การฝึกทักษะการต่อสู้

... //เดินไปนั่งคร่อมคิลล์
อัตราการฟื้นตัวของร่างกายนี่มัน... //จดบันทึก

มันโรคจิตค่ะ //ไม่ต้องกลัว
มองแผลของคิลล์

เธอไม่เข้าใจณุก...
ไม่เข้าใจว่าทำไมฉัน...ถึงต้องกลัว...//พึมพำ

โดนอะไรมาค่ะ//มองลูน่า
หรือว่าโดนมันกอด

เด็กน้อย?

เป็นอะไรรึเปล่า??

.................. // แผลค่อยหาย หลับสนิท

ตอนหมอนั่นคลั่งน่ากลัวมากเลยนะณุก...//หน้าซีดนิดๆ
//มอลิเคะ
................................

คิลน่ะ เมื่อก่อนโดนจับทดลองบ่อยก็ํเลยจิตๆแบบนี้แหละ... // ก้มมองคิล เตะคิล

นายจะไม่ตื่นสินะ เอาเท้าเหยียบหน้าคิลล์

อัตราการหายใจ ความถี่ในการเต้นของหัวใจ ความดันเลือด ความเร็วในการสร้างกล้ามเนื้อใหม่ อุณหภูมิของร่างกาย... ฯลฯ
//นั่งคร่อมคิลล์อยู่ //จดบันทึก //เข้าสู่โลกส่วนตัว

และหนูมีความจริงจะบอกคือ

//กลัว

โอ๋ๆเด็กน้อย ไม่กลัวนะๆ//ปลอบเด็กน้อย

.......................... // โดนเหยียบ หลับสนิท แผลหาย

หมอนี่ปล่อยให้นอนตรงนี้ก็ไม่ตายหรอ // ส่ายหัวระอา

นายนี่มัน ก้มมองคิลล์ ต้องยากระตุ้น
เอามีดที่ใส่ยากระตุ้น กรีดแขนคิลล์

//โดนปลอบ
//สลบทันที

เก็บข้อมูล เสร็จสิ้น! ตื่นได้แล้วๆ //เก็บสมุดบันทึก //ฉีดบางอย่างลงไปในตัวคิลล์

ใครก็ได้เอาลูน่าไปนอนพีกที มอง คิลล์

อ่าวเฮ้ยเด็กน้อย- -

บทจะหลับก็หลับเลยรึ??- -""

หืม?? ลูน่าเปนไรน่ะเคียว // มองลูน่างงๆ

แค่ง่วงน่ะ

....................... // ค่อยๆตื่นขึ้นมา

นาย //หยิบ ขวานออกมา
นายทำให้ลูน่าต้องสลบ
ตายซะ
เอาขวานแทงท้องคิลล์

ดูจากอาการแล้วเธอคงหวาดกลัวอะไรสุดๆเลยน่ะครับ//ตอบดาจิ

//ดูอาการเด็กน้อย

อืม

............................ // กลิ้งหลบขวาน หน้าตาย

พาไปพักที่ห้องเถอะ // มองลูน่า

หนักชะมัด
หยิบโซ่ และมีดออกมา
เอามีดแทงคิลล์
ใช้โซ่มัดไว้

เฮ้อ เด็กน้อยนะเด็กน้อย ร้อยวันพันปีไม่เคยเลยสักครั้งที่กลัวอะไรขนาดนี้//ถอนหายใจ

//แบกลูน่าพาดบ่า

อุก.......ที่หนักนี่กล้ามเนื้อหรือไขมัน- -

เอามีดแทงคิลล์ซ้ำไปซ้ำมา

//พยายามแบกเด็กน้อย

- -;;;

แทงคิลล์ไม่ยั้งมือ

// หลบมีดที่แทง เตะมีดทิ้ง // คนเรานี่ก็แปลกเนอะ ทำร้ายคนอื่ทำได้ พอโดนย้อนคืนก็กัวซะขนาดนั้น
// กระโดด ขึ้นต้นไม้ กลับหอพัก

ให้ฉันแบกดีกว่ามั้ย... ฉันว่าฉันแรงเยอะกว่านาย - - // มองเคียว

รับมีดปาใส่คิลล์ พรุ่งนี้ฉันจะกลับมาแก้แค้นให้จบคอยดู

เจ็บ... //โดนลูกหลง //ปีนกลับขึ้นต้นไม้

เพราะคุณคนเดียวนั่นแหละครับ- -//มองคิลล์

ไม่เป็นไรครับคุณดาจิเดี๋ยวผมจัดการเอง^^//ยิ้ม

//โยนเด็กน้อยลงเตียงแบบไม่ใยดี

//วิ่งมาหอมแก้มดาจิ

//สปีดหนีเข้าห้อง

เห?? // ........................... // โดนหอมแก้ม ช็็อคค้าง หน้าแดงแปร๊ด เดินหลบเข้าห้องอย่างไว

สวัสดีตอนเช้าค่ะ
มีใครให้จะเล่นด้วยไหมม^^

ทำไมวันี้เงียบจัง ไปไหนกันหมดค่ะ

............................//เดินมานั่งที่ใต้ต้นจามจุรีต้นเดิม

สวัสดีค่ะลูน่า

//เดินตามมา

//มองเด็กน้อยอยู่ห่างๆ

//มอง

สวัสดีณุก...

ทำขนมมาอีกแล้วค่ะ^^

วันนี้เป็นอะไรล่ะ...?//สนใจทันที

เค้กก้อนเล็ก ไส้ช็อกโกแล็ต

ขอชิมเลยละกัน...//มองณุก