การฝึกทักษะการต่อสู้

เลือดกำเดาไหลทำไมน่ะฟรีซ //มอง

สวัสดีค่ะคุณฟรีซ//ยิ้ม//ปืนใหญ่เสียงมันดังนะคะรุ่นพี่...//มองรุ่นพี่เรน่าอีกคน

อ่า......อากาศมันร้อนน่ะครับ....//ยิ้ม ชี้ท้องฟ้าที่ฝนเพิ่งหยุดตก

เมื่อไหร่จะกลับเป็นคุณเรน่าคนเดิมครับเนี่ย....?//มองคนถือปืนใหญ่

โย่โฮโฮ่ยยยยย มีคนสู้บ่... // เดินหาวเข้ามา

เบาไป.....//ใส่ดินปืนเพิ่ม
ข้าไม่สู้เพราะเรื่องไร้สาระหรอกนะ แต่ถ้าอยากข้าก็ไม่ขัดอยู่แล้ว......

ทุบก้านคอให้สลบ ฟื้นมาจะหายมั้ยนะ?

สวัสดีค่ะรุ่นพี่ดาจิ//ยิ้ม

โฮ่ เรน่าคนนั้นจะสู้รึนี่ ...//ยิ้มแสยะ ตาเปลี่ยนเป็นสีแดง

เฮ้อ......อย่าเอาข้าไปเทียบกับเรน่านั่นสิ //จุดไฟ

ปัง!!!!!!!!!!
พวกข้าน่ะมันต่างกัน......

เหๆๆๆ ยัยลูกแมวเวอร์ชั่นหนุ่มไร้ดุ้นเหรอเนี่ย? // ชะโงกหน้ามาจากข้างหลังเรน่า มองปืน

อ่า... เป็นเด็กเป็นเล็กเล่นปืนไม่ดีนา.. // แย่งปืนมาหน้าตาเฉย

โอ๊ะ หวัดดีมิยะจัง // ยิ้มกว้าง

สวัสดีครับคุณดาจิ...//ยิ้มทักทาย

อาจจะเป็นไปได้ก็ได้นะครับคุณเอส...//ลูบคาง

//โดดหลบลูกปืนใหญ่หลังต้นไม้//เมื่อไหร่คุณเรน่าจะกลับมาน้า....ผมคิดถึง...//พูดเบาๆ

อืม ขอตัวก่อนนะครับทุกคน //เดินกลับหอ

เจ้ารีบเอานางกลับมาก่อนที่ข้าจะโมโหจริงๆ//เขี้ยวค่อยๆยาวขัุ้น ตาข้างหนึ่งเริ่มออกประกายทอง

เลิกเล่นสักที //ฟันลูกปืนใหญ่ออกไปทางอื่น

ในนามของ โคอาล่า เอ ริเวียร่า ข้าขอให้เจ้าคืนเรน่ากลับมา //กำดาบ

โอยาสุมิค่ะรุ่นพี่เอส//ยิ้ม

ข้าสูงเท่าเจ้านะ ยัยอก42-*- ปืนใหญ่นี่ ข้าเห็นอยู่ในห้องเจ้าน่ะ

ทำไมข้าต้องฟังคำสั่งเจ้า ข้าบอกแล้วว่าทำได้คงทำไปนานแล้ว.....

กี่ทีๆก็อก42 ลามกพอกะยัยลูกแมวเลย!! // แยกเขี้ยว

ถ้ามันปืนฉัน ฉันก็ขอคืนเฟ้ย!! กลับไปดูดนมตราหมีนอนไป๊ ไอคนลามก!!

ห๋า ข้าเจอนี่ งั้นข้าของ เอาบาซูก้านั่นไปแทนแล้วกัน.....//มองบาซูก้า

ไม่ให้เอาไปเฟ้ย!! // ริบทุกอย่างกลับมา

เดี๋ยวปั๊ด จุดไฟเผาย่างสด...

ถ้าจุดเผาข้า ข้าก็จะกลับช้ากว่าเดิมนะ//ทำหน้าเบื่อดลกมองของที่ถูกเอาไป
ข้าน่ะไม่สนหรอก สนแต่คนระดับสูงเท่านั้น

ระดับสูง... // ปึ๊ด!! // เส้นเลือดปุดกลางหน้าผ่าง

พูดงี้ได้เสียดิเฮ้ย... // หักมือดังกร๊อบ

เจ้าเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าเนี่ย คนระสูงก็พวกคนชั้นใน หึ มันน่าฆ่าทิ้งจริงๆ//แสยะยิ้ม

โฮ่ กล้ามากนะเจ้า ที่กล้าย้อนสายเลือดของรุ่นแรก //ตาขาวเปลี่ยนเป็นสีดำ

หึๆ รีบๆคืนร่างให้ยัยหนูเรน่าไวๆ แล้วอย่าทำให้เจ้าเด็กหมีโคอาล่านี่โมโหอีกเป็นครั้งที่สอง เพราะตอนนั้นข้าจะไม่ยั้งมือแน่ //ตากลับมาเป็นเหมือนเดิม

บ้าจริง..เผลอทำให้ท่านรุ่นแรกออกมาซะได้//กัดฟัน

ถ้าอยากให้ข้าหายไปจริงๆล่ะก็ มาเอาลูกตานี่ไปสิ....//ชี้ที่ตาขวาของตัวเอง

//มองรุ่นพี่โคอาล่า//รุ่นพี่เรน่า...ต้องกลับมาสินะคะ...//มองรุ่นพี่เรน่า

นั่นมันร่างกายของเรย่น่าไม่ใช่รึไง ฉันไม่ทำร้ายพวกพ้อง//กอดอก

ในตอนนี้ร่างกายข้าเป็นผู้ชายนะ ลูกตานี่เป็นของข้าที่อยู่ในตัวเรน่าต่างหาก//ตาขวาเปลี่ยนเป็นสีแดง

ถ้าไม่กลับมาจะเอาน้ำสาดจริงๆนะ...//พึมพำ
//งัวเงีย
รบกวนเวลานอน...!//สาดน้ำใส่เรน่า
//หายไม่หายไม่รู้ล่ะขอสาดไว้ก่อน

ร...รุ่นพี่ลูน่า...//อึ้ง//ฉันว่าฝนมันก็ตกอยู่แล้วไม่ต้องสาดหรอกค่ะ(;A;)...//ผิด

//เปียก
สูทนี่มันแพงนะเฟ้ย//มองลูน่า
ชิ//เสยผม
ไม่ชอบตัวเปียกๆเลยให้ตายสิ

บรรยากาศชวนอึดอัดนี่มันอะไรกัน.....//ลอบกลืนน้ำลาย

คุณโคอะล่าพยายามเข้าครับ....//มองโคอะล่า

หนอย...ย เจ้านี่กวนประสาทเป็นบ้า // เก็บของทั้งหมด บ่น

รุ่นแรก? // หันไปมองโคอะล่า

น้ำฝนมันไม่พอชะล้างหรอกมิยะจัง...
ถ้าจะเอาให้ดี...ใส่น้ำแข็งก้อนเท่าไททันลงไปด้วยดีกว่ามั้ย...?
หึๆ...
ตากๆมันก็หายแล้ว...หมายถึงสูทน่ะหายไปเลย...//จ้องเรน่า

//ถอดสูทออกเหลือแต่เสื้อเชิ้ต
หรือเจ้าอยากจะเห็นร่างกายข้ารึไง ถึงเอาน้ำมาสาดแบบนี้//มองลูน่า

//จ้องร่างของเรน่าอีกคน
...กล้ามก็ไม่มี...//สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง

เห๋ แน่จริงก็มองตรงๆสิ//เดินเข้าไปหาลูน่า
ข้าน่ะมีกล้ามนะ

//ถอยหลัง1ก้าว
นิดหน่อย...
ว่าแต่เรน่าเมื่อไหร่จะกลับมา...?//เอาเชอรี่ยัดปากอีกฝ่าย

//นั่งเคี้ยวเชอรี่
จะไปรู้เรอะ

งืม เวลาฉันโมโหรุ่นแรกชอบออกมาน่ะดาจิ =___= //ทำหน้าเอือมๆ

โคอาล่า เอ ริเวัยร่า คือชื่อของรุ่นแรก //นั่งหลับ

ก็น่าจะรู้บ้าง...//กินเชอรี่บ้าง
ว่างๆไปยกดัมเบลซะบ้างนะหนุ่มน้อย...//ยักคิ้ว

แค่ปืนก็หนักพอแล้ว ถึงจะเป็นแบบนี้ข้าก็เคยฆ่าคนมาเยอะนะ

โฮ่ย... ซิกแพคนายยังสู้ฉันไม่ได้เลย... // เท้าคางมองเสื้อที่แนบเนื้อเรน่าร่างหนุ่มหน้าตาย

นอนดีกว่า //ควบม้วีกลับหอ

ฝันดีค่ะแม่...
ค่ะๆ...หนักค่ะหนัก...//กินเชอรี่ต่อ

ข้าไม่ได้เป็นทหารซะหน่อย ร่างกายล้ำๆเดี๋ยวสาวๆจะไม่หลงกัน

ฉันชอบคนมีกล้าม...แต่เยอะเกินไปจนเป็นสายKก็ไม่ไหว...
แบบไรเนอร์ก็กำลังดี...//เลือดกำเดาพุ่ง
ดาจิ...ลดๆบ้างก็ได้เดี๋ยวจิ้งจอกกลัว...

ต่อให้ทั้งโลกนี้เหลือแค่นายฉันก็ไม่หลง... // มองเรน่า หย้าตาย

ฮะ??? เคียวไม่ชอบเหรอ... ทำไงดีๆๆๆ // พึมพำ เข้าโหมดสาวน้อย(?)

ไม่เห็นจะต่างจากตอนเป็นผู้หญิงเท่าไหร่....//นั่งชันเข่ากินแอปเปิล มองคนตัวเปียก

....หา...?? //ได้ยินที่พูดเมื่อกี้ แอปเปิลเกือบติดคอ

......พูดออกมาได้ไม่อายปาก....//กุมขมับ

เหอะ บอกแล้วข้าสนแค่คนระดับสูง........

ไม่ใช่ไม่ชอบแต่อย่ามีเกินไปมากกว่า...
หมอนั่นคงกลัวสู้เธอไม่ได้ล่ะมั้ง...//หัวเราะเบาๆ