

ทำไมพวกเราเหมือนคนอกหักคะเนี่ย 555//หัวเหราะ//ตอนนี้ฉันไม่มีความเครียดหรอกค่ะแต่ถ้าได้ลองทำอะไรบ้าๆบอๆบ้างก็คงดีนะคะ//ยิ้ม

เอางั้นเหรอ...?//มองมิเนกิ
หืม...?
มิยะพูดซะคิดเลย...//หัวเราะเบาๆ
//ดูวีดีโอ
แจน...!//เข้าไปลูบไล้หน้าจอ(?)

พูดถึงแจนแล้ว...//นึกถึงแจนตอนเด็ก//เลือดกำเดาไหล?

น่ารักนะ...//กำเดาไหลอีกคน

รู้สึกรักเด็กภายใน10วิค่ะ...//ซับกำเดา

ต้องรีบถอนตัวก่อนโดนข้อหาพรากผู้เยาว์...

ให้ตายเหอะมีคนอยู่ในห้องเรอะเนี่ย//หยุดอยู่หน้าห้องลูน่า

ช่างมัน...//เปิดประตูห้องเข้าไปแบบเปิดเผย

เพนกวินคร้าบบบ ผมมีเรื่องจะคุณด้วยแหละ//ยิ้มม

อ้าว ไงครับทั้งสองคน^^

หวัดดี//มองคนเดินเข้ามา
แฟนยัยจอมโวยวายเรอะ//กินขนมหน้าตาเฉย
แล้วยัยนั่นอยู่ไหนล่ะ ไม่เห็นหลายวันแล้ว

//ขนมหล่นอีกครั้ง
สวัสดีลิเคียว...
มีอะไร...?//ขมวดคิ้ว

หมายถึงคุณดาจิน่ะเรอะครับ??//เกาแก้ม

ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ

สงสัยอยู่//ถอนหายใจ

เดี๋ยวก็คงมามั้งครับ//เริ่มเหม่อ

//นึกขึ้นได้

เอ้อ เพนกวินๆๆๆ มานี่หน่อยดิครับ//กวักมือเรียก

...//ไม่พูดอะไรต่อ เก็บขนมจากพื้นกิน
จะทำอะไรก็คิดดีๆล่ะ//เหลือบใองทั้งสองคน

ดาจิหนีออกนอกกำแพงไปแล้ว...//เสียงเรียบ
//เดินไปหาลิเคียว
มีอะไร...?//กระซิบถาม
//โยนขวดน้ำที่ไม่ค่อยเย็นแล้วใส่มิเนกิ
บอกว่าสกปรกไง...

แหมมม พวกเราก็ไม่ได้ทำอะไรน่ากลัวซักหน่อยหน่าครับ เนอะ^^//ยิ้มม

เปลี่ยนแผน ฉันส่งแผนของฉันไปให้เธอแล้วถ้าเธอเช็คดูดีๆ ฉันตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่าจะทำแบบนั้น//พูดเบาๆ

ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะยอมทำตามหรือเปล่า แผนนั่นส่งผลดีให้กับเรา

ภารกิจของฉันก็จะสำเร็จ และเธอก็จะไม่ต้องถูกฆ่า//ป้องปาก

...//มองรอยยิ้มแบบไม่ค่อยเชื่อ
เมื่อก่อนผมเคยมีครอบครัว เป็นครอบครัวที่รักกันมาก//เปิดวิดีโอดู
แต่ทุกคนตายหมด... เพราะผม//เสียงเรียบ คว้าขนมเข้าปากหน้าตาเฉย

..............................//ไม่พูดอะไร
ฉันจะเช็คดู...ในกล่องจดหมายสินะ...?//พยักหน้า
ทำให้รู้สึกแย่รึเปล่า...?//หันไปมองมิเนกิ

เปล่าหรอก เรื่องมันผ่านมานานแล้วน่ะ อย่าใส่ใจเลย//วางขนมลุกขึ้น
แค่จะพูดให้ฟังว่าจะทำอะไรก็คิดดีๆ//คว้าขนมจำนวนหนึ่งใส่กระเป๋า
ผมว่าผมไม่ขัดจังหวะพวกคุณดีกว่า แล้วเจอกัน//ปีนลงทางหน้าต่าง กลับห้อง

ฉันมาเพื่อมาบอกแค่นี้แหละ//ยืดตัวขึ้น

โอ๊ะ บรรยากาศเริ่มน่ากลัว ผมว่าผมวาร์ปดีกว่า

ราตรีสวัสดิ์ครับทุกคน อย่านอนดึกเกินไปล่ะครับ^^//เดินออกจากห้องลูน่า

//สีหน้าเปลี่ยนกลับมาจริงจัง

//ถอนหายใจยาว

//เดินกลับหอ

ไว้เจอกันใหม่นะทั้งสองคน...
//เช็คกล่องจดหมาย(อีเมล์)
//อ่านแผนการ
//ตาเบิกขึ้น
ไอ้บ้าลิเคียว!//ตั้งท่าวิ่งไปหอชาย
//มองนาฬิกา
พรุ่งนี้แล้วกัน...//ร้อนรน
มิยะพักอยู่กับฉันก่อนก็แล้วกันนะ...//ยิ้มนิดๆ

//หายเข้าไปในห้องน้ำ

//เริ่มปฏิบัติตามแผนที่ได้รับมา

น่าจะโอเคแล้ว//สำรวจตัวเองอีกที

ที่สำคัญคือเรื่องการพูด//ถอนหายใจ

//กระพริบตาปริบๆ//ห๊ะ...//เพิ่งรู้สึกตัว//เห๊ ไม่เป็นไรหรอกค่ะรุ่นพี่ฉันกลับห้องดีกว่ารุ่นพี่ดาจิไม่อยู่ฉันจะได้ทำความสะอาดเต็มที่เลยค่ะ//ยิ้ม

//หันหลัง ลับดาบ
เอ้ออออ..เอาอย่างงั้นก็ได้...//ยิ้ม

//ขนโอ่งใส่น้ำมาวาง

//ฝึกบางอย่างหน้ากระจก

วันนี้...แล้วสินะ...?//หลับตา

//เดินไปรอที่ลานต่อสู้

//นอนเล่นอยู่ในห้อง

//กลับมาจากเมืองชั้นในหลังจากที่เอา ลูน่า ไปส่งแล้ว
//ส่งภารกิจให้สารวัตรตำรวจที่มารอรับ
ภารกิจจัดการกับลูน่า จาร์วิสสิ้นสุดลงแล้วครับ...
แต่ทางครอบครัวของเธอคนนั้นต้องการเก็บร่างของเธอไว้เพื่อทำพิธีต่อไปครับ...
ครับ...ขอบคุณที่กรุณา...//ทำความเคารพ
//มองตามสารวัตรตำรวจที่เดินจากไป
//กำมือแน่น