หอ-ห้องพักทหาร

หึ... // มองคนที่เดินออกไป จ้องเขม็ง
ผมขออนุญาติเข้าหอหน่อยนะครับคุณเอมิเลีย // บอกผู้ดูแลหอ อุ้มณุกเข้าหอ วางลงบนเตียง
ฝากเธอจัดการต่อทีนะยัยคุณหนู // มองกราเทีย เดินออกไป

ฉันไม่ใช่คุณหนูนะคะ // มองตาขี้เก๊ก เชิดใส่
เอ่อ คุณณุกคะ นี่ยาค่ะ ทาเองมั้ยคะ หรือจะให้ทาให้

//หาโอกาศที่คิลจะเผลอ
หนูไม่ใช่คิล เป็นแค่เพื่อนยัย parany

ทาเองดีกว่าค่ะ//ยิ้ม
หยิบยามาทา

//ขมวดคิ้ว
//เอาผ้าปิดปาก
โรคจิต...//มองคิลที่ไม่ใช่คิล

//เอาสายรัดที่มีมีดพกเสียบอยู่รัดที่
มองไปมา....
ปังตอ กับ มีดพก //เหงื่อตก

...//เก็บจานตามหน้าห้อง กลับห้องเริ่มเชื่อมแอ๊ปเปิ้ล

โยนปังตอเข้ามาในห้องparany

งั้น.. เดี๋ยวฉันอยู่เฝ้าคุณเองนะคะคืนนี้ อยู่คนเดียวอันตรายแย่ // ยิ้มหวานให้คุณณุก ไม่รู้ตัวว่ามีคนรอเข้ามา
คุณณุกเคยใช้ปืนมั้ยคะ? ฉันชอบมากเลย เรียกว่าหลงเลยล่ะค่ะ // นั่งขัดเบอร์เร็ตโต้(ปืนสั้นชนิดหนึ่ง)

//ล็อคคอยัยโรคจิต
อย่ามาทำอะไรบ้าๆ...
ถ้าไม่ใช่คนที่นี่ก็ไสหัวออกไปซะ...//กระซิบ

...//เอาแอ๊ปเปิ้ลที่เชื่อมเสร็จแล้วใส่ขวดโหลขนาดกลางหลายๆขวด ปิดฝา ตกแต่งขวดให้สวยงาม แอบเอาไปวางไว้ตามหน้าห้องที่มคนอยู่

.... // กลับเข้าหอ ใส่นวม ชกกระสอบทรายที่โถงรัวๆ

อุ๊ย... แอปเปิลเชื่อมหน้ากินจัง ของใครกันนะ // มองโหลแอปเปิลหน้าประตู เดินมาหยิบ
คุณณูกคะ ทานแอปเปิลเชื่อมด้วยกันมั้ย // ยิ้มหวาน

..//แอบเอาแอ๊ปเปิ้ลเชื่อมไปวางไว้บนโต๊ะของบรรดาผู้ดูแลหอ

ถ้างั้นหนูขอเก็บไว้ก่อนนะค่ะ ตอนนี้จุกยังไม่อยากกินอะไรค่ะ//ยิ้มตอบ

ถ้าฉันไม่ได้ฆ่ายัย parany ฉันไม่ไป//ชักปังตอออกมา

ปืนหรอค่ะ//คิด...
เคยใช้ค่ะ หนูใช้แบบเอาปืนขนาดใหญ่ล็อกไว้ที่แขนค่ะ

งั้นของคุณณุกไว้นี่ละกันนะคะ // วางแอปเปิลที่หัวเตียง
ฮืมๆๆ // ฮัมเพลง ขัดปืนต่อ
หืม เท่จังเลยนะคะ // มองคุณณุก ยิ้มหวาน

ใหญ่มากเลยหล่ะค่ะ ใหญ่กว่าตัวหนูด้วยซ้ำค่ะ
แต่ยิงแรง มีแรงยิงเท่าปืนใหญ่ค่ะ แต่ออกมาให้เบาที่สุดค่ะ//ยิ้ม

เอ๋ เอ๋ เอ๋? มันเป็นปืนแบบหนเหรอคะ? มีปืนแบบนั้นด้วย // มองคุณณุก เอียงคอ
แค่อาร์พีจียังลำบากเลย // เล็งปืนที่ขัดไปนอกหน้าต่าง // ปัง!! // ผีเสื้อถูกยิงร่วง

ผ่านฉันให้ได้ก่อนมั้ย...?//ล็อคคอยัยโรคจิตให้หายใจไม่ออก

มีค่ะ//ดัดแปลงค่ะ//ยิ้มแห้งๆ
//มองผีเสื้อ

หึ//ยัยนั้นสำคัญหนักหนา
มันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ไร้ค่า

หืม? เสียงปืน? ใครทะเล่อทะล่ามายิงปืนแถวนี้ ไม่รู้รึไงว่ามันเขตที่พัก 
// มองตามเสีย หยุดชกกระสอบทราย

สำหรับเธออาจจะเป็นอย่างนั้น...
แต่สำหรับฉันไม่...

กราเทียค่ะ
เหมือนหนูได้ยินเสียงลูน่า
ไปดูกันค่ะ//วิ่งลงไป

อุ๊ย.. ปืนลั่น แย่จัง.. // รีบเก็บปืนที่เอว
ดัดแปลเหรอคะ ว่างๆเอามาให้ฉันลองบ้างนะคะ // ยิ้มหวาน

ค่ะ//เห็นลูน่ากับ......เอ่อ

พุ่งเข้าไป เอาปังตอแทงคอparany
อย่างรวดเร็ว

// ดึงคุณณุกออกมาอย่างรวดเร็ว
ฉันไม่เก่งเรื่องสู้ แต่ก็พอจะป้องกันตัวเป็นนะคะ คุณตุ๊ด // จ้องคิลเขม็ง ยิงปืนไปที่มือทั้งสองข้างของคิล // ปัง ปัง

//จับยัยโรคจิตออกมา
อย่าทำบ้าๆนะ...!//เตรียมแส้

ไม่อยากให้คนอื่นวุ่นวาย
//เดินเข้าไป
ฆ่าฉันซะ อย่าไปหาความเดือดร้อนให้คนอื่น

//หลบ
แทงปังตอเข้าไปกลางท้องparany อย่างแรง2ครั้งว

อย่านะคะคุณณุก ชีวิตเรามีค่าทุกคนล่ะค่ะ อย่าเอาไปทิ้งกับคนแบบนี้เลยนะคะ
// ดึงคุณณุกไว้ข้างหลัง จ่อปืนไปที่คิล

ขอกำลังเสริมที...!!//ตะโกน
//ใช้แส้รัดยัยโรคจิตไว้

ชักมีดออกมารับปังตออย่างรวดเร็ว

เงือมปังตอสับแขนparany อย่างรวดเร็ว

อะไรกัน... หนวกหูจริง... // เดินเข้ามาหอพักหญิง หน้าตาย

เอมิเลีย(ผู้ดูแลหอเอเดล) : คิดจะทำอะไรกันน่ะ // ฟาดหัวคิล(โรคจิต)ด้วยเกียร์ // ตุบ

//มองร่างยัยโรคจิต
//หอบ
ฟุ่...

//โดนปังตอสับแขน
กัดฟัน
เอามีดยกปังตอที่ฝังอยู่ในแขนขึ้น

หยุดเลยนะคะ! // ปัง ปัง ปัง // ยิงปีนใส่คิลที่คลั่ง
คุณคิล(ขี้เก๊ก) ช่วยด้วยค่ะ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เอ๋ ผู้ดูแลหอ ช่วยด้วยค่ะ!

ณุก...ฉันว่า...เธอไปห้องพยาบาลเถอะ...//เพลีย

หืม? คิดจะทำอะไร... // มองคิลอีกคน เสียงเหี้ยม

เอมิเลีย : ถ้ายังไม่หยุดก่อกรวิวท ฉันมีสิทธิ์จับคุณเข้คุกนะคะ // จ้องคิลเขม็ง

//มองแขนที่เกือบขาด
มีแค่เยื่อบางๆยึดแขนไว้คงต้องตัดทิ้งค่ะ
มองแขนตัวเอง

//มองเลือด
....................
ไปห้องพยาบาลเถอะ...

อ่า... เหนื่อยชะมัดเลย... // เดินเข้ามา ไล่อ่าน

หา? เกิดอะไรขึ้น??? // วิ่งไปที่หอเอเดลไวส์

ไปห้องพยาบาล
//เดินออกมาในสภาพที่แขนที่โดนปังตอสับ ถูกตัดออกไป

...............................//มองณุก
//จับลูกบิดประตูห้องตัวเองไว้
//พยุงตัว

เฮ้!! ณุกเปนไรน่ะ!! // วิ่งไปดู

ฉันทำแผลให้!! // หยิบอุปกรณ์ปฐมพยาบาลออกมา ทำแผลให้ณุก

ลูน่าค่ะ//วิ่งเข้าไปหา
เอามือข้างที่ไม่ถูกตัด ขยับผ้าที่คล้องคอพื่อพยุงแขนที่ถูกตัดไป