ฟรีซ เดอลอชเช่ ครับ...

1. ครูฝึก:เห้ยแกน่ะ! แกเป็นใคร!//ตวาด
ตอบ: //สะดุ้งเล็กน้อย//ผ..ผมฟรีซ...ฟรีซ เดอลอชเช่ มาจาก Wall Maria ครับ...

2.ครูฝึก :แกมาที่นี่เพื่ออะไร แล้วทำไมแกถึงอยากมาร่วมทัพกับเรา?
ตอบ: ผมไม่อยากอยู่ในกรง ไม่อยากถูกกักขังไปจนตายครับ...

3.ครูฝึก: นิสัยที่แท้จริงของแก จริงๆแล้วแกเป็นคนยังไง ไหนตอบฉันมาซิ
ตอบ: แววตาไร้อารมณ์ได้ทุกสถานการณ์ เป็นคนไม่คิดเล็กคิดน้อย ค่อนข้างยอมคน   เพราะไม่อยากมีเรื่อง ยิ้มเก่ง(แต่ที่ยิ้มก็เพราะตามมารยาทซะส่วนใหญ่) เป็นพวกสอบตกเรื่องความรู้สึก(เพราะไม่ค่อยแสดงความรู้สึกจริงๆ เลยไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคนอื่นเค้ารู้สึกยังไง) เก็บอารมณ์ทางสีหน้าเก่งมาก(หรือเก็บกดก็ไม่ทราบ) แต่จะหงุดหงิดเป็นพิเศษเวลามีคนทักว่าเตี้ย(152 เนี่ยไม่ได้เตี้ยขนาดนั้นนะครับ!!)

4.ครูฝึก: ฉันอยากรู้ประวัติคร่าวๆของแก แกช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ย? //ยื่นหน้ามาใกล้
ตอบ: แค่คนธรรมดาที่ถูกพ่อแม่กักขังไว้ใน'กรอบ'มาตั้งแต่เด็ก พวกท่านอยากให้ผมเรียนแพทย์ แต่ไม่นานพวกท่านก็เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ผมจึงได้มีโอกาสเลือกทางเดินของตนเป็นครั้งแรก แล้วผมไม่ยอมถูกกักขังอยู่ใน'กำแพง'นี่ไปจนตายหรอก

5.ครูฝึก: โอเค ทหารฝึกหัดกลับหลังหัน!
ตอบ: รับทราบ...

โฮ่... น่าสนใจๆ นายไร้ความรู้สึกจริงอ่ะ~ // จิ้มเอวจึ้ก

อ๊ะ ฉันโนดาจิ ดี ลอว์ เรียกดาจืก็ได้นะ // ฉีกยิ้มกว้าง

อะ... //สะดุ้งเฮือกแล้วหันไปมอง
สวัสดีครับ คุณ..ดาจิ..ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมฟรีซ//ยิ้มจางๆ
ป..เปล่าไร้ความรู้สึกนะครับ แค่ไม่รู้ว่าควรแสดงออกมาให้ถูกใจคนอื่นยังไง เลยเลือกที่จะซ่อนเอาไว้ดีกว่า แต่จริงๆผมก็มีความรู้สึกนะ...//เกาแก้ม ยิ้มแห้งๆ

เอ้าเหรอ... ก็เห็นแนะนำตัวแบบนั้น.. // ยักไหล่

ไม่เห็นต้องแคร์เลยว่าใครจะถูกใจรึเปล่า แค่เป็นตัวของตัวเองก็พอ เราไม่ใช่เชฟนะจะได้ทำกับข้าวให้ถูกใจคนกินได้น่ะ... เปรียบเทียบน่ะ // ยักไหล่

....... //นิ่งไปเพราะคำพูดนั่นทำให้คิดถึงคนๆนึง
ครับ ที่คุณดาจิพูดก็ถูก แต่...ตั้งแต่เด็กๆแล้ว ถ้าไม่ทำอะไรตามที่พ่อแม่ขีดเส้นไว้ให้ หรือทำแล้วไม่ถูกใจก็จะโดนลงโทษ เลยติดเป็นนิสัยมาจนทุกวันนี้มั้งครับ? ถ้าจะให้แก้ก็คงยาก//หัวเราะเบาๆ

สวัสดี...ยินดีที่ได้รู้จักนะ...
ฟรีซสินะ...?
ฉันลูน่า...
ที่นี่น่ะ...ไม่จำเป็นต้องอยู่ในกรอบหรอก...
ปล่อยมันไปซะ(?)...

ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ คุณลูน่า...
ฟังคุณพูดทำเอาผมนึกถึง Let it go เลยนะนั่น//หัวเราะเบาๆ
จะพยายามแก้ไขนะครับ ผมเพิ่งเป็นทหารฝึกหัด ยังไงก็กรุณาชี้แนะด้วยครับ

เอ้ะ....?//จ้องหน้าอีกฝ่ายแล้วเลิกคิ้วนิดๆ

ฮะๆๆๆ ก็อย่างที่ยัยแม่มดพูดนั่นแหละนะ อ้อ ไม่ต้องปรับต้องเปลี่ยนนักหรอก บิกแล้วว่าเป็นตัวของตัวเองก็พอ ฮะๆๆๆ // กอดคฉีกฝ่าย

ก็แค่... ไม่ต้องเกรงใจพวกฉัน คิดอะไร อยากพูดอะไร อยากทำอะไรทำเลยก็พอ // ยิ้มกว้างให้อีกฝ่าย

ครับ...//มองคนกอดคอแล้วยิ้มอ่อนโยน
อ่า...ว่าแต่คุณดาจิครับ...//กระซิบ//คนๆนี้ใช่ " คุณหัวหน้าหน่วยสำรวจสายMขี้พึมพำ "ที่เค้าว่ากันรึเปล่าครับ//มองคุณลูน่า

อ่า.... ไม่ใช่แค่หัวหน้าหน่วยสายMขี้พึมฑนะ... คุณเธอยังเป็นแม่มดร้ายกาจประจำหน่วยด้วย... // เหล่ลูน่า กระซิบกับ

หืม...?
อะไร...?//เริ่มทะมึน

อ่า... แล้วก็ยังชอบแผ่รังสีแปลกๆตลอดเวลาด้วย ป้าแก่วัยทองก็งี้แหละ... // กระซิบฟรีซ ค่อยๆลากฟรีซหนีรังสี

ใครป้าแก่วัยทอง...?//ล็อคคอดาจิ
//หันไปยิ้มนิดๆในฟรีซ

ไม่... // หันไปมองลูน่ายิ้มเจื่อน

ช่วยด้วยค้าบบบบบบบบบบบ แม่มดแก่จะข่มขืนโพ้มมมมมมมม // โวยวายดังลั่น

เธอมีอะไรน่าข่มขืนกันไม่ทราบ...//ล็อคแน่นขึ้น

งั้นก็ปล่อยผมสิคับเจ๊!!!!!! เจ้จะโหดต่อหน้าเด็กใหม่รึงายยยยย // แดดิ้น

เด็กใหม่น่ะยิ่งทำตัวให้ดูโหดก็ยิ่งดีใรความคิดของฉัน...
แต่ถ้าเป็นคนนี้...//มองฟรีซ
ฉันแสดงให้เขาเห็นถึงความสนิทสนมของเราต่างหากล่ะ...//ยิ้ม