การฝึกทักษะการต่อสู้

ใครจะยอมแพ้คุณหนูอย่างนาย...?//เลิกคิ้ว
ศึกครั้งนี้มันเดิมพันด้วยศักดิ์ศรี...สายเลือดความผูกพันธ์หรือสายสัมพันธ์บ้าบออะไรนั่นน่ะลืมมันไปซะ...
ตอนนี้ระหว่างฉันกับนายเป็น คู่แข่ง ไม่ใช่ พี่น้อง...//หย่อนตัวลงพื้น
ถ้าใครคนใดคนหนึ่งพลาด...//ยกยิ้มมุมปาก
//แยกตัวไปดื่มน้ำ

//ฟันหุ่นฝึก

ไม่คมเอาซะเลย //เดินไปลับดาบ

ผู้ดูแลเธบังคับให้อ่านฟิคอะไรอีกล่ะ... // เหลือบมองคนเดินบ่นเข้ามา

โหย ยัยอำมหิต!!!//ตะโกนไล่หลัง

//หันไปมองต้นไม้ข้างหน้า

มองอะไร ไม่เคยเห็นคนหล่อหัวเสียเรอะไง//ฟันหักเป็นสองท่อน

เชอะ!//นั่งลง

หืม...?//มองคิล

อะไรของพวกแกกัน //ฟันหุ่นฝึกอีกรอบ

หัวค่ำสวัสดิ์ครับคุณๆรุ่นพี่....//นั่งชันเข่าข้างๆลานฝึก

ให้ตายสิหลุดอีกแล้ว...

หวัดดีฟรีซ อยุ่ว่างๆก็มาฝึกสิ //ฟันหุ่นฝึก

เฮ้.... มาช้านะนาย... // โผล่มาข้างหลังคิล // ไปกัน... // มองคนอื่นๆ // หวัดดี...

ผู้ดูแล - คิล ส่งรูปให้แล้วนะ อยู่ในเฟซ

เออะ...........................//หลุดขำเพนกวิน

อย่ามาขำ...!//หน้าซีด
ไม่เอาแล้ว...//งอน

ผู้ดูแลลูว์: อะหึ...#กรรม
พลาดจนได้...-w-
ไปเล่นเองไป//หนีไปเล่นเกม

เออ วันหลังไม่ต้องนะ- -

//กลับไปฝึกตามเดิม

ครับ...?? //ยิ้มงงๆมองลูน่า

ช่วงฝนตกงี้ผมไม่มีกะจิตกะใจจะฝึกเลยน้า...//บิดขี้เกียจ

มองคุณโคอะล่าฝึกผมก็เพลินแล้วล่ะครับ...//ยิ้มบาง กัดแอปเปิล

เธอนั่นแหละช้า ยัยเซ่อ... ปเถอะ คนชักเยอะ // เดินนำโนดาจิไป

ผู้ดูแล : ได้แล้ว.

***************************************************

คร้าบๆๆ ไม่งงครับไม่งง....//แอบขำลูน่า

แต่แหม...ทีแรกเกือบแยกไม่ออกแล้วล่ะครับ ก็หน้าเหมือนกันซะขนาดนั้น...//หัวเราะเบาๆ

......... // พยายามไม่สบตากับคนอื่นๆ

ไปกันเถอะ // เดินตามคิลออกไป ขึ้นไปบนกำแพงวอลล์โรส

ก่อนปที่นั่นแวะไปไหว้พวกลูกพี่ก่อนนะ // หันไปมองคิลล์

หน้าเหมือน//เอียงคอ

คุณดูออกด้วยเรอะครับ??

รายนั้นเขาพยายามไม่ให้เราสองคนเหมือนกันแล้วนะครับ

ยังมีคนดูออกอีกเรอะ...............//พูดเบาๆ

ตามใจเธอ // ยักไหล่ // เห็นทหารตรงนั้นมั้ย ก่อนอื่นก็ขโมยม้ามา ฉันทำเอง
ตุบ! ผลั่ก ผัวะ! // อัดด้านหลังยามให้สลบ ชโมยม้าไปสองตัว

เซ้นมันบอกมั้งครับ....//ยักไหล่

ก็นะ...ต้องเข้าใจว่าคุณหน้าหวาน....//กระซิบกับตัวเอง

หา????//หูผึ่ง

นี่คุณฟรีซครับ//ยึดบ่าอีกคนไว้แน่น

คุณ เป็นใครกันแน่?//หรี่ตาลง

//ออกแรงที่มือมากขึ้น

หึ... // แอบขำฟรีซ

รุนแรงจังน้าาา ไปกันเถอะ // ชี้นม้า ควบม้าออกไปนอกกำแพงตามเส้นทางที่กำหนดไว้

เบามือที่สุดแล้ว // บ่น // มั่นใจนะว่าเส้นทางที่ใช้จะไม่มีคนดักน่ะ // เหลือบมอง ขี่ม้าไปด้วย

//เลิกคิ้วนิดๆ

........ผมหรอ....?.....แค่....มนุษย์ธรรมดาคนนึงเท่านั้นเองครับ.....//ยิ้มมุมปาก

โอ้ย......//เริ่มเจ็บตรงบ่า

ไม่มีปัญหา.. หัวหน้าเอลวินเคลียร์ทางให้แล้ว // ควบม้าออกปเต็มกำลัง เข้าไปในรูๆหนึ่ง ออกมานอกกำแพงวอลล์โรส

ฟู่... พ้นแล้ว... ออกมากลางคืนคงไม่มีไททันสินะ...

ผมไม่เชื่อ

คุณรู้เรื่องของพวกเราดีจนผมเริ่มสงสัย

แล้วยังรอยยิ้มนั่นอีก

ไม่ใช่แค่ผมหรอกครับ ลูน่า น้องสาวผมด้วย//กดลงไปมากขึ้น

ถึงมี... ก็ขวางฉันไม่ได้หรอกน่า... // กระตุกยิ้ม

โชคดีนะที่เราคุ้นเส้นทางในวอลล์มาเรียอย่างดี... แถมคืนนี้มีแสงจันทร์ซะด้วย... // เงยหน้ามองพระจันทร์ที่เต็มดวง

จะได้ไม่ต้องจุดคบเพลิงล่อเป้า // พึมพำ

//แอบมองทั้งสองคน
จะทำอะไรกันน่ะ...?
//ไม่สนใจเหตุการณ์ที่ลานฝึก

!!!!!! // เบรกม้ากะทันหัน // ..... // หันไไปมอง // หัวหน้าลูน่า จาร์วิส...

ไม่ใช่ว่าไปเล่นเกมหรอกเรอะ//คิดในใจ

//กลับมาสนใจคนตรงหน้า

ดาจิ...
เธอกำลังทำอะไรอยู่น่ะ...?//กอดอก
//ขมวดคิ้ว

............ // ควบม้าให้ช้าลง หันไปมองคนที่ตามมา // หลับไปซะ // ผัวะ! // กระโดดออกจากม้า ฟันท้ายทอยลูน่า
รอแปปนะเลออน // แบกลูน่าขึ้นม้าพากลับไปส่งที่ข้างวอลล์โรส ควบม้าออกมา

เดี๋ยว...!?//ตั้งตัวไม่ทัน
//โดนฟันท้ายทอย
//สลบ

รุนแรงไปจริงๆนั่นแหละนายน่ะ // หรี่ตามอง ควบม้าต่อ

เสียงเอะอะอะไรกัน//ผละตัวจากฟรีซ

//วิ่งไปตามที่ได้ยินเสียง

ลูน่า??!!!!//ช้อนตัวอีกคนขึ้นมา

เฮ้ยเดี๋ยวเฮ้ย!!! บ้าชิบ!!//ตบหน้าลูน่าเบาๆ

//อุ้มไปที่ห้องพยาบาล

//นั่งเฝ้า

......//คิ้วกระตุกนิดๆ

....ว้า...เอาเถอะครับ...ตามแต่ใจพวกคุณละกันว่าจะคิดยังไง...//ยิ้มบาง

แต่อยากให้รับรู้ไว้นะครับ...ทางเลือกที่ถูกต้อง...ไม่ได้มีแค่ทางเดียว...//พูดเบาๆ มองตามหลังคนที่วิ่งออกไป

//ทรุดฮวบ

น่ากลัว...ชะมัด...//เสยผม

ไม่ทำแบบนั้นเรื่องยาวแหง ทีเธอล่ะ เธอยังม่ได้บอกหมอนั่นเลยไม่ใช่รึไง // เหลือบมองโนดาจิ

........ // ควบม้าเงียบๆ // ฉัน... ไม่อยากให้ใครมาตาย... เพราะฉัน... อีกแล้ว... // ควบม้าหายไปกับความมืด

-/หามะปรางกิน

//นั่งนิ่ง
ทำอะไรดี......

เห้อ พวกเธอนี่น้า //มองเหตุการณ์จากบนยอดไม้นานแล้ว

เอาเถอะ .. ฉันจะถือว่าไม่เห็นแล้วกันนะ//มอง

ฮึ ฉันก็ต้องเริ่มเคลื่อนไหวเหมือนกันสินะ //คลุมฮู้ด ยิงสลิงไปในความมืด

อา...//ค่อยๆลืมตาตื่น
//ชันตัวลุกขึ้นจากเตียงในห้องพยาบาล
//มองคนนั่งเฝ้าที่คงจะหลับไปแล้ว
...ลิเคียว...//พึมพำ
//กอดอีกฝ่าย
ถึงแม้ดาจิจะออกไปแล้วแต่...พี่...ยังมีหนูนะคะ...
//แบกลิเคียวกลับที่พักของฝ่ายชาย
//ออกมานั่งในลานฝึก
//เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่แดดแรงมาก
//ยกมือขึ้นจับหลังคอที่โดนฟันเมื่อวาน
เล่นจุดอันตรายชะมัด...//พึมพำ
//นั่งเงียบๆต่ออีกสักพัก
คิลล์...?
หนี...?
อึก...//กอดเข่า
//เอาหน้าฟุบ

เธอทำดีแล้ว ลูน่า ปล่อยสองคนนั้นไปสักพักเถอะ //เดินเข้ามาลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ

ไปกันโดยไม่ร่ำลาแบบนี้นี่ ใจร้ายจังนะ ดาจิ.. //ยิ้มบางๆ ถอนหายใจ

เอาเถอะ เธอมีวิถีของเธอ ฉันมีวิถีของฉัน//มองไปยังกำแพงด้วยสายตามุ่งมั่น

ตอนนี้คงได้เเต่เตีรยมตัว เมื่อถึงวันนั้นเมื่อไหร่...ฉันก็คงต้องออกเดินทางเช่นกัน //ควบม้าเข้าไปในเมือง

โคอาล่า...?//โดนลูบหัว
สุดท้าย...ทุกคนก็จะไปกันหมด...//กอดเข่า

เธอก็ด้วยไม่ใช่รึไง ลูน่า //ลูบหัว

สักวันพวกเราต้องพบกันอีกแน่นอน ฉันก็ตะแวะเวียนเข้ามาบ้างตามยอดไม้ //ยิ้ม

ฉันยังอยู่นะคะรุ่นพี่~เพียงแต่ไม่มีใครเห็นเท่านั้นเอง~//ยิ้ม